Een huiskamer voor ouderen in de wijk voorkomt eenzaamheid

Dit is het verhaal van Bep en veel ouderen. Bep moest verhuizen naar een verzorgingshuis in Gouda, gelukkig dichtbij haar dochter. Bijna haar hele leven heeft ze gewoond in de Antheunisstraat in de Haagse wijk Laak. Ze schrijft ons: "Het liefst zou ik natuurlijk nog bij jullie in Den Haag wonen, maar dat gaat niet meer. Ja, mijn zoon bracht mij gisteren langs bij jullie en weer terug. Een hele leuke middag geweest, met alle oude bekenden van vroeger."

Zij mist ons enorm. Ons oudste lid, 97 jaar, woonde ook haar hele leven in Laak en runde een eigen winkel. Ze verblijft nu in een verzorgingshuis in Leidschenveen en kan nooit meer spontaan haar kennissen of buren ontmoeten. Eenzaamheid speelt haar parten.

Het is een punt dat we als Laakse Lente vaak bij de politiek naar voren brachten. Vergezeld van de oproep: Zorg voor ontmoetingsplekken en bouw in ieder stadsdeel kleine woonunits voor ouderen zodat als zij onverwachts in een tehuis moeten worden opgenomen, niet ineens ver worden weggestopt. Dan kunnen ze dichtbij hun oude buurt blijven en hoeven ze niet ineens al hun jarenlange contacten te missen, die ze juist op die leeftijd zo nodig hebben.

Hoe gaan we in dit land met ouderen om? Het beantwoorden van die vraag is lastig. Toch durf ik te beweren dat er nog veel kan verbeteren. Er zijn nog veel te veel ouderen die in armoede leven en te veel ouderen die eenzaam zijn. Natuurlijk, dit onderwerp komt ter sprake in menige vergadering van lokale besturen en de landelijke overheid. Maar er echt iets aan doen, is van een andere orde.

Navolging

Ruim vijf jaar geleden wilden we niet langer afwachten en vonden we in het Haagse Laakkwartier een oplossing. Een initiatief dat - wie weet - in het hele land navolging kan vinden. In die tijd was het gemeentebestuur zo onverstandig om een groot aantal buurthuizen te sluiten. Vooral de ouderen waren de dupe. Waar kun je elkaar nog ontmoeten, waar kun je je verhalen kwijt? Mijn vrouw stelde voor om hier iets aan te gaan doen. Maar hoe pak je dat aan? Op subsidie van de gemeente gaan zitten wachten? Op zoek gaan naar een bruikbaar pand? Dat kan jaren duren. Ze kwam op het lumineuze idee om onze eigen woning beschikbaar te stellen en bedacht de naam: De Laakse Lente.

Door jarenlange bestuurlijke ervaring kon ik snel de juiste mensen om me heen verzamelen en voldoende geld via fondsen, particulieren en de gemeente tot mijn beschikking krijgen. In de loop van die afgelopen jaren zijn er de nodige vriendschappen ontstaan en wat minstens zo belangrijk is, mensen met ernstige problemen kunnen bij ons aankloppen. Samen zoeken we een oplossing. In de zomer, vakantietijd voor veel familieleden, zijn er extra activiteiten voor de ouderen.

Dat het gaat om een kleinschalig project, is juist de kracht. Want bij een grootschalige aanpak verzand je al snel in organisatiestructuren en eindeloos vergaderen. Bovendien ken je de deelnemers dan niet meer persoonlijk. Ouderen moeten weten bij wie ze terecht kunnen en de zekerheid hebben dat ze serieus worden genomen. We springen bovendien zorgvuldig om met geld want veel soortgelijke projecten strandden door financiën.

We kijken goed wat ouderen nodig hebben en besteden veel aandacht aan veiligheid in brede zin. Zo kunnen we een hoop narigheid voorkomen. Ze in hun waarde laten, helpen zo nodig, maar ze vooral gezelligheid en vriendschap bieden, dat is de clou. En ook al is het kleinschalig, meer dan honderd mensen doen hier hun voordeel mee. Met veel soortgelijke projecten kunnen we duizenden mensen bereiken.

Wat verwachten we van de gemeenteraden? Dit soort huiskamers kunnen overal ontstaan. Maar het is niet makkelijk. Waren we in het begin ontzettend trots wat we allemaal met de politiek konden bereiken in Laak, daarna volgde radiostilte en verloor ik mijn vertrouwen in de politiek. Die liet ons in de steek.

Inmiddels krijgen we weer gehoor op het stadhuis. Zonder die steun kunnen deze initiatieven van mensen zelf minder bereiken. Bij de campagnes voor de raadsverkiezingen zie je dat partijen mensen uit elkaar proberen te drijven. Ze zouden zich juist moeten inspannen voor een saamhorige samenleving waar mensen naar elkaar omkijken. Laat ze begrijpen wat ouderen nodig hebben en daaraan meewerken. Dan kunnen kleine gemeenschappen ontstaan, gesteund door hun eigen netwerk en buurt, waar de ouderen zo lang mogelijk zelfstandig kunnen blijven wonen. Benut deze eigen kracht.

De Stem

In een korte serie geeft Trouw stem aan mensen van buiten de politiek. Over nieuwe verhoudingen, slimme steden, kwetsbare burgers, milieu, klimaat en zorg.

Vandaag deel 6 (slot): Leo Olffers, voorzitter van ouderenbelangenvereniging De Laakse Lente. Na de sluiting van een buurthuis stelden Netty en Leo Olffers in april 2012 hun eigen huiskamer in de Haagse wijk Laakkwartier open voor ouderen, voor een kop koffie maar ook voor hulp en advies. Inmiddels is hun actie uitgegroeid tot een ouderenbelangenvereniging. De Laakse Lente was vorig jaar genomineerd voor de Ab Harrewijnprijs.

In dit dossier vindt u meer over de gemeenteraadsverkiezingen.