De zussen uit Groningen zijn ernstig gebrouilleerd. Er is zelfs politie in de zaal om te voorkomen dat de bijeenkomst uit de hand loopt. Johanna heeft het kort geding aangespannen na het overlijden van moeder vrijdag. Ze ziet haar moeder en zus al maanden niet meer, maar wilde wel graag naar de crematie om afscheid te nemen.

Briefje in de bus: moeder is gestorven

Het botert al langer niet binnen de familie. Johanna zou niet goed genoeg bijdragen in de zorg voor moeder. En haar partner is niet geliefd. Gelukkig had haar broer, met wie ze ook geen contact meer heeft, wel een briefje in de bus gedaan met de mededeling dat moeder was gestorven.

Maar Bernarda lijkt niet te vermurwen. Haar zus is niet gewenst bij de uitvaart. Zij weigert de rechter te zeggen waar ze moeder heeft laten opbaren en wanneer de plechtigheid gepland staat. ,,Beseft u wel dat dat vergaande consequentie kan hebben’’, vraagt de rechter streng. Maar de vrouw houdt voet bij stuk. ,,Ik respecteer de wens van moeder.’’ Ook haar man weigert de gevraagde informatie te geven.

Moeder had een testament op laten maken, zeggen Bernarda en haar man desgevraagd. En nee, ze hebben de akte niet meegenomen naar de zitting. Ze willen wel graag een codicil van moeder overleggen. Daarin staat dat alle bezittingen bestemd zijn voor de kleinzoon, hun zoon. ,,En hij mag bepalen wie bij de uitvaart mag zijn’’, voegt de vader toe.

Maar de rechter hecht geen waarde aan die verklaring omdat (schoon)moeder daarna nog het testament heeft laten opmaken. En daar kan ze andere wensen in kenbaar hebben gemaakt. Maar die informatie is niet voorhanden en er is haast geboden.

'Een van u liegt. Of misschien liegt u beiden wel'

De rechter raakt geïrriteerd. ,,Een van u liegt. Of misschien liegt u beiden wel.’’ En hij besluit: Op straffe van een dwangsom van 50.000 euro moet Bernarda vertellen waar moeder is opgebaard. Zus Johanna moet in alle rust de gelegenheid krijgen daar afscheid te nemen. Zo niet, dan volgt een tweede boete van 50.000 euro.

Het bijwonen van de crematie zit er niet in voor Johanna. ,,De verhoudingen zijn zo verstoord. Ik voorzie een onwaardige toestand bij de uitvaart als u er beiden bent’’, aldus de rechter. ,,Meer dan dit kan ik niet doen.’’ Bernarda en haar man worden ook veroordeeld tot het betalen van de advocaatskosten van Johanna.

Boetedreiging

Na de zitting gaat het geruzie op gang in het gerechtsgebouw verder. De man van Bernarda is ontzet over de kostenoplegging en de boetedreiging. Hij vertelt de advocaat van zijn schoonzus waar moeder ligt opgebaard. ,,Mijn zus gaat over lijken’’, zegt Bernarda, helemaal ontdaan. ,,Haar vriend mag niet bij moeder komen.’’

Vier jaar geleden waren bij het overlijden van pa de rollen omgedraaid. Toen waren Bernarda en haar man persona non grata op de uitvaart. Door toedoen van vooral de broer, zegt Johanna. ,,Wij hebben toen geen stampei geschopt en hem op onze eigen manier herdacht’’, zegt de man van Bernarda. ,,We hadden gehoopt dat zij nu hetzelfde zouden doen.’’ En de broer? ,,Die heeft de handdoek in de ring gegooid. Hij komt niet op de crematie.’’