Hans van Zetten zou zijn eigen commentaar 'overgeroteerd' noemen

Vier jaar geleden ging de Hans van Zettenmanie volledig langs Lips heen. We volgden de Spelen van Londen op de radio, waren er niet live bij toen de turncommentator in extatisch gejuich uitbarstte ("En hij stáát! Hij stáát. Ik ga helemaal uit mijn dak!") over de rekstokoefening van Epke Zonderland.

Het haalde alle tv-jaaroverzichten als een van de hoogtepunten van 2012, maar het leek Lips schaamteloze eigenpijperij van iemand die zichzelf graag hoort praten.

We hebben in Nederland geen traditie van commentetters. Luidkeels een góóóóal bejubelen doen ze maar in de Latijnse landen. Dat schreeuwen ook: hij stáát! Kleine Epke onder het tafelblad van je commentaarhokje zal je bedoelen.

Nu weten we: we hadden erbij moeten zijn. Ook maandag ging Van Zetten weer helemaal op in het goud van Sanne Wevers op de 'balance beam'. En al gauw ging het over 'ons kleine kikkerlandje waar we grootse daden hebben'.

Lees het terug en je denkt: iets te enthousiast. Uit de bocht gevlogen. Of, zoals Van Zetten zelf zou zeggen: overge­roteerd. Maar op het moment zelf: geen centje pijn.

Je vergeeft hem zijn enthousiasme over de turnsport graag. Het is welgemeend. Vorige week moedigde hij de kijkers nog aan zelf af en toe een handstand te maken in de huiskamer.

Zijn deskundigheid is ook broodnodig om de wedstrijd een beetje te volgen. Dan moet er toch iemand zijn die een ernstige balansverstoring van een grote wankeling kan onderscheiden. Of is het een nahup?

Mooi was de brok in zijn keel toen oud-bondscoach Van Zetten terugdacht aan al die jaren dat de Nederlandse turnsters internationaal geen schijn van kans hadden. En opeens begonnen we iets te begrijpen van zijn gejuich. Door die ene verzuchting waar zoveel teleurstellingen achter schuilgingen: "Je kúnt als Nederlands meisje dus olympisch goud winnen..."

Reageren? hanlips@parool.nl