Wilders troebele reis naar Rusland
Het is grotesk: PVV-leider Geert Wilders op een foto trots te zien staan achter het spreekgestoelte in het Russische parlement, de Doema. Daar staat de man die bij het minste of geringste in de Kamer roept dat het Nederlandse parlement een nepparlement is.
De man die er nu fier op is zich te laten fotograferen in een volksvertegenwoordiging waarvan mag worden betwijfeld of die zich zou mogen meten met de Tweede Kamer. Met een speldje dat de vriendschapsbanden tussen Nederland en Rusland moet uitdrukken op zijn revers.
Opvallend hoezeer populistische West-Europese politici zich voelen aangetrokken tot Vladimir Poetin
Wilders heeft om begrijpelijke redenen veel behoefte als politicus serieus te worden genomen. Hij probeert dat door ook internationaal zoveel mogelijk aan de weg te timmeren. Door allianties te sluiten in Europees verband, door gretig in te gaan op uitnodigingen voor internationale optredens, in de VS, bij geestverwanten in Hongarije of waar dan ook. Hij is daarin vrij en niemand die hem daarover verwijten kan maken.
Het bezoek aan de Doema is echter van een andere kaliber. Niet dat een Nederlandse politicus nooit ofte nimmer contacten mag hebben in Rusland, maar wel omdat hem dan terecht vragen kunnen en moeten worden gesteld over de visie van de PVV op tal van aspecten in de relaties tussen Nederland, West-Europa en Rusland.
Russofobie
Nu liet Wilders bijvoorbeeld de Russische invasie van de Krim onbesproken, net als de agressieve aspecten van Poetins politiek in de richting van de Baltische staten. Je beklagen over een veronderstelde russofobie in West-Europa volstaat niet als je als Nederlands politicus op bezoek in Moskou serieus wenst te worden genomen.
Net als het niet volstaat de buitenwereld te laten weten dat je je Russische gesprekspartners op het hart hebt gedrukt dat hun land volledig moet meewerken met het onderzoek naar de toedracht van de ramp met de MH17. Zoals Wilders het stelde, klonk het vooral als een verplicht nummer. Dat nabestaanden zich door de PVV-leider geschoffeerd voelden is dan ook zeer begrijpelijk.
Het is opvallend hoezeer West-Europese politici uit de populistische hoek zich aangetrokken voelen tot Vladimir Poetin. Niet alleen Wilders, maar ook collega’s van de PVV’er lopen de deur van het Kremlin bij wijze van spreken plat. De conclusie dat populistische politici het niet zo nauw nemen met de democratische waarden in de politiek is dan gauw getrokken.
Al zal dat niet het motief van Geert Wilders zijn. Hij solidariseert eerder met Rusland volgens het aloude uitgangspunt dat de vijand van jouw vijand je vriend is. De wijze waarop Poetin optreedt tegen islamisten in eigen land zal Wilders sympathiek zijn. Hij klaagt over russofobie bij anderen waar zijn islamofobie hem een zuiver oordeel in de weg zit.
De mening van de krant, verwoord door leden van de hoofdredactie en senior redacteuren. Meer commentaren leest u hier.
Lees ook:
Rebels, nationalistisch en anti-islam. Deze factoren verbinden de PVV-leider met de Russen.