Gepeste tiener gaat terug naar school 'ik at mijn lunch op de wc'

INTERVIEW- Lelijk is ze niet. Dik ook niet. Geen bril, geen beugel. Ze is niet lang, niet kort. Ze praat niet raar, is niet dom, ze stinkt niet en heeft geen oude, versleten kleren aan. Nee. Isabel van Bakel is een meisje zoals elk ander meisje. Waarom durfde ze dan niet naar school. Waarom at Isabel haar lunch op de wc op? Waarom zag ze het soms even niet meer zitten en fantaseerde ze dan over een roze kist met zebraprint? Waarom werd de tiener uit Vlijmen zo ontzettend gepest? ,,Gewoon. Omdat ik anders was." Hoe anders dan? ,,Ik heb rood haar."

Rood haar. Knalrood haar. Ze werd ermee geboren en liet het trots lang groeien. Maar wat vroeger complimentjes opleverde, maakte haar op de middelbare tot een doelwit. Isabel had veel vriendinnen. Ze viel op. ,,Ik denk nu achteraf dat het allemaal begon om jaloezie." Had Isabel de meiden laten praten, dan was het misschien niet zo uit de hand gelopen. Maar ze wilde niet over zich heen laten lopen...in het begin. ,,Later durfde ik niets meer terug te zeggen." Want woorden werden daden. Isabel is aan haar haren getrokken, geschopt, geslapen, geduwd en bedreigd. Tuurlijk, Isabel sloeg terug. Maar één tegen dertig. Dat win je niet.

We gaan terug naar de hel die voor de 19-jarige Isabel van Bakel middelbare school heet. Isabel legt zich niet neer bij de diagnoses chronische posttraumatische stressstoornis en sociale angststoornis. Ze wil niet meer zwart denken en begon ermee door een boek te schrijven. 'Gepest...maar niet verpest' betekende voor Isabel een eerste stap naar herstel. Wat ook hielp: ,,Een van de pesters liet me, nadat ze het gelezen had, weten erg veel spijt te hebben." Maar Isabel moet het vooral zelf doen weet ze. En confrontatie werkt...hoopt ze.

Lees het hele interview in het Brabants Dagblad van 27 februari