In gesprek met de Volkskrant vertelt Lubach dat hij een paar jaar geleden met een vriend een aantal nummers maakte om aan labels voor te kunnen stellen.
"Tijdens een van de laatste studiosessies in Los Angeles schreef hij een couplet en een refrein van een liedje, waarna ik een arrangement maakte en de productie deed."
De vriend met wie Lubach samenwerkte, maakte daarna een tweede couplet terwijl Lubach doorging met de productie. Terug in Nederland kreeg hij bericht dat die vriend een akoestische versie wilde opnemen met een zanger.
"Daarna hoorde ik niks meer. Ons contact verwaterde. Een half jaar later ging op een ochtend mijn wekkerradio aan en hoorde ik ons liedje. Van een andere producer, met een ander arrangement. Ik wist van niks. Het werd een van de grootste wereldhits van dat jaar."
Vreemde verklaring
Welk nummer het was of met wie hij het nummer maakte, wil Lubach niet zeggen. De presentator heeft nooit royalties ontvangen voor het meewerken aan het nummer. Hij sprak zijn vriend er nog wel op aan.
"Ja, ik heb direct een bericht gestuurd. Hij schreef: moment, ik ga je mailen. Daarop volgde een mail van vijf kantjes met allerlei vreemde verklaringen dat ik echt niks met dat liedje te maken had gehad. Ik heb er weken niet van kunnen slapen. Iedereen die ik het vertelde, zei: een klassieke naaistreek. Welkom in de muziekwereld."