Hoe Nederlands is Nederland nog?
Het land waar de vrijheid steeds meer in het verdomhoekje komt
Minister Kaag met hoofddoek op bezoek in Iran - foto: screenshot OpinieZ van video ZoomIn TVIn de jaren negentig opende je Netscape om de Ilse- of Altavista-zoekmachine aan te slingeren en dan was het altijd een verrassing wie er zou opduiken vanuit het wereldwijde web. Toevallige hobbyisten, computerclubs, Amazon. Een allegaartje. De rest volgde pas decennia later.
EU-website
In die tijd leerde ik Nieuwgrieks en zocht ik naarstig naar Griekse teksten op internet want die waren buiten Griekenland nergens te vinden. En zo kwam ik zomaar op de website van de Europese Gemeenschap terecht. De EU had al een website voordat de politici in Nederland wisten wat het worldwide web was. De site was vooral veel tekst. Een soort boekwerk maar dan op je beeldscherm. Maar toch interessant, want daar kon je de agenda’s van vergaderingen en vergaderstukken in alle 23 talen bekijken, bijvoorbeeld. Ook ambtelijke Griekse teksten maar die waren natuurlijk veel te moeilijk voor beginners.
Landenquiz
Toch werd ik elke keer naar die EU-website getrokken. Op een zeker moment bleek er iemand in Brussel een creatief idee te hebben gehad: een quiz! Het ging erom dat je binnen het Schengengebied zo gemakkelijk in het buitenland kon gaan werken, maar daarbij wel rekening moest houden met culturele verschillen, volgens de toelichting. Want wat in het ene land gewoon is, kan in het andere land bijzonder onbeleefd zijn. Als je wou weten welk land het beste bij jouw werkstijl paste, dan moest je de quiz doen en dan rolde daar op een aantal verschillende dimensies vanzelf het land van je dromen uit.
Vragenlijst
Ik vond het een subliem idee! Het leek mij fantastisch om een tijd in het buitenland te werken en enthousiast begon ik aan de vragenlijst. Bij elke vraag moest je kiezen. Wou ik eerst eten en dan zaken doen of andersom? Vond ik het belangrijk goed met mijn baas op te kunnen schieten? Hoe dacht ik over hiërarchie? Wat vond ik van consensus en overleg? Vond ik dat ik mijn collega’s moest kunnen vertrouwen? En zakenpartners? Wat waren mijn opvattingen over samenwerken en concurreren? Wou ik wel eens een gokje wagen of koos ik voor zekerheid? Wat vond ik van afspraak is afspraak? Had ik moeite met overuren of parttime werk? En zo ging het maar door. Ik vulde alle vragen naar eer en geweten in en klikte op ‘send’.
Ik hoopte vurig dat er Griekenland uit zou rollen. Dat was het land waar ik wel zou willen werken. Maar wat bleek? Op één van de dimensies kwam Zweden (!) als favoriet naar voren. En op de vier andere dimensies…. Nederland. Nederland? Ja, Nederland. De Nederlandse bedrijfscultuur paste gewoon het beste bij mij. Ik was Nederlands tot op het bot. Het was confronterend maar het was waar. Ik was gewoon ontzettend Nederlands.
Gezichtsloze gelijkheid
Later zocht ik de quiz terug, want ik was toch wel benieuwd naar de achterliggende variabelen. Wat is dan eigenlijk die typisch Nederlandse werkcultuur waar ik zo goed bij paste? En wat waren die dimensies? Maar toen was hij al nergens meer te vinden. Het zal wel het werk van een stagiaire geweest zijn en zodra die vertrok hebben ze de database vernietigd. Die toonde immers keihard de verschillen die helemaal niet mogen worden genoemd, en de nationale identiteiten die nou juist taboe zijn. Onderscheid staat nu eenmaal haaks op het gezichtsloze gelijkheidsbeleid van de Europese Unie. De site van de EU is nog altijd even saai. De teksten zijn vervangen door grote groepsfoto’s van zichzelf feliciterende mensen-met-tunnelvisie.
Vrijheid in de ban
En zelf voel ik me ondertussen minder en minder thuis in Nederland. Ik herken althans steeds minder van mijn land. Dat land van de vrouwenemancipatie dat nu in Iran vertegenwoordigd wordt door een minister met een hoofddoek om. Dat land van de vrijheid van Waldolala, Neerlands Hoop, Wim T. Schippers en Gerard Reve dat nu woorden, symbolen en straatnaambordjes in de ban doet. Dat land van secularisering dat steeds meer protserige gebedshuizen toestaat. Dat land van consensus, van het overleggen, schipperen, discussiëren en polderen dat nu het referendum heeft afgeschaft.
Ik ben nog altijd ontzettend Nederlands, maar dit land past niet meer bij mij.
Over de auteur
Recent gepubliceerd
EU21 november 2023We moeten het Europese ID integraal weigeren
Filosofie22 oktober 2023Het verhaal wint altijd van de werkelijkheid
Economie6 januari 2022Nederlandse landbouw wordt opgeofferd aan groene dromen
Economie25 juli 2021Politici en bestuurders zien liever dashboards dan mensen
Wat onze ouders in 1938 meemaakten gebeurt nu weer, we staan er weer! bij en laten het gebeuren.
Wat toen het zwarte gevaar was is nu een (democratische)) kliek die die zelfde democratie in record tempo aan het vernietigen is.
Nederland zit weer onder het juk net als toen, en weer denkt een deel van ons volk dat het goed is wat gebeurt, en dwingt ons weer te volgen.
Worden we nu weer Engelandvaarder? Bedenk dit, ons aller redder van toen de weledele heer Sir Winston Ch, is niet meer. De Engelsen zijn wakker en wij weer niet…..
Ik ben het – snikkend – met je eens. Het probleem is dat ” jonge mensen” de oude waarden niet (her)kennen, en vertrouwen op de glorierende beelden die de EU hen schetst. Doet mij eerlijk gezegd sterk denken aan Duitsland, omtrent 1935.
Ik denk dat stilletjes heel veel Nederlanders die zelfde gedachte en gevoelens hebben ten aanzien van het Vaderland. Er is in korte tijd zoveel vernietigd, tegen eigen burgers opgezet, belemmeringen opgeworpen, omgekeerde discriminatie toegepast, dat het niet meer prettig is om je nog Staatsburger te voelen.
Daarbij komt nog dat het beleid er op gericht is tegen de eigen Nederlandse burgers, voel je je niet meer thuis hier, donder dan op. Met de smerige hypocriete grijns van Rutte er achter aan.