WAAROM ZWARTE PIET MOCHT BLIJVEN

Auteur: Dhr. P.E.P.E.R. Nood

Coverontwerp: Mevr. S.U.I.K.E.R. Buyk
ISBN: 9789463429283
2016 Sint Nicolaasga
De inhoud van dit boekje mag zonder toestemming van de
auteur gekopieerd, gebruikt en voorgelezen worden.
Zowel in huiselijke kring als op scholen en instellingen.
Wanneer u een hardcopy van dit boek aanschaft, steunt u het
goede doel. De helft van de opbrengst komt namelijk ten goede
aan een nader te bepalen stichting van armoedebestrijding.

WAAROM ZWARTE PIET MOCHT BLIJVEN

Dhr. P.E.P.E.R. NOOD

Dit is Luuk.
Hij is 8 jaar en woont in Sint Nicolaasga.
Luuk heeft een heel groot geheim.
De oom van Luuk komt uit Spanje en heeft
een wel erg bijzondere baan.
Hij is namelijk Zwarte Piet en werkt voor
Sinterklaas!
Maar dat is niet het grote geheim......

Heel soms, als het heel erg druk is

-zo rond 5 december- mag Luuk meehelpen.
Als Zwarte Pietje mag hij dan op de daken
lopen om cadeautjes rond te brengen.
Luuk kan namelijk erg goed klimmen,
springen en op daken balanceren.
Maar ja, er is natuurlijk wel een klein
probleempje...

Luuk is zo wit als blanke vla met toefjes

slagroom. Maar gelukkig hebben ze daar in
het kasteel van Sinterklaas iets op
gevonden.
Wanneer het nodig is, verft zijn oom het
gezicht van Luuk zwart met roetverf.
Andere zwarte Pieten zijn al zo zwart van
het roet. Dat komt door het kruipen door
de vieze schoorstenen.

Maar Luuk heeft een gezichtje dat

helemaal mooi schoon geboend wordt door
zijn moeder.
Elke avond poetst zij al het vuil er vanaf.
Maar die paar keer aan het eind van het
jaar, mag Luuk zo zwart worden als de
nacht.
Tot dit jaar...

Het begon in Nederland.....

Er was een groep mensen die vond dat
zwarte Piet niet meer zwart kon zijn.
Ze voelden zich gekwetst door zijn
huidskleur.
Dat was niet de bedoeling van zwarte Piet.
Sinterklaas vond het heel verdrietig.
Daarom zei Sint op een avond: Mijn lieve,
lieve zwarte Pieten. Vanaf morgen wil ik
dat jullie elke avond je gezicht goed
poetsen, zodat jullie zo wit worden als
sneeuwvlokjes met Kerst. Ik wil geen
zwarte Piet meer zien en vanaf morgen
heten jullie ook allemaal gewoon Piet.

De Pieten waren erg verdrietig. Ze

hadden het al zo druk en nu moesten ze
ook nog elke avond het roet van hun
gezicht boenen.
Maar ja, als Sinterklaas het zo graag
wilde. Sinterklaas wilde altijd iedereen
blij en gelukkig maken. De kinderen, maar
ook hun ouders.

Op een avond was het veel drukker dan

normaal. Door al dat schrobben, kwamen de
Pieten nog meer tijd te kort.
Luuk mocht die avond dus ook meehelpen.
Hij trok zijn pietenpakje aan en daar
stond....Luuk.
Gewoon Luuk!
Met een pietenpak aan en een muts op.
Hij zag geen zwarte Piet, toen hij in de
spiegel keek. Bedroefd liep hij naar zijn
oom. Die klopte op zijn schouder. Als je op
het dak staat,voel je jezelf vast beter.

Luuk werkte die avond zo hard als hij

kon. Hij bracht cadeautjes, schuimpjes en
pepernoten door de schoorstenen.
Hij klom, sprong en klauterde op de daken,
maar voelde zich geen echte Piet.
Hoe hard hij ook zijn best deed.
En toen gebeurde er iets, waardoor hij het
zeker wist.
Hij was gewoon Luuk op een dak.

Luuk schrok, toen er een zaklamp in zijn

ogen scheen. Hij zag even niks meer, maar
hoorde een harde stem.
Kom van dat dak af!
Vlug deed hij wat hem gezegd werd.
Het was een agent.
U staat onder arrest voor poging tot
inbraak. U bent op heterdaad betrapt, zei
de agent.
Ja maar, ik ben zwarte Piet, stamelde
Luuk. Ja, en ik ben Sinterklaas,
antwoordde de agent nors.

Luuk kreeg handboeien om en werd naar

het bureau gebracht. Daar zat het vol met
mannen en vrouwen met pietenpakken aan.
De oom van Luuk, een echte zwarte Piet
uit Spanje, stond bij de balie.
Maar agent, dit zijn echt allemaal zwarte
Pieten. Zij helpen ons elk jaar mee, omdat
wij het altijd zo druk hebben in december.
Zo krijgen de kinderen toch op tijd hun
cadeautjes. Maar door het Pietenprobleem
mogen ze van Sinterklaas niet meer zwart
gemaakt worden.

De oom van Luuk kon praten wat hij

wilde, maar de Pieten bleven in de cel.
De volgende dag werden de kinderen van
Nederland wakker en keken in hun schoen.
Bij een heleboel kinderen lag er...helemaal
niks. Ze konden het amper geloven.
Sinterklaas zou hen toch niet vergeten
zijn?

De dag erna was het nog erger. In geen

enkel schoentje lag iets. Geen schuimpje,
geen muntjes. Zelfs niet n pepernoot.
Op het journaal vertelde een meneer:
Sinterklaas lijkt dit jaar alle kinderen
vergeten te zijn. Zou het te maken
hebben met die tientallen verklede mannen
en vrouwen die beweren zwarte Piet te
zijn?

Op tv verschenen beelden van allerlei

witte Pieten. In de huiskamers van Sint
Nicholaasga klonk het:
H, dat is opa Piet!
Ome Jan is op tv!
Huh, wat doet tante Truus op tv?
Luuk! Luuk op het journaal! gilde een
klasgenootje van hem.

De mensen die het journaal hadden

gezien, snelden naar het politiebureau om
hun familie en bekenden op te halen.
De burgemeester kwam ook. Hij had zijn
wethouder herkend tussen de witte Pieten.
Hij vroeg alle mensen om 's avonds naar
het grote plein te komen.

Het was druk op het plein. Allerlei

soorten mensen hadden zich die avond
verzameld.
Groot, klein, dik, dun, jong en oud.
Iedereen stond wat bedroefd om zich
heen te kijken. Dit kon toch ook weer niet
de bedoeling zijn geweest.
De burgemeester stond op een klein
podium en riep Luuk naar voren.

Hier voor ons staat de jongste hulppiet

van ons dorp, begon hij zijn toespraak.

Zonder hun zwarte gezicht, kunnen Luuk en
de vele andere hulppieten en Pietinnen,
Sinterklaas niet meer helpen. De kinderen
zouden met gemak de Pieten herkennen.
Laten we vooral niet vergeten dat Sinterklaas
een feest is voor de kinderen. We hebben
zwarte Piet echt nodig om alle cadeautjes en
snoepgoed rond te brengen. Als hulppiet is het
noodzakelijk dat je echt zo zwart bent als het
roet in de schoorsteen. Het moet natuurlijk
het grote geheim van Sinterklaas blijven dat
opa Piet, Ali de buurman en Jan van een straat
verderop in het geheim Sint helpen.

De mensen keken om zich heen en toen

zij de witte Pieten zagen staan, die ze
soms herkenden, snapten ze wat de
burgemeester bedoelde.
Het was alsof je een cadeautje kreeg
zonder inpakpapier.
De magie en de verrassing verdwenen.
Hoe kon het toch zo ver zijn gekomen?

Vanaf die avond in november werd het

stil rondom zwarte Piet. De mensen
begrepen hoe belangrijk zwarte Piet was
om Sinterklaas te vieren.

En Luuk? Die verheugt zich nu al op alle

jaren dat hij nog hulppiet mag zijn.
Op alle blije gezichtjes van de vele
kinderen. En als de kindjes blij zijn, dan
zijn Sinterklaas en hun ouders dat ook.
En elke keer als iemand weer twijfelt of
Piet moet blijven, wordt dit verhaal aan
hen verteld. Net zolang, totdat iedereen in
Nederland en ver daarbuiten weet dat er
zonder zwarte Piet geen Sinterklaas kan
zijn.