"Op deze manier een medaille winnen is misschien nog wel mooier", jubelde de 25-jarige Van Ruijven. "En dan rijden we ook nog een wereldrecord, niemand wint brons met een wereldrecord."
De Nederlandse relayploeg was dinsdag in de Ice Arena veroordeeld tot de B-finale, omdat ze het vorige week zaterdag niet redde in de heats. Met een mondiale toptijd van 4.03,471 eindigden Van Ruijven, Van Kerkhof, Schulting en Jorien ter Mors als eerste in hun race, waarna ze af moesten wachten wat er in de A-finale zou gebeuren.
Na afloop van de eindstrijd deelden de scheidsrechters aan twee van de vier deelnemende landen (China en Canada) een straf uit, waardoor Nederland achter Zuid-Korea en Italië als derde geklasseerd werd in de einduitslag.
"Dit is bizar, echt bizar", zei Schulting (20) over haar eerste olympische plak. "Dit is echt een ziek mooie medaille, ik ben echt heel erg blij dat ik dit met deze meiden heb behaald. Het is een droom die uitkomt."
Van Kerkhof (27), die eerder deze Spelen al zilver won op de 500 meter, gaf toe dat dit het gekste was dat ze ooit had meegemaakt in het shorttrack. "Het is heel bijzonder om geen A-finale te rijden en toch een medaille te winnen. Dit kan ook alleen maar bij de Spelen, als het bij een WK of World Cup was gebeurd, hadden ze gewoon geen brons uitgedeeld."
Onwaarschijnlijk
De helft van de Nederlandse ploeg had voor de race een heel klein beetje rekening gehouden met dit onwaarschijnlijke scenario. "Ik heb er geen seconde over nagedacht, maar Yara en Lara wel", lachte Schulting.
Van Kerkhof: "In mijn heat van de 1000 meter eerder op dinsdag waren er ook twee penalty's, dus ik zei voor de B-finale tegen de andere meiden al: 'Het kan gewoon.' Je vergeeft het jezelf ook nooit als je het laat lopen in de B-finale, er precies dit gebeurt en je alsnog met lege handen staat."
Het Nederlandse kwartet had dan ook geen moeite om zich op te laden voor de 'troostfinale', die normaal gesproken voor de plekken vijf tot en met acht is.
"We kwamen hier niet om een B-finale te rijden", aldus Van Ruijven. "Maar nu we erin stonden, wilden we er het beste van maken en zo hard mogelijk rijden. We hadden stiekem al gehoopt op een wereldrecord."
Snelle tijd
Nadat ze zelf gereden hadden, duurde het erg lang voordat de Nederlandse vrouwen feest konden vieren. Eerst moesten ze wachten op het einde van de A-finale en daarna namen de scheidsrechters de tijd om hun besluiten te nemen en kenbaar te maken.
"Het wachten duurde heel lang", zei Van Kerkhof. "We stonden te trillen op onze benen, zo zenuwachtig waren we. Je weet nooit zeker wat de scheidsrechters zullen doen, maar het voelde al wel goed. We hadden gezien dat Canada binnen de blokken had gereden, dus het was hopen op nog één straf extra."
Die penalty kwam er, voor de Chinese ploeg, waarna het Nederlandse feestje kon beginnen. Voor Van Kerkhof voelde het niet vreemd dat ze voor een medaille kon juichen zonder dat ze in de A-finale had geschaatst.
"Er wordt niet voor niks een B-finale gereden. Als dit niet kan, kun je die direct afschaffen. Wij weten dat je in het shorttrack iedere kans moet pakken. Natuurlijk hadden we in de A-finale willen rijden, maar dat we nu alsnog een medaille hebben is supergaaf."