Direct naar artikelinhoud
Column

Rutte? Dat is vlees noch vis en ook niets ertussenin

Rutte? Dat is vlees noch vis en ook niets ertussenin
Beeld Trouw

Na bijna acht jaar premierschap van Mark Rutte is het me nog niet gelukt een afgewogen oordeel over hem te construeren. Een slechte zaak dunkt me, voor een columnist. 

Als zijn naam valt of als hij op tv verschijnt, zoals afgelopen zondag bij WNL, voel ik niets. Geen boosheid en ook geen passie. Alsof mijn ziel op een bedje van ijsklontjes ligt te snurken. Kijk, zelfs mooie en goed lopende metaforen verzinnen over onze premier, lukt me niet. Rutte? Dat is vlees noch vis en ook niets ertussenin. 

Zijn voorganger Balkenende raakte bij mij wel een gevoelige snaar. Ik ontwikkelde een soort van tederheid voor deze Zeeuw wiens provinciaalse voorkomen op de hoon en de verachting van de hoofdstedelijke grachtengordel kon rekenen. En Wim Kok uit het schilderachtige Bergambacht, heb ik wel eens als de opperconciërge van Nederland getypeerd. De man die je in de vestibule vanuit zijn glazen hok toeknikt en die je bij de eerste treden van de trap naar je appartement weer vergeten bent.

Het vierde kabinet-Rutte zal met de lavendelgeur van Baudets winkeltje worden geparfumeerd

Over wijlen Ruud Lubbers niets dan goeds behalve al die kromme zaken van zijn familiebedrijf Hollandia Kloos in Koeweit. Maar bij Mark Rutte wordt mijn oordeel door zijn peilloze oppervlakkigheid gehinderd. Heb ik me ooit echt boos gemaakt over deze bestuurder, vroeg ik me zondagavond af. 

Anders is het kennelijk bij de doorsneeburger. Alleen al dit weekeinde werd ik een paar keer door mensen aangesproken die de premier op het schavot van hun ressentiment hadden gehesen. In Rotterdam kwam ik zelfs een oude buurman tegen die vroeg wanneer ik eindelijk die Rutte tot zijn enkels toe zou afbranden. Pardon? Het schijnt dat de manier waarop de premier zijn liegende luitenant Halbe Zijlstra in alle stilte uit de wind hield, kwaad bloed heeft gezet. Ik had dan ook verwacht dat de zondagspeiling van Maurice de Hond voor de VVD rampzalig zou uitpakken. Maar de partij verloor na die onstuimige week verrassend helemaal geen zetels. Kennelijk is de boosheid meer op de persoon dan op de politieke structuur rondom hem gericht. En dat werd door een tweede peiling duidelijk: een relatieve meerderheid van de geënquêteerden (49 tegen 46 procent) zou voor de motie van wantrouwen in de Kamer over premier Rutte hebben gestemd. 

Diezelfde zondag verscheen Mark Rutte voor een lang tv-onderhoud op WNL. De sfeer was ronduit jofel en een beetje studentikoos met als interviewer de tutoyerende Rick Nieman. De premier was zoals vanouds ongrijpbaar en lachte een heleboel dingen routineus weg. Tot hij besloot een stuk rood vlees in de woonkamers te gooien: zijn grootste fout tot nu toe was dat hij in zee met Wilders was gegaan bij zijn eerste kabinet, bekende hij. Maar toen hij door Nieman werd gevraagd sec te kiezen tussen Wilders en Baudet, koos hij toch weer voor de eerste. Rutte zei ook dat voor hem de beschuldiging dat hij met alle winden meewaait pijnlijk is. Maar ondanks die pijn, voorspel ik dat als puntje bij paaltje komt, het vierde kabinet van Rutte met de meewaaiende lavendelgeur van Baudets winkeltje zal worden geparfumeerd.

Lees hier meer columns van Sylvain Ephimenco