9 februari 2018 – In zeven jaar tijd is het aantal daklozen in Nederland bijna verdubbeld. Telt ons land in 2009 nog 17.000 mensen, zeven jaar later bedraagt dat aantal 30.000. De meeste daklozen zwerven rond in Amsterdam, Den Haag, Utrecht en Rotterdam.

Stijgende huurprijzen op de woningmarkt
Lia van Doorn is lector Kenniscentrum aan de Hogeschool van Utrecht en volgde voor haar promotie jaren vijftig daklozen. De stijging van het aantal daklozen in Nederland is volgens Van Doorn voor een groot deel te wijten aan de ontwikkelingen op de woningmarkt. “De huurprijzen stijgen terwijl tegelijkertijd mensen die van een minimumloon of een uitkering afhankelijk zijn, de afgelopen tien á vijftien jaar nauwelijks verhoging van hun besteedbaar inkomen hebben doorgemaakt.” Men kan de huur niet meer opbrengen en gaat dan tijdelijk wonen op een camping of een poosje bivakkeren in de auto totdat dat niet meer gaat. “De stap naar dakloosheid is dan snel gezet.”

Nationaal actieplan om aantal daklozen terug te dringen
Tien jaar geleden heeft de overheid bij monde van het ministerie een groot nationaal actieplan uitgezet. Volgens Van Doorn is het weer tijd om zo een nationaal actieplan op touw te zetten. Het ministerie maakte destijds een flink budget vrij en ging met verschillende partijen zoals gemeenten en zorgverzekeraars samenwerken om het aantal daklozen terug te dringen. ”Er zijn pensions opgericht en er zijn meer opvangplekken gecreëerd en dat heeft er toen toe geleid dat in een aantal jaar het aantal daklozen enorm daalde.”

Staatssecretaris Blokhuis: ‘Zorgwekkend en treurig’
“Zorgwekkend en bijzonder treurig” noemt staatssecretaris Paul Blokhuis van Welzijn en Sport deze ontwikkeling. Volgens hem is de economische malaise een belangrijke oorzaak geweest van de verdubbeling daklozen in Nederland. Blokhuis hoopt dat de aantrekkende economie ervoor zal zorgen dat men makkelijker aan een baan komt en zich kan redden. Maar, stelt Blokhuis: “Het is onze eer te na mensen tegen hun zin op straat te laten slapen. Dat moeten we niet meemaken.” Geld om deze mensen te helpen zou volgens hem geen probleem moeten zijn. “Het staat als een paal boven water dat er in Nederland niemand op straat moet slapen vanwege geld. Dat mag in een rijk land als Nederland nooit een discussie zijn.”

Staatssecretaris Blokhuis spreekt niet van een nationaal actieplan maar gaat wel in gesprek met de gemeenten over beschermd wonen en maatschappelijke opvang. “Wij gaan vóór de zomervakantie afspraken maken over deze belangrijke thema’s.” Blokhuis is in gesprek met een aantal gemeenten om tot een oplossing te komen van dit probleem. Gemeenten moeten volgens hem in overleg met woningcoöperaties om woonruimten te reserveren voor degenen die buiten de boot vallen. Ook is hij in gesprek met minister Kasja Ollongren van Binnenlandse Zaken over de bouw van meer woningen.

Wim Eickholt kwam weer van straat af
Hoe erg het is geen onderdak te hebben ondervond Wim Eickholt aan den lijve. Wim had een goede baan als docent teken- en handvaardigheid, maar de drank lonkte steeds meer naar hem. Uiteindelijk werd zijn situatie zo ernstig dat hij niets meer had, zelfs geen huis. Zo begon zijn zwerftocht door Utrecht.

Als daklozen niet in staat zijn om zich de eerste maanden te ontworstelen aan hun troosteloze bestaan, ziet hun toekomst er heel slecht uit. Zo zag Eickholt een maat van hem in een plas cola liggen, verwilderd en vervreemd van zijn omgeving. Zo ver is het gelukkig niet met Wim gekomen. Hij heeft inmiddels een eigen woning, schreef over zijn verleden het boekje ‘Wat ik nou toch heb meegemaakt’ en draagt tijdens optredens daaruit voor. Als ‘de Optimist’ hield Wim een betoog over zijn leven, en hoe hij dat uiteindelijk weer op de rit kreeg.

Luister hier naar het verhaal van optimist Wim bij Radio EenVandaag.

Bron: eenvandaag.avrotros.nl

Dit bericht is 17010 keer gelezen.