In deze 11 metropolen dreigt watertekort zoals in Kaapstad (en er zitten enkele verrassende steden bij)

Alhoewel zeventig procent van het wateroppervlak uit water bestaat, is drinkwater op zich niet zo overvloedig beschikbaar als we vaak vermoeden.

Meer dan een miljard mensen hebben geen rechtstreekse toegang tot drinkbaar water en nog eens 2,7 miljard mensen krijgen ten minste een maand per jaar af te rekenen met waterschaarste. Een onderzoek uit 2014 van 's werelds 500 grootste steden schat dat één op de vier te kampen heeft met beperkte watervoorraden. En dat terwijl de globale vraag naar water alsmaar blijft stijgen.

Volgens projecties van de Verenigde Naties zal de vraag naar zoetwater tegen 2030 het aanbod met veertig procent overtreffen. Dit is te wijten aan een combinatie van klimaatverandering, bevolkingsgroei en menselijk handelen. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat Kaapstad slechts het topje van de ijsberg is. Ook de volgende elf steden dreigen op termijn zonder water te vallen.

De financiële hoofdstad van Brazilië is één van de tien dichtstbevolkte ter wereld. In 2015 ging deze metropool al eens door een periode van grote waterschaarste. Tijdens die crisis was er nog slechts voor 20 dagen water beschikbaar en moest de politie het watertransport escorteren omdat de vrachtwagens dreigden overvallen te worden door bendes. Ook vorig jaar slonken de reserves aan een schrikbarend tempo.

Plaatselijke functionarissen in de Zuid-Indiase stad kunnen de wildgroei aan vastgoedprojecten nauwelijks bijhouden. Met als gevolg dat water- en rioleringssystemen daar niet zijn op afgestemd. Tot overmaat van ramp is het netwerk verouderd. Meer dan de helft van het drinkwater lekt gewoon weg. Daarnaast is watervervuiling in de omliggende meren een groot probleem. 

China herbergt bijna 20 procent van de wereldbevolking, maar beschikt slechts over 7 procent van het zoetwater ter wereld.

De Wereldbank classificeert waterschaarste als het moment waarop mensen op een bepaalde locatie minder dan 1.000 kubieke meter zoetwater per persoon per jaar ter beschikking hebben.

In 2014 had elk van de meer dan 20 miljoen inwoners van Peking slechts 145 kubieke meter drinkbaar water ter beschikking. Daarnaast is ook vervuild water een groot probleem.

Hier ontstond ooit één van 's werelds grootste beschavingen, maar de Nijl heeft het moeilijk in de moderne tijden. Het is de bron van 97 procent van het Egyptische drinkbaar water, maar ook steeds meer de eindbestemming van toenemende hoeveelheden onbehandeld landbouw- en huishoudelijk afval. De rivier raakt dus steeds meer vervuild.

De Verenigde Naties schat dat het land zal te maken krijgen met kritieke  watertekorten tegen 2025 als er geen afdoende maatregelen genomen worden.

Zoals zo veel kuststeden zal Jakarta in de toekomst bedreigd worden door een stijgende zeespiegel.

Maar in Jakarta is het probleem verergerd door menselijke tussenkomst. Omdat minder dan de helft van de 10 miljoen inwoners van de stad toegang heeft tot leidingwater, is het illegaal graven van putten wijdverbreid. Hierdoor komen de ondergrondse waterlagen droog te staan.

Als gevolg daarvan ligt ongeveer veertig procent van Jakarta nu onder de zeespiegel, aldus schattingen van de Wereldbank.

Een kwart van de zoetwaterreserves van de wereld is in Rusland terug te vinden, maar het land wordt geteisterd door milieuproblemen die stammen uit het oude Sovjettijdperk.

Dat is met name zorgwekkend voor hoofdstad Moskou, waar de watervoorziening voor 70 procent afhankelijk is van het oppervlaktewater.

Officiële regelgevende instanties geven toe dat 35 tot 60 procent van de totale drinkwaterreserves in Rusland niet voldoen aan de hygiënische normen.

De voorbije jaren kreeg Istanboel al een paar keer te maken met watertekorten tijdens drogere maanden. De waterreservoirs van de wereldstad daalden tot minder dan 30 procent van de totale capaciteit begin 2014. Experts trekken aan de alarmbel omdat de situatie uiteindelijk kan resulteren in waterschaarste tegen 2030.

Watertekorten zijn geen nieuw fenomeen voor een groot deel van de 21 miljoen inwoners van de Mexicaanse hoofdstad.

Een op de vijf krijgt slechts een paar uur per week water uit de kraan en nog eens 20 procent heeft maar een deel van de dag stromend water ter beschikking. Bovendien lekken de leidingen waardoor tot 40 procent van het drinkwater verloren gaat. Afvalwater wordt nog niet op grote schaal gerecycleerd met alle gevolgen van dien.

Van alle steden ter wereld is Londen niet meteen de eerste metropool die in je opkomt als je denkt aan watertekorten.

De realiteit is echter heel anders. Met een gemiddelde jaarlijkse regenval van ongeveer 600 mm (minder dan het gemiddelde in Parijs en slechts ongeveer de helft van de regenval van New York) haalt Londen 80 procent van het drinkwater uit rivieren (Theems en Lea).

Volgens de plaatselijke autoriteiten zal de stad in 2025 te maken krijgen met serieuze leveringsproblemen en tegen 2040 met aanzienlijke tekorten.

De Japanse hoofdstad is gezegend met veel regen (vergelijkbaar met Seattle aan de Amerikaanse westkust) maar de neerslag valt hoofdzakelijk gedurende vier maanden per jaar. Valt er minder regen dan verwacht, dan kan dat leiden tot droogte.

Maar de overheid heeft maatregelen genomen. Zeker 750 private en publieke gebouwen in de stad hebben systemen om dat regenwater te verzamelen. Wetende dat er in Tokio zo'n dertig miljoen mensen wonen, is dat mogelijk toch niet voldoende. 

De Amerikaanse staat Florida is een van de vijf Amerikaanse staten die het meeste neerslag te verwerken krijgt. Toch lijkt er een watercrisis in aantocht voor Miami omdat een project in de 20ste eeuw grandioos is misgelopen.

Toen werden moerassen massaal leeggepompt maar dat had ook een onaangenaam effect: zoutwater van de Atlantische Oceaan heeft daarbij de 'Biscayne Aquifer', de belangrijkste bron van zoetwater in de stad, verontreinigd. Nog steeds komt er zoutwater in het zoete water terecht en dat is onder meer te wijten aan de stijgende zeespiegel.