Waarom extreem rechts zo gebeten is op minister Ollongren

Sinds het aantreden van Rutte 3 heeft uiterst rechts het vooral op minister Kajsa Ollongren gemunt. Zij is blootgesteld aan de ene heftige aanval na de andere. Deze zaterdag plaatst GeenStijl een kleurenfoto van haar met daarop groot “Dood moetie. Dood dood dood”. De aanvoerders van de horde zoals Geert Wilders, Thierry Baudet of Jan Dijkgraaf gaan al weken los. Zij is het slachtoffer van allerlei frames zoals de aantijging dat zij pogingen van de Europese Unie steunt om de vrijheid van meningsuiting aan banden te leggen. Ook lijkt het in die kringen niet voor haar te pleiten dat zij van Zweedse adel is en over twee paspoorten beschikt.

Zaterdag deed Thierry Baudet zelfs aangifte tegen de minister vanwege smaad en laster. Hij meent dat hij door haar ten onrechte voor racist is uitgemaakt. In zijn achterban gaat men er alvast van uit dat de nieuwbakken verlosser ten dode is opgeschreven omdat de minister een paar kritische opmerkingen over zijn denken ten beste heeft gegeven. Alsof zij een fatwa uitvaardigde.

Ik vroeg mij al weken lang af waarom toch deze mevrouw Ollongren zo ongelooflijk de maat genomen werd. Wat was het dat al die agressie opriep? Natuurlijk, zij is lesbisch en ook nog moeder maar seksuele diversiteit  is, zo leert ons het proefschrift van Oudenampsen, door de Nederlandse reactie geïnternaliseerd. Dat kan het niet wezen. Nu echter is duidelijkheid geschapen. De minister heeft door het uitspreken van de Burgemeester Daleslezing in Nijmegen laten zien wat zij waard is. Mevrouw heeft  een gezond stel hersens. Mevrouw is een loepzuivere democrate. Mevrouw weet op voortreffelijke wijze te verwoorden hoe wezenlijk onze grondwet is en dan in het bijzonder de daarin geformuleerde rechten die iedere Nederlander worden toegekend. Zonder uitzondering. Minister Ollongren legde het allemaal welsprekend uit. De lezing klinkt als een klok.

Kennelijk hebben de tegenstanders van vrijheid en gelijkheid in Nederland aan hun water gevoeld dat zij in  deze  formidabele vrouw een geharnast tegenstandster hadden. Zij laat zich niet intimideren zoals de weekdieren van PvdA, SP en Partij voor de Dieren die niet mee durven lopen in een manifestatie onder het motto “Geen racisten in de raad”. Dáárom wordt mevrouw Ollongren vanaf dag één zo gedemoniseerd en geframed.

Op het spreekgestoelte gaf zij  een glashelder college over grondrechten, het discriminatieverbod en identiteit. En over het beroemde artikel 1 van de grondwet dat eigenlijk de maatstaf hoort te zijn van alles wat in Nederland op sociaal en politiek gebied plaatsvindt. Tussen de regels door was steeds de stelling te horen dat die rechten geen vanzelfsprekendheid zijn maar dat ze altijd worden bedreigd en aangetast. Een alinea verdient het om hier in zijn geheel te worden geciteerd want die bracht Baudetteketet tot zijn aangifte:

“ Wilders pleitte er in 2006 zonder enige nuance voor om artikel 1 te schrappen.

De democratie, de rechtsstaat, onze vrije en open samenleving moeten we koesteren en beschermen. ”

Mevrouw Ollongren verdedigt hier een stelling op grond van verifieerbare feiten. Zij definieert het gevaar. Zij vertelt waar het op staat en wie in deze tijd onze kernwaarden bedreigt, zoals die zijn neergelegd in de grondwet nadat de eerste noties daarvan al in het Placaet van Verlatinghe al voorzichtig doorklonken. Hier is geen sprake van laster. Hier worden conclusies naar voren gebracht, die elke rechtgeaarde Nederlander zich dient aan te trekken.

En dan weet zo’n intellectuele dwerg als Baudet niets beters te doen dan naar de politie te hollen. Een treffender zelfontmaskering was niet mogelijk geweest.

De kernwaarden van het Nederlandse volk, de traditie van Willem van Oranje, Johan de Witt, Gijsbert Karel van Hogendorp, Johan Rudolf Thorbecke, Willem Treub, Aletta Jacobs, Henri Marchant, Hans van Mierlo, Willem Drees, Pieter Oud, en zoveel anderen, die is in het geding.

Minister Ollongren riep terecht op tot waakzaamheid. Daarvoor verdient zij een compliment.