Annabel Nanninga is de lightversie van Thierry Baudet

Wil de echte Annabel Nanninga opstaan? Deze week maakte de lijsttrekker van Forum voor Democratie haar debuut in diverse verkiezingsdebatten. Ze liet haar tegenstanders in verwarring achter.

Was dit nou dezelfde Nanninga als die we kennen van haar felle uithalen op Twitter en van die columns waarin ze foetert op alles wat met islam te maken heeft, vluchtelingen 'dobbernegers' noemt en ze zich afvraagt of 'we moeten hopen dat de ebola een beetje doorpakt' om de stroom immigranten uit Afrika in te dammen?

In haar eerste debatten toonde ze ineens een heel andere kant; zacht, verzoenend, mild. "Moslims horen bij ons," zei ze in een debat met GroenLinkslijsttrekker Rutger Groot Wassink, die van verbazing zijn wenkbrauwen optrok.

Jarenlang heeft Nanninga betoogt dat de integratie in Amsterdam verkeerd gaat, zo erg dat ze openlijk overwoog de stad te verlaten. Maar deze week bleek ze daar genuanceerder over te denken.

Op de stelling 'het gaat de verkeerde kant op met integratie', antwoordde ze met niet voor/niet tegen.

Nanninga blijkt een lightversie te zijn van haar landelijk leider Thierry Baudet. Een ultralightversie.

Terwijl Baudet urenlange gesprekken voert met de extreemrechtse Amerikaanse beweging alt-right en rept van 'homeopathische verdunning' van de Nederlandse bevolking, zegt Nanninga ook op te komen voor vrouwen die vanwege hun hoofddoek worden gediscrimineerd. En ze nam afstand van het standpunt van Baudet dat klimaatverandering wordt overschat.

Uiteraard wierpen de andere partijen haar de standpunten van Baudet voor de voeten en uiteraard citeerden ze uit haar omstreden tweets en columns.

Zo'n buitenkansje kun je moeilijk laten liggen, nietwaar?

Haar verweer: de politica Nanninga is iemand anders dan de columniste Nanninga. Een columnist luidt de noodklok, een politicus hanteert een andere toon.

Dat is natuurlijk erg makkelijk, alsof de politicus Nanninga niet voort is gekomen uit de columnist. Als een columnist zomaar afstand neemt van haar uitingen, dan waren die kennelijk gratuit en louter bedoeld voor de bühne.

Slim is dit natuurlijk wel van Nanninga. Ze neemt haar tegenstanders wapens uit handen. Die kunnen nog één of twee keer terugkomen op haar tweets en columns en daarna wordt het drammen.

Haar sussende toon zal een teleurstelling zijn voor de boze achterban van haar partij, die niet zit te wachten op erkenning van het feit dat moslims het ook niet altijd makkelijk hebben.

Kennelijk is ze ervan overtuigd dat deze mensen toch wel op haar stemmen. En deze zekerheid biedt de mogelijkheid tot verbreding van haar basis in Amsterdam.

Als ze doorgaat met beledigen, blijft de rol van Forum voor Democratie beperkt.

Met haar gematigde toon probeert ze conservatieve VVD'ers aan te trekken. Zeg maar de bloedgroep Halbe Zijlstra, die als fractievoorzitter een hard­liner was.

Deze Amsterdammers zijn ook kritisch over de integratie van moslims en maken zich zorgen over de instroom van vluchtelingen. Maar zij protesteren niet door varkenskoppen op te hangen bij asielzoekerscentra.

Hun stem is niet vertegenwoordigd in de gemeenteraad, die unaniem heeft ingestemd met ruimhartige opvang van vluchtelingen. De VVD laat deze groep links liggen.

Eric van der Burg schoof in de debatten nog meer op naar PvdA en GroenLinks. Daar ligt een gat en Nanninga heeft van Baudet de vrijheid gekregen om daar in te springen, ook al betekent dit dat zij afdrijft naar het midden dat Forum voor Democratie ooit zo verfoeide.

Lees terug: Annabel Nanninga schetst een gitzwart beeld van Amsterdam

Politiek verslaggevers Michiel Couzy en Ruben Koops belichten beurtelings op zaterdag in 'Republiek Amsterdam' een politiek onderwerp uit de stad.

Reageren? m.couzy@parool.nl