Deventenaar (27) slaapt 250 dagen per jaar in het bos

Thijmen Apswoude is duidelijk in zijn element in de weilanden van Bathmen. Woeste baard, tatoeages op de handen. In het dorp nabij Deventer gebruikt de wildernisschool Living by Nature, waar Apswoude hoofdinstructeur is, een aantal hectare grond. Hij komt aanstappen op wandelschoenen, maar dat hadden net zo goed blote voeten kunnen zijn. Zelfs in de winter loopt hij het liefst zonder schoeisel rond. ,,Ik ben ziek, man. Koutje gevat. Vandaar de schoenen.”

Living by Nature - zijn kostwinning - biedt professionele cursussen en workshops voor jong en oud. Als hoofdinstructeur leert Apswoude zijn studenten te (over)leven met oorspronkelijke technieken en natuurlijke materialen. Van welke houtsoorten je gebruikt voor een vuurboog tot hoe je huid kunt bewerken tot ‘raw hide.’ ,,Dat buiten zijn, zijn we als moderne mensen verleerd. Voor mij is het een ander verhaal. Ik kom uit een jagersfamilie. De natuur is er bij mij met de paplepel ingegoten. Maar ik geef toe: ik ben er zelf compleet in doorgeslagen’’, zegt hij tegen Indebuurt.nl.

Toen de Deventenaar 1,5 jaar oud was, ging hij voor het eerst mee op jacht, in de maxi-cosi. Zijn vader nam hem in die eerste jaren regelmatig op sleeptouw om dieren in het wild te observeren en een ‘totaalgevoel van sereniteit in de natuur te vinden’. ,,Toen ik 6 was, gingen mijn ouders uit elkaar. Mijn moeder kreeg een nieuwe man, een natuur-rechercheur. Het contact met mijn vader verwaterde. Ik ging me afzetten tegen mijn stiefvader. Op mijn 16e ging ik het huis uit en trok de natuur in. De liefde voor de natuur zit in mijn bloed. Ik heb niets anders en wil niets anders.”

Jarenlang snuffelde Apswoude tussen bomen en planten, puur voor zijn plezier. Niet alleen in Nederland, ook ver daarbuiten. Hij kan vuur maken als de beste, bouwt schuilplekken, vindt voedsel en herkent bomen en planten - zelfs in de winter, als alles verwelkt is. Hij bezit een dosis kennis waar boswachters jaloers op zijn. En daar moest hij wat mee doen. ,,Op mijn 18e begon ik met lesgeven. Dat heb ik de afgelopen jaren verder uitgebouwd. Ik heb cursussen ontwikkeld voor allerlei verschillende soorten omgevingen en scenario’s. Ik durf te zeggen dat ik het in alle gebieden op de wereld zou kunnen uithouden. Tenzij ik een been breek, dan wordt het een ander verhaal.”

Hij is veel op pad en werkt keihard. Weten ook zijn vrouw en 2-jarige dochter maar al te goed. Maar Apswoude wil en kan niet anders. ,,Ik slaap tweehonderd à driehonderd dagen per jaar in het bos. Toen ik mijn vrouw ontmoette, heb ik haar verteld dat ik zo leef. En zij heeft dat geaccepteerd.’’

Apswoude wil mensen inspireren om weer in harmonie te leven. In de huidige maatschappij is alles mogelijk. Binnen een paar uur vliegen we naar de andere kant van de wereld. Heb je geld nodig? Klop gewoon aan bij de bank. Lukt het niet? Dan probeer je het niet hard genoeg. Het is mooi dat er zo veel mogelijk is en daar heb ik niets op tegen. Maar het heeft ook een keerzijde: juíst omdat alles mogelijk is. Ik heb een hekel aan de gemakzucht waarmee we dingen doen zonder na te denken over consequenties. We zijn de kaders kwijt, slaan door met alles”, vindt hij.

,,Ik bedoel: een blender? Waar slaat dat op! Gebruik gewoon je mes! Ik reis binnenkort naar Lapland, waar ik zonder al die moderne shit mijn zelfgelooide kleding draag. Dan begrijp je pas dat wij, de wereld, super verwend is. Door de natuur in te gaan, ga je terug naar de basis en creëer je weer bewustwording. Ik push niemand om dat ook te doen; geef alleen handvatten om te leven in het wild. Mijn dochter voed ik ook op in beide werelden. Ze moet kunnen functioneren in de maatschappij, maar ook verstand hebben van de natuur.”

Het gaat goed met zijn wildernisschool. Op dit moment zijn er negen locaties in het land. ,,We willen internationaal gaan, richting Engeland en Scandinavië. Ik ben nooit tevreden. Er is altijd meer mogelijk. Alleen vraag ik me soms wel eens af: wanneer houdt het op? Ik rijd in een dikke Landrover. Heb die ook nodig, want ik reis veel. Maar toch. Laatst kocht ik gereedschap voor een paar ruggen voor het bouwen van nieuwe kisten. Ondernemen is ingericht op geld uitgeven en geld verdienen, dus ik moet wel. Maar het geeft een dubbel gevoel. In de natuur heb ik namelijk niets meer nodig dan een mes.”