Ongelijkheid neemt toe en de werknemers hebben ’t nakijken (trouw.nl)

En toch blijven ze naar hun werk gaan.

Natuurlijk hebben werknemers het nakijken als ze steeds minder en minder vertegenwoordigd worden door de politieke partijen die de macht hebben. Ook de Partij van de ARBEID dat traditioneel voor de werknemers en zwakkeren opnam heeft het al compleet laten afweten.
De flexibilisering van de arbeidsmarkt die de huidige regeringspartijen nog verder willen uitbreiden kan onmogelijk plaatsvinden zonder verdere versobering van de rechten voor werknemers en versobering van de sociale vangnetten. Bedrijven hebben straks een hele samenleving (Nederland) dat functioneert als een uitzendbureau waar ze werknemers uit kunnen putten als het nodig is, als ze niet meer nodig zijn kunnen zij die werknemers weer simpel en goedkoop parkeren in de sociale vangnetten.

Dat zal de toekomst zijn voor ons en onze kinderen als we niets blijven doen tegen deze ontwikkeling dat al meer dan 15 jaar gaande is.

De oplossing zit 'm in beter stemgedrag. Gewone arbeiders die VVD stemmen, of op een populistische partij, zijn gedoemd om dan salarisverlagingen te slikken. Wie rechtse praatjes gaat geloven en met een gewoon net Modaal salaris VVD stemt, is niet goed wies en heeft zich in de luren laten leggen.
Mensen komen er vanzelf wel achter dat ze bedonderd worden, dan komt er wel weer een correctie. Maar dat zal wel even duren.

Het woord dat in dit artikel ontbreekt is: risico.


In het geval van nieuwe technologieën en nieuwe industrieën die ontstaan , zijn banken meestal niet scheutig met het verstrekken van leningen, omdat ze het risico niet kennen of hoog inschatten.
Pioniers die een nieuwe techniek of markt willen ontginnen, zijn daarom aangewezen op hun eigen besparingen, of het geld dat durfinvesteerders in hun zaak willen steken.
Op het nemen van dergelijke risico’s staat een prijs.

Over de factor risico valt nog meer te zeggen.
1. In de Middeleeuwen produceerden velen, boeren en ambachtslieden, vooral voor de lokale markt.
De vraag was begrensd en grotendeels bekend. Sommige gilden beperkten om die reden de productie, of de aantallen gildemeesters ,gezellen en leerlingen. Zo beperkte men het risico op overproductie.
Sinds de late Middeleeuwen en zeker sinds de 2e helft van de 18e eeuw zijn massale productiewijzen ontstaan.
De producent kan zijn waren daarom lokaal lang niet allemaal kwijt; evenmin binnen zijn streek; of vaak ook nationaal. Hij stopt grote bedragen in productie, maar de vraag naar zijn goederen is een gissing. Voor nieuwe producten moet hij zijn eigen markten ontginnen.
Allemaal grote risico’s.
2. Productie en techniek raken telkens meer gespecialiseerd. Er worden telkens hogere eisen gesteld aan deelprocessen. De drempels worden hoger, de risico’s op technische mislukkingen nemen toe.


Sinds 1760 zijn er meerdere economische overgangsperioden geweest, waarbinnen nieuwe productiewijzen, producten en diensten opkwamen , of oude verdrongen.
In die tijdvakken zie je bij uitstek dat hogere opbrengsten gaan naar degenen die de risico’s nemen, terwijl lonen in de ouderwetse takken van nijverheid onder druk staan. Of ze staan onder druk , omdat de vernieuwende producenten delen van personeel afknijpen, zodat ze des te meer in de zaak kunnen stoppen (Amazon is een hedendaags klassiek voorbeeld) . Hun vooroplopende techneuten betalen ze in de regel echter veel meer dan gewone werknemers.


Sinds de 2e helft van de jaren negentig zitten we wederom in een overgangsperiode. Van digitalisering, robotisering, kunstmatige intelligentie, energietransitie.


Getuige het bovenstaande kunnen werknemers meeprofiteren en hun opbrengsten verhogen. Maar dan moeten ze verbanden vormen, waarmee ze geld inleggen en deelnemen in de risico’s. Bijvoorbeeld via vakbonden. Of via de overheid. Want dat laatste is wat voor een gedeelte in de jaren 30 van de 20e eeuw gebeurde: overheden deden een deel van de investeringen in de economische vernieuwingen via een combinatie van publieke investeringen en uitbouw van overheidsbedrijven.

er is een nieuwe socialistische revolutie nodig (geen communistische he, voor wie het verschil nog niet weet!)