Waarom de komst van PVV en FvD naar de grote steden verontrustend is

Geluiden als 'kopvoddentaks', minder, minder, minder Marokkanen 'regelen' en 'homeopathische verdunning' kwamen tot nu toe vooral van landelijke politici. De Amsterdamse lijsttrekker van FvD introduceerde de term ‘dobberneger’ voor bootvluchtelingen. “Het Marokkanenprobleem en het islamprobleem zijn in Utrecht het grootst”, zei Wilders bij de presentatie van de PVV-deelname in Utrecht.

Niet zelden beroepen de kopstukken van PVV en FvD zich op het argument dat ze het niet zo letterlijk bedoelen. Eerst schelden, dan laf op de schreden terugkeren. Het ligt volgens hen altijd genuanceerder dan de samenspannende media en het partijkartel willen doen geloven. Wij trappen er niet in. Het lelijke gezicht van haat, uitsluiting en verdeeldheid toont zich juist in deze strak geregisseerde mediamomenten. De mensen voor wie deze boodschappen bedoeld zijn, hebben het kraakhelder gehoord.

De aanzet om te gaan scanderen dat er in Den Haag en Nederland minder Marokkanen moeten zijn, werd door Wilders genuanceerd tot een drietrapsraket: beperking van de immigratie, het bevorderen van remigratie en het uitzetten van criminelen met een dubbele nationaliteit. Maar als een politicus zegt dat hij minder, minder, minder Marokkanen zal regelen, dan moet je geloven dat hij zijn voornemen gaat uitvoeren als hij de kans krijgt.

Tweederangsburger

De nuance herstelt niet dat je mensen hebt weggezet als tweederangsburger. Neem het voorstel van de alliantie van Baudet en Eerdmans. Ze stelden voor de wet aan te passen om iets te doen aan halalslagers en Turkse groentemannen. De wet aanpassen zodat je een winkel aan een Turkse of Marokkaanse winkelier kunt weigeren. Bij het Kamerdebat waar Baudet de daad bij het woord kon voegen kwam hij niet opdagen. Maar de boodschap is de wereld in geslingerd: vervang die Turkse winkels voor Nederlandse.

Het zijn Rotterdamse winkels, allemaal. Dat is en blijft onze boodschap. Hoe meer xenofoob geluid erbij komt, hoe harder wij die boodschap gaan uitdragen. Dat tegengeluid is hard nodig. Voor die Turkse groenteboer die van politici hoort dat mensen niet op hem zitten te wachten, omdat ze liever een Nederlandse groenteboer willen. Voor dat kind op het schoolplein dat hoort dat er van haar minder moeten zijn. Voor datzelfde kind en haar klasgenootjes, dat je iemand die huis en haard verlaat vanwege een oorlog en daarbij verdrinking moet riskeren een dobberneger mag noemen, maar dat je daarmee wel mensen pijn doet.

Je hoeft het niet te zeggen. Dat is ook een kant van de vrijheid van meningsuiting. Je hoeft niet iets te zeggen waarmee je groepen wegzet of mensen pijn doet. Het staat eenieder vrij om gebruik te maken van zijn of haar vrijheid van meningsuiting. Wij zullen dat ook doen. Tegenover iedere bedreiging aan het adres van onze stadsgenoten, zullen we een tegengeluid zetten. We zullen steeds onze walging uitspreken over lege ideeën die louter de xenofobe onderbuik voeden. Wij zijn trots op onze steden en inwoners, ongeacht op wie ze verliefd zijn of waar ze vandaan komen.

Iedere boodschap waarbij je hen wegzet als tweederangsburgers zullen wij opvatten als een boodschap van haat. Ook als deze verborgen zit achter een dikke laag dure woorden en pseudowetenschappelijke quotes. Die boodschap zullen wij nooit onbeantwoord laten. Wij strijden voor steden waar iedereen zich thuis voelt, ongeacht afkomst, geloof, geaardheid of welke eigenschap dan ook. Die diversiteit maakt ons sterker. Maakt Nederland sterker.