Calimero-gedrag in de Kamer

Politici wentelen zich soms erg gemakkelijk in een slachtofferrol. Nu weer Denk dat klaagt over Kamervoorzitter Khadija Arib en haar plaatsvervangers tijdens debatten. Denk wil een onafhankelijke klachtencommissie, omdat andere partijen zouden worden voorgetrokken in Kamerdebatten.

Het is Calimero-gedrag. In de Kamer gelden voor iedereen dezelfde regels. Het is helaas bon ton geworden onder politici om te doen alsof ze moeten opboksen tegen ‘heersende partijen’ en ‘mainstream media’ die hen zouden tegenwerken. Vaak is het een flauwe manier om kritiek (die alle partijen evenveel krijgen) af te kunnen doen als onterecht. Forum voor Democratie-voorman Thierry Baudet heeft er een handje van. Geert Wilders van de PVV beschuldigde vorige week alle media van het verspreiden van nepnieuws. Sylvana Simons geeft onbeschaamd de media de schuld van het verspreiden van leugens wanneer er iemand op haar nieuwe lokale kieslijst Bij1 staat wier cv niet blijkt te kloppen. En zo is er een lange lijst te maken met politici die zich proberen te profileren als ‘dappere strijder die zich de mond niet laat snoeren’.

Het doet het vast leuk bij de eigen achterban, maar in dat gecultiveerde slachtofferschap zit ook een gevaar. De boodschap aan de kiezer is: kijk, ik word als jullie vertegenwoordiger niet gehoord. En daarmee wordt gesuggereerd dat de kiezer zelf ook niet serieus wordt genomen. Zo worden tegenstellingen alleen maar verder vergroot. Nu al heeft een grote groep kiezers geen vertrouwen meer in de onafhankelijkheid van media of in ons democratisch proces. Door die vooroordelen gretig te voeden, wordt dat onbehagen alleen maar opgestookt. Politici moeten zich onderscheiden door goede voorstellen te doen. Door op te komen voor hun achterban in debatten binnen of buiten de Kamer. Daarvoor worden ze riant betaald. Daarbij past het niet te doen alsof je zielig bent, doe gewoon je werk.