De uitdagende kleding die sommige actrices droegen, vloekte met de kleur van hun boodschap
Ik ging er goed voor zitten maar wel met een triest voorgevoel: hoe zou de samenvatting van de Golden Globes op tv uitpakken, waarvoor zondagnacht tout Hollywood was uitgerukt?
Er lag dit jaar een zwarte schaduw over de feestelijke gebeurtenis. Door het wangedrag van Harvey Weinstein wankelt het filminstituut. Althans waar het om zijn mannelijke component gaat. Sinds Weinstein lijkt het alsof bij iedere man het zwijn dat in hem sluimerde bruusk moet worden ontmaskerd. Ik heb het in het ergste geval over het varken dat in de vrouw alleen maar een lustobject ontwaart en van maar een ding droomt: haar te bespringen.
Ik wist natuurlijk dat na #MeToo niets meer hetzelfde zou zijn. Dat wat wij mannen ooit afdeden als ‘verleidingsspel’, als een regelrechte vorm van virtuele verkrachting kan worden geïnterpreteerd. En dat sommigen van ons dit ook nog proberen te rechtvaardigen door de schuld bij vrouwen te leggen, is te erg voor woorden. Zo zei afgelopen weekeinde in zijn nieuwe radioprogramma poldertycoon Jort Kelder: ‘Ik zou uit eigen ervaring willen zeggen: veel vrouwen dringen bij mij aan om verkracht te worden’. Er is misschien een tijd geweest waarin je dit soort provocaties ongemoeid kon debiteren. Maar gezien de ernst van de situatie en het krimpende vermogen tot relativering, is het beter om goed op je woorden te letten. Jort moet onmiddellijk hebben beseft dat hij met deze uitspraak in een klap de Nederlandse Weinstein dreigde te worden. Hij had vervolgens de rest van het weekend heel wat woorden nodig om de zaak weer recht te zetten.
Ik had het gevoel dat ik eerder op mijn onderbuik dan op mijn hersenen werd aangesproken
Maar goed, de Golden Globes. Ik vreesde gisteren het ergste omdat ik gelezen had dat na #MeToo al die mooie actrices in het zwart gekleed zouden gaan. Een rouwstoet. Een quakerparade. Een olieramp aan de Westkust. Maar wat ik zag was een grote vrolijke bende en geen stoet woeste medestanders van slachtoffers. Dat hoeft natuurlijk ook niet, maar hier ontbrak de urgentie van een sterk signaal naar de dominante en eventueel onderdrukkende man. Vooral de uitdagende kleding die sommige vrouwen droegen, vloekte met de kleur van hun boodschap die zwart was. Ik heb het over decolletés die nog dieper waren dan de San Andreasbreuk en in veel gevallen van weinig verhullende stof.
Nu ben ik niet preuts en er kan natuurlijk lang en breed worden gediscussieerd over de zinnelijkheid van bepaalde kledingstukken. Maar van dit gala wensten de deelneemsters vooral een punt of liever gezegd een vuist te maken, met als hoogtepunt de toespraak van Oprah Winfrey, die sommigen al zien als toekomstige presidentskandidate. Waarom zou je dan het risico nemen je boodschap door zoiets triviaals als je kleding te laten vervuilen? Ik hoef vanzelfsprekend geen nonnenparade op de Golden Globes te zien marcheren, maar wat ingetogener had misschien een beter effect naar sceptische mannen gesorteerd. Nu had ik af en toe als mannelijke kijker het gevoel dat ik door sommige actrices eerder op mijn onderbuik dan op mijn hersenen werd aangesproken.
Lees ook: De 75ste Golden Globes-uitreiking stond in het teken van #MeToo
Lees eerdere columns van Sylvain Ephimenco op trouw.nl/ephimenco