Mishandelde agent Damien: 'Je wordt in één trap van politieagent slachtoffer'

Damien verruilde drie jaar geleden een baan als leraar in het basisionderwijs voor een carrière bij de politie. Het is zijn roeping vertelt hij vanuit zijn ziekenhuisbed in het LUMC: 'een stemmetje in zijn hoofd'. Datzelfde stemmetje zegt hem ook dat hij moet ingrijpen als hij rond 4.00 uur op de Lange Mare in Leiden zo'n tien tot vijftien jongeren met elkaar ziet vechten.

'Daar ben jij voor als politieagent, dat moet jij stoppen'. En dat doen Damien en zijn collega ook. Ze springen uit de auto en gaan achter de jongeren aan. 'Op het moment dat ik hem wil tegenhouden en roep: stop politie! Je kent het wel uit films, maar dat is mijn realiteit, schopt hij mij dusdanig hard tegen mijn been dat die in één keer een extra knie krijgt en in een hoek van negentig graden staat.'

Damien heeft gelijk door dat het mis is. 'Ik zag de onderkant van mijn zool en die hoor je niet te zien als je staat', zegt hij met een grijns op zijn gezicht. Damien ligt op de grond en heeft helse pijn. 'Maar je moet handelen. Je ligt tussen een groep vechtende mensen en ik wil geen stoeptegel met een lieveheersbeestje worden', doelend op het gedenkteken voor slachtoffers van zinloos geweld.

Hij weet zichzelf in veiligheid te brengen door tegen een geparkeerde auto aan te kruipen. 'Ik heb mijn been recht geschopt met mijn andere been zodat ik kon omdraaien. Ik zat eigenlijk te wachten totdat iemand nog een schop tegen mijn hoofd gaf'. Maar dat gebeurt gelukkig niet. Damiens collega weet de groep op afstand te houden.

Eenmaal in het ziekenhuis moet Damien gelijk onder het mes, zijn slagader is afgekneld. Zijn kuit- en zijn scheenbeen zijn gebroken en de zenuwen in zijn been zijn beschadigd. Zijn voet is rood, in zijn knie zitten 42 nietjes en zijn been zit in het verband. 'Met mijn wonden gaat het goed, met mijzelf gaat het redelijk', zegt hij en laat een lange stilte vallen.

Een week na het incident, kan Damien zijn bed nog maar nauwelijks uit. Het duurt nog een paar weken voordat de wond aan zijn been hersteld is. Het gevoel in zijn voet hoopt hij daarna ook snel weer terug te krijgen: 'Dat kan met een paar weken terugkomen.' Maar eerst moet hij dinsdag opnieuw onder het mes.

De mishandeling van Damien slaat in als een bom bij zijn collega's, vertelt zijn teamchef. Hij is maandagmiddag op bezoek in het ziekenhuis. Eerder staat ook minister Grapperhaus aan het bed van de gewonde agent. Damien vertelt dat hij veel baat heeft bij alle steun. Zo sturen, na een oproep, honderden mensen kaarten. Zijn kamer in het ziekenhuis staat er vol mee.

'Als het even tegenzit dan ga ik zitten bladeren en lezen. 'Op de vraag of hij spijt heeft van zijn overstap naar de politie is Damien duidelijk: 'geen seconde, ik ga door met wat ik doe!' Hij wijst naar de tafel met kaarten: want voor die mensen doe ik het en niet voor die mensen, wijzend naar zijn gehavende been.