Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Waarom er in het Midden-Oosten geen vrede komt zonder erkenning van Israël als joodse staat

  •  
08-01-2018
  •  
leestijd 5 minuten
  •  
813 keer bekeken
  •  
17076701065_8727f35cfc_k
Is het dan rechtvaardig dat Arabieren moeten worden opgezadeld met de gevolgen van Europees antisemitisme?
Deze maandag schrijft Els van Diggele – historica met een specialisatie in het Midden-Oosten – een groot stuk in NRC Next over de toenadering tussen Israël en Saoedi-Arabië. Beide landen hebben één alles overheersend gezamenlijk belang: het terugdringen van Iran met zijn sji-ietische staatsgodsdienst, dat in Syrië en Irak al dan niet via proxies een steeds grotere invloed krijgt. Het lot van de Palestijnen is daarbij van secundair belang.
Veel meer dan lippendienst hebben de Arabische mogendheden dan ook nooit aan de Palestijnse zaak bewezen. Recente voorbeelden zijn de koude oorlog tussen Hamas en het bewind in Egypte of het recente feit dat de regering in Bagdad alle Irakezen van Palestijnse afkomst hun paspoort heeft afgenomen. Geert Wilders zou bij dit soort daadkracht zijn vingers aflikken terwijl Baudet en Hiddema zeker een goede fles Taittinger zouden laten knallen. Helaas, zij wonen in een stuk van de wereld waar de mensenrechten nog wat voorstellen. Zij kunnen slechts met jaloezie naar Bagdad kijken.
Ter zake: van Diggele betoogt dat de Palestijnen door deze realpolitik steeds meer tussen wal en schip terecht komen. Ze ervaren het opnieuw: der Mohr hat seine Schuldigkeit getan, der Mohr kann gehen om met Friedrich Schiller te spreken. Volgens Els van Diggele zouden de Saoedi’s zelfs bereid zijn om Netanyahu héél Jeruzalem te gunnen. Dat lijkt me sterk maar ik heb te weinig verstand van het Midden-Oosten om deze stelling zo maar af te wijzen.
Hersenschim De laatste jaren groeit in Nederland de afkeer jegens Israël. De regering Netanyahu maakt het ernaar door een bikkelharde politiek, die overigens het spiegelbeeld is van de manier waarop de meeste Arabische regeringen zich opstellen. Steeds meer Nederlanders ontkennen het bestaansrecht van Israël of zijn voorstander van een Palestijnse staat met daarin plaats voor de huidige inwoners van de joodse staat. Dit is vechten voor een hersenschim. Elke oplossing voor het conflict tussen Israël en de Palestijnen zal het voortbestaan van een Joodse staat moeten bevatten, die tevens fungeert als joods nationaal tehuis. Van die oplossing zal tevens deel uit moeten maken het ontruimen van alle joodse nederzettingen in bezet gebied, in ruil voor erkenning en veiligheid van Israël als joodse staat. En er zal een oplossing moeten komen voor Jeruzalem, die zowel de Palestijnse als de Israëlische rechten eerbiedigt.
Risjes Waarom is dat zo? Dat is zo omdat anders aan de Israëli wordt gevraagd het wezen van hun staat op te geven. Dat doen ze niet. Ze zijn tot de tanden gewapend. Ergens ligt een atoombom te wachten voor als de nood echt aan de man komt. Ze hebben drie oorlogen gevoerd en gewonnen.
Ze zijn niet bang meer voor risjes.
Risjes zijn anti-joodse gevoelens en de term komt meestal voor in de combinatie: “Je moet geen risjes maken.” Wees voorzichtig. Pas je aan. Loop niet teveel met je joods zijn te koop. Vestig niet de aandacht op je. Anders loopt het verkeerd af. Deze houding hebben de joden in hun geschiedenis sinds de val van Jeruzalem steeds aangenomen. Zij dachten in Europa het lek boven te hebben toen zij als gevolg van de Franse Revolutie in tal van landen gelijk gesteld werden met de christenen. Bij ons was dat meen ik in 1796. Wij weten allemaal hoe het uiteindelijk in de eerste helft van de twintigste eeuw is afgelopen. Auschwitz is een historische les die de joden nooit zullen vergeten. Zij werken niet meer mee. Zij passen zich niet langer aan. De vorige keer immers leidde dat ertoe dat ze in opdracht van de moordenaars de administratie bij moesten houden van hun eigen ondergang. Lees het boek van professor Presser. Kijk naar Schindlers list. Download Shoah van Claude Lanzmann. Dan begrijp je het wel.
Leergeld Is het dan rechtvaardig dat Arabieren moeten worden opgezadeld met de gevolgen van Europees antisemitisme? Nee, dat is het niet. Israël komt voort uit een keten van gebeurtenissen die niet had moeten worden gespannen en zeker niet daar. Maar het bestaat wel. Er wonen acht miljoen mensen. Die gaan daar niet meer weg. Die hebben geleerd dat er een gebied nodig is waar al hun geloofsgenoten in geval van nood terecht kunnen. En bovendien dat ze de wereld moeten tonen dat het onverstandig is naar dat gebied één vinger uit te steken. Ze hebben leergeld betaald. De Palestijnen stellen hier tegenover dat hun erfgoed is afgepakt. Aan de strijd tussen beide volkeren ligt een historische polemiek ten grondslag over wie er het eerst was en wie waarom recht heeft op een bepaald stukje grond. Daarom zijn miljarden en nog eens miljarden besteed aan oorlog en strijd in plaats van aan een welvaartspolitiek die van Syrië, Palestina, Israël en Libanon eilanden van vrede welvaart en sociale rechtvaardigheid hadden kunnen maken. Maar dat is niet gebeurd
Duitsland Kijken wij naar Duitsland. Dat is als gevolg van verloren oorlogen misschien wel een derde van zijn grondgebied kwijt geraakt. Miljoenen Duitsers zijn van huis en haard verdreven. Dat is een groot onrecht maar de Gallische koning Brennus zei het al tegen de Romeinen nadat hij een paar honderd jaar voor Christus hun stad had platgebrand en in ruil voor aftocht het gewicht in goud van zijn zwaard extra wilde hebben: “Wee de overwonnenen.” De Duitsers hebben geïnvesteerd in welvaart en economische groei in plaats van bewapening om de verloren gebieden te heroveren. Kijk naar het resultaat. Of liever gezegd: kijk en vergelijk.
Het is ongetwijfeld teveel gevraagd om van de volkeren van het Midden Oosten te eisen het verleden te vergeten en te denken aan de toekomst. Maar dit besef zou in elk geval moeten doordringen: Israël zal niet bereid zijn om zijn wezen op te offeren en zijn karakter van joodse staat. Daarom dragen solidaire Nederlanders die daarvoor opkomen, niet bij aan vrede in het Midden-Oosten. Ze geven hoogstens zichzelf een goed gevoel.
Je hebt ook nog kans dat je gebruikt wordt als een pion in een of ander dubbelspel. Dan wel een conflict waar je niks mee te maken wil hebben zoals de eeuwige strijd tussen soennieten en sji-ieten.
Ik had willen schrijven: deze gedachten kwamen bij mij op in de bus van Spijkenisse naar Rozenburg, maar dan zou ik een leugenaar zijn. Ik zit bij Rijken en de Wit op de hoek van de Heemraadssingel en de Nieuwe Binnenweg. In het kleurrijke westen van de goede stad Rotterdam.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.