De dodelijke strategie van Geert Wilders

Graaft Geert Wilders zijn graf met het besluit om nadrukkelijk in gemeentes aan de raadsverkiezingen te gaan meedoen? Al wordt er met de uiteindelijke dertig plaatsen minder aarde weg geschept dan de beoogde zestig gemeentes waar de PVV zich in de raad wilde worstelen, de kuil zal uiteindelijk toch wel eens diep genoeg kunnen zijn. Dat het niet gelukt is om in een groter aantal plaatsen tot een voor de PVV-leider aanvaardbaar team te komen is veelzeggend en ook precies de splinter die straks in toch tenminste een aantal raadsfracties van de PVV zou kunnen gaan zitten vervelen.

Veel kennelijk nogal naïeve potentiële raadsleden van de PVV waren verbaasd over het feit dat ook op lokaal niveau alleen het bekende PVV issue, de islam, een rol moest spelen, terwijl volgens zeggen van diezelfde kandidaat raadsleden zulks in de gemeenschappen die zij willen (en wilden) gaan vertegenwoordigen totaal niet aan de orde zou zijn.

Grote kans dat de PVV’ers die straks wel (mogelijk) in raden komen met hun voorman in conflict komen. Niet enkel omdat ze zich niet in de rol van marionet willen schikken, maar ook omdat zij, gedwongen door de achterban en de lokale omstandigheden, hun energie meer in specifieke plaatselijke vraagstukken zullen steken dan dat zij aandacht zullen hebben voor een zaak die op plaatselijk niveau totaal niet speelt.

De verleiding om van het PVV-programma af te wijken teneinde de verworven positie binnen de plaatselijke politiek te continueren en daarom vooral de lokale achterban te pleasen en niet het verre Haagse zal groot zijn. Men zou denken dat de PVV op zichzelf tevreden zou zijn met succesjes in gemeenteraden zelfs als deze gebaseerd zijn op geheel andere kwesties dan de islam. Echter, Wilders is zo geobsedeerd door en gefocust op de moslimgemeenschap, zijn landelijk activiteit waarbij steeds weer alleen de islam zijn volle aandacht heeft bewijst het, dat alles wat daaraan vanuit zijn partij niet beantwoordt niet door hem zal worden getolereerd.

Daarnaast is er de zeer reële kans dat PVV-raadsleden zich gaan manifesteren op een wijze zoals dat in het begin in Almere het geval was. We herinneren ons het voorstel van Raymond de Roon om in Almere stadscommando’s in te stellen of een avondklok voor asielzoekers. In Rotterdam is gebleken hoe uitnodigend en aantrekkelijk de PVV blijkt te zijn voor extreem denkende figuren en dat komt niet bepaald door de zo onschuldige en sympathieke benadering van onze samenleving door de PVV. Grote kans dat zich, zorgvuldige screeningsprocedures ten spijt, kaf onder het koren zal bevinden en dat PVV nieuwkomers op het politieke toneel minder voorzichtig in hun uitlatingen zullen zijn dan Geert Wilders (meestal), die koste wat kost het beeld van een extreemrechtse dictator in spé wil vermijden.

Conflicten met ‘de Centrale’ liggen dan ook ruimschootsop de loer en niemand zal er van opzien als zich afsplitsingen gaan voordoen. Het welhaast onontkoombare gerommel in de regio zal invloed hebben op de landelijke kiezer en de Kamerfractie. Kortom: met de move om nadrukkelijker dan nu het geval is op plaatselijk niveau een rol te gaan spelen wordt ongetwijfeld een hoop onrust de partij binnen gehaald.

Al met al met ook nog eens de hete adem van Baudet in de nek een nogal riskante en mogelijk zelfs dodelijke strategie van Wilders. En dat alles in een tijd die een zekere PVV-moeheid laat zien. De intussen grijs gedraaide islam-riedel verdwijnt geleidelijk aan uit de Top 40 en er is verder niet veel anders waarop de partij haar bestaansrecht nog meer baseert.

Zelfs de anti-Europa geluiden van de partij, waarbij het Nexit verhaal al helemaal naar de achtergrond lijkt te zijn verdwenen, waarschijnlijk vanwege de vooralsnog toch wat onduidelijke effecten in het geval van de Brexit, (gunstig of niet gunstig), hebben hun kracht verloren. Bovendien wordt dit onderwerp door Baudet bij de PVV weggekaapt. Baudet, die de kiezer net even iets geloofwaardiger op het verkeerde been kan zetten dan Geert Wilders.