De Nederlandse staat moest zich vandaag verantwoorden voor het doodschieten van twee Molukse treinkapers bij De Punt in 1977. Nabestaanden eisen erkenning en willen zeker weten of de kapers werden geëxecuteerd of niet. Hoewel ze bij de kaping zelf nog niet eens geboren waren, houdt het proces de gemoederen van jongeren in de Molukse gemeenschap flink bezig.
Dat blijkt ook maar weer als vlak voor publicatie van dit artikel één van de drie jongeren die wij spraken zich alsnog bedenkt en haar woorden terugneemt. "Het ligt te gevoelig."
De nabestaanden spannen de zaak aan omdat er nieuwe informatie over de kaping naar buiten is gekomen. De mariniers die in 1977 de trein bestormden, zouden de opdracht hebben gehad om de kapers hoe dan ook dood te schieten.
Marlies Hetharia (27) verwacht niet dat er veel nieuws boven water zal komen. "Veel van die archieven zijn al geopend waardoor er al best veel bekend is." Ze vindt het dan ook belangrijker dat de Nederlandse staat zijn excuses aanbiedt voor wat er gebeurd is."
"Het is voor de nabestaanden heel zwaar geweest dat de Nederlandse overheid nooit heeft erkend dat het vanuit hun kant een moordpartij is geweest."
Ik hoop vooral op een 'sorry', dat zou wel op zijn plaats zijn.
Hoewel ze erkent dat het misschien wat hard overkomt, staat het voor Marlies vast dat de Nederlandse staat schuld heeft. Toch kan ze zich wel voorstellen waarom de trein met geweld is bestormd.
"Je kan niet eindeloos blijven onderhandelen, het houdt een keer op. Nu veegt de overheid haar straatje schoon en zegt dat het niet anders kon, maar wat is gebeurd is gewoon veel te ver gegaan."
Het proces houdt ook de 23-jarige Nino Solisa bezig. "Eigenlijk om twee redenen. Ik ben voor een deel van Molukse afkomst en mijn familie komt uit Bovensmilde. Je kent dus veel van de betrokken families."
Daarnaast studeert Nino rechten is hij ook erg benieuwd of de Nederlandse regering in 1977 wel juist heeft gehandeld: "de mariniers hebben munitie gebruikt die verboden is en er zijn schoten gelost van heel dichtbij, op gewonde en ongewapende mensen. Dat is niet hoe een overheid zou moeten handelen."
"Zo gauw mensen horen dat ik van Molukse afkomst ben, is het vaak 'O, van die trein'.
Nino zegt het fijn te vinden als er nu meer duidelijkheid komt over wat er gebeurd is. Want hoewel het al lang geleden is wordt hij er zo nu en dan ook nog wel op aangekeken. "Zo gauw mensen horen dat ik van Molukse afkomst ben, is het vaak 'O, van die trein'. Dat vind ik niet leuk, ik heb geen zin om bij een eerste ontmoeting daarover te gaan praten. Duidelijkheid over de feiten kan er voor zorgen dat we dit met elkaar eens voor eens en altijd verwerken en achter ons laten."
Hij hoopt vooral voor de nabestaanden dat duidelijk wordt wat er precies is gebeurd. "Die werden ermee geconfronteerd dat hun geliefden er ineens niet meer waren, en vervolgens in vergrendelde kisten werden gelegd. Ze hebben in één klap hun kinderen nooit meer gezien."