'Geef dat kind een slok jenever, opvoeden wordt té serieus genomen' (ad.nl)

Ach, vroeger werden ze er ook wel groot om.

Te ver doorslaan met pamperen maakt zwakke en labiele kinderen. Soms moet je als ouder een grens stellen. Dat hebben kinderen nodig. Nee, ze smeken er zelfs om.

Vroeger kreeg je een flink pak rammel als je uit de bocht viel. Als je dat als ouder tegenwoordig zou doen krijg je de politie en kinderbescherming op je dak.
Van een pak rammel worden kinderen echt niet slechter, ik ben er ook groot mee geworden als gebeurde zo’n pak rammel natuurlijk niet dagelijks of wekelijks maar wel als het nodig was.

Vroeger werden invalide kinderen door de groep achtergelaten als ze de kuddes wild achterna gingen. Ni gaan we om een gebroken been met zo’n kind naar het ziekenhuis. Schande!

"Ouders hebben het gevoel dat ze alle verantwoordelijkheid voor het geluk van hun kinderen in hun schoenen geschoven krijgen."

Dat is natuurlijk ook gewoon zo.
Ouders kiezen ervoor kinderen te krijgen; iets wat mij hoe langer hoe meer verbaast; immers, na de euphorie over de nieuwgeborene, begint de "opvoeding" tot kuddedier.

"Zoete broodjes worden immers niet gebakken" .

Of men nu uitgaat van "reinheid, regelmaat en rust" of de anti-autoritaire beginselen aanhangt in deze, doel blijft "sociaal en maatschappelijk succesvolle burgers afleveren waarop de ouders trots kunnen zijn.

Over egoisme gesproken!

Lijkt me overigens een leuk boek

@3 Zelf als een klein kind het aan geeft wordt die gelijk geloofd. De ouders hebben daarna een enorm probleem want die worden absoluut niet geloofd!!! De gevolgen zijn gewon niet te overzien.
(Meegemaakt bij vrienden)

Er word te veel geleefd door andere, iedereen heeft wel een mening alleen die mening is goed daar moet je aan voldoen.
eenheids worst wijk niet af doe geen eigen ding of anders.
Meldpunt over dit over dat legt gewoon te veel druk op mensen.
Je verrader slaapt nooit, het geeft onnodig veel druk en spanning.

Afgezien van de opvoedstijl vergeet 'men' tegenwoordig nogal dat ouders ook mensen zijn. Mensen met behoeftes en een plafond. Door de opvoeding 100% om de kinderen te laten draaien ga je daaraan voorbij en werk je overspannenheid en burnouts in de hand die ook weer hun weerslag hebben op de kinderen.

Gewoon een voorbeeld: Echt heel veel mensen vinden het volkomen een no-go wanneer een alleenstaande moeder date. Ja, ze mag wel daten, maar alleen als de helemaal achter de rug van de kinderen om gaat. Wat niet werkbaar is natuurlijk, zeker niet wanneer de vader afwezig is of de kinderen al wat groter zijn en ook tussendoor onverwacht binnenlopen.

Stel je toch eens voor zeg dat zo'n kind een man op de bank bij moeders aantreft. Het kind voelt tenslotte haarfijn aan of het om een vriend of een date gaat.

O, en een oppas regelen kan natuurlijk ook niet want die kinderen lijden al genoeg onder de werktijden van mams en de scheiding..

De nieuwe nederlanders trappen hun kinderen de tot laat de straat op en laten het opvoeden aan de scholen over, als wij dat ook doen krijgen we misschien een beter evenwicht in mentaliteit..

PS Ik ben hier geen voorstander van.

@5 ; De vraag is of kinderen ook altijd gelukkig moeten zijn. Dat betwijfel ik namelijk.

@4
Alles goed verder met u???
Hadden u beter ergens in de woestijn achter moeten laten

@6
zelf ook zoiets in de familie meegemaakt
Puberdochter mocht geen tattoo en piersings van haar ouders hebben maar bleef doordrammen
Dochter was het zat en vertelde op school dat ze mishandeld werd thuis , een hoop zielige lul verhaaltjes opgehangen aan de diverse instanties
Hele gezin (drie kinderen) dankzij haar voorgoed uit elkaar gerukt door de kinderbescherming en friends
Is nooit meer goed gekomen

@4 : "Nu gaan we om een gebroken been met zo’n kind naar het ziekenhuis. Schande"

Walgelijke reactie!

Voeden tegenwoordig dan niet de kinderen de ouders op?
Hoor toch regelmatig kinderen ouders commanderen.

@13 Je denkt toch niet dat ik dat meen? Ik reageer op het stompzinnige idee dat het vroeger beter was met opvoeding. Kinderen was iets wat je overkwam dus waren ouders minder aan ze gehecht. Tot ver in de 19de kwamen kinderen weinig tot niet in nieuws, recht of geschiedschrijving voor. Ze waren volstrekt niet interessant totdat ze wettelijk volwassen waren. Nu pas zijn er drie generaties hier in Europa die kunnen kiezen om kinderen proberen te krijgen. Elke vergelijking met de tijd ervoor moet heel voorzichtig worden gemaakt. Verder maakte Socrates zich 80 generaties geleden zich al zorgen over jeugd en opvoeding. We zijn er nog steeds als mensheid. En nog steeds zeuren we er over.
Dus vroeger: hoe ver wil je terug gaan? Ik garandeer je dat mensen toen ook klaagden over “de moderne opvoeding”.

@15 ; Onzin. Vroeger waren mensen ook aan hun kinderen gehecht. Alleen probeerde men toen een huishouden draaiende te houden waar kinderen nu een keuze zijn waar je verantwoording over af moet leggen.

@14 Nonsens. Maar ik vind de oudere manier, dan praat van voor de Christelijke en misschien wel Romeinse tijd, waarin de groep de kinderen opvoedde. Het gezin als autonome eenheid is iets dat de Romeinen hebben meegenomen, mogelijk via de Christenen. Die begonnen als Messias-cultus en moesten autonoom binnen het gezin leven in een vijandige omgeving.

* Verwijderd door de redactie *

@8

Je stelt duidelijke grenzen aan je kinderen > Ja is ja en nee is nee !
Je bordje eerst leegmaken , anders geen toetje !!!

...En dan op een dag wordt de echte papa vervangen door een" date-papa "
en binnen ontvangen op de bank des avonds als de kinderen slapen ?