Ik erken het gezag van een partijdige politie-agente met hoofddoek niet
Of ik trots op mijn vader was? Vooral wanneer een auto-ongeluk op de Route de Nice, vlak bij ons appartement, had plaats gevonden. Die zogenaamde D7N was een gevaarlijk lint van asfalt waar bijna geen maand voorbijging zonder een ernstige aanrijding.
Maar dan verscheen mijn vader in vol ornaat terwijl ik, staande op mijn kleine tenen, mij tussen de omstanders probeerde groot te maken. Zag hij me wel? Vader was chef van de ‘Service des Accidents’. Zodra er een ernstige botsing in de stad was, kwam hij met zijn ploeg opdraven. Een meetlint in zijn hand, een fotograferende agent aan zijn zijde.
Wat me werkelijk van fierheid vervulde was zijn mooie blauwe uniform. Die zilverkleurige knopen op zijn jas, die hoge pet met zwarte klep die we kepie noemden en die keurig gepoetste zwarte schoenen. En natuurlijk, de revolver hangend op zijn heup. Vader straalde gezag en neutraliteit uit. Hij was er om de wet door iedereen te laten respecteren en tussen door moest hij ook het verkeer tussen het ingedeukte blik door regelen.
Ik zal me altijd op mijn democratische recht op burgerlijke ongehoorzaamheid beroepen
Vanzelfsprekend waren al mijn vriendjes nogal afgunstig dat ik die ordehandhaver als vader bezat. Maar stel je eens voor dat op een dag mijn vader op de D7N zou zijn verschenen met op zijn uniform een groot christelijk kruis. Of in plaats van zijn kepie, op zijn hoofd een joods keppeltje. Dan was ik uit schaamte voor deze inbreuk op zijn neutraliteit, uit woede voor deze schending van zijn politie-uniform, huilend naar huis gerend.
College voor Spek en Bonen
Niemand hoefde gisteren te huilen om de uitspraak van het College voor de Rechten van de Mens. Daarin stelde het College dat een klagende moslima niet mag worden gediscrimineerd en een islamitische hoofddoek aan haar politie-uniform mag toevoegen. Niemand zal huilen omdat de uitspraak van deze bezigheidstherapeuten niet bindend is, niet uitgevoerd zal worden en door bijna de gehele samenleving wordt verworpen. Door de politie, door de Tweede Kamer en door 75 procent van de bevolking volgens peilingen.
Wel zal het College voor Spek en Bonen ongetwijfeld door salafisten en terugkerende jihadisten op handen worden gedragen. In dit land hoef je maar tot een kleine groep activisten te behoren en je wordt altijd wel door een of andere instantie gefaciliteerd. Zeker, democratie betekent ook respect voor minderheden. Maar wil dat zeggen dat je een vrijbrief mag geven aan lieden die er alleen maar op uit zijn de samenleving en de democratie te ontwrichten?
Dan zal ik me altijd op mijn democratische recht op burgerlijke ongehoorzaamheid beroepen om het gezag van een partijdige politie-agente met hoofddoek niet te erkennen.
Een hoofddoek is verder bedoeld om ‘uitdagende’ vrouwelijkheid jegens mannen te neutraliseren. Het is een instrument van onderwerping. Begin dit jaar vond diezelfde bezigheidsinstantie dat een buschauffeur vrouwelijke collega’s (onrein) geen hand hoefde te geven (ook niet bindend). Je kunt alles vinden van dit College voor de Discriminatie van de Vrouw (CDV), maar consequent is het wel.
Lees ook het interview met de Rotterdamse politieagent en rechtenstudent Sarah Izat (26), die de klacht wegens discriminatie indiende. "Mijn instelling is: doet iemand iets wat tegen de wet ingaat? Wáár? Dan pak ik die meteen op."