Spring naar de content
bron: ANP/Jerry Lampen

We staan voor lul, lieve gewone Nederlanders

Ze zouden eindelijk naar ons gaan luisteren. Ze begrepen ons zo goed. Zorgen hadden we, over banen en huizen, ziektekosten, verzorgingstehuizen en de toekomst. Maar eerst ging het even over het volk, het vaderland, en de vlag. En niet over de miljarden die via Nederland belastingvrij weg worden gesluisd. En omdat we de allerleukste, allerbeste, allergewoonste Nederlanders ooit zijn, vinden we het vast niet erg dat we dan er een hoger btw-tarief op toe betalen. Toch?

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Meredith Greer

Afgelopen half jaar waren we het mooiste meisje van de klas. Iedereen wilde met ons dansen. De grote stoere jongens stonden in de rij om het voor ons op te nemen terwijl ze een knipoog gaven en fluisterden dat onze vlag er zo mooi bij hing. Ze wilden liedjes voor ons zingen, ons meenemen naar het museum. Andere saaie sufferds zeiden nog dat we op moesten passen voor zulke types. Maar ze vertelden ons dat niemand ons ooit zo zou begrijpen zoals zij.

De rest was gewoon jaloers omdat ze er niet bij hoorden. En toen gingen we ruzie maken over wie die ‘wij’ was en wie die ‘zij’ was. En waar ze dan eigenlijk bij hoorden. Lekker eigenlijk wel, iedereen kon er wat van vinden.

Toen ze eenmaal onze stem hadden, was het snel gedaan. Want ze wilden echt heel graag naar onze problemen luisteren, maar we moesten wel een beetje realistisch blijven. De verpleegster die oma verzorgt moet het nog even met wat minder doen. Het is niet anders. Het ambulancepersoneel dat ons moet reanimeren ziet geen andere optie dan te staken. Tsja, het geld groeit onze coole stoere vriendjes nou eenmaal niet op de rug. Het is niet te betalen allemaal zo. Dat snapten we zeker zelf ook wel?

Nederlanders
Minister Wopke Hoekstra van Financi‘ën (CDA) en Staatssecretaris Menno Snel van Financi‘n (D66) tijdens de Algemene Financi‘le Beschouwingen in de Tweede Kamer. Beeld:

En nu vragen ze iedere keer maar of ze een klein beetje meer van je boodschappengeld mogen. Echte Hollandse stamppot, blanke vla, Nederlandse aardbeien, paaseieren en chocolade zwarte pietenpoppen, precies zoals het hoort. Toch? Geen probleem om er iedere keer weer een paar procentjes extra voor te betalen.

Het moest omdat het zwaar was, omdat het zo moeilijk was, omdat ze het ook niet breed hadden. Eerst zou het zuur komen, en daarna het zoet. Maar nou ja, zoet… Stevia kan toch ook wel? En je slikt dat, omdat ze daarna begonnen over je buurman die altijd zulke rare etensluchten verspreidt.

En je collega, die buitenlander, die eigenlijk gewoon iemand anders zijn baan inpikt. En al die vluchtelingen, die gaan toch allemaal in de bijstand en dat kunnen we ook niet betalen. De problemen in de zorg of in het onderwijs oplossen, dat lukt nog even niet. Maar, ze konden wel wat voor ons doen aan die rare boerka’s als we wilden.

Hoe raakten we hierin verstrikt? Begon het er niet mee dat er naar ons geluisterd moest worden? Dat we gehoord moesten worden wanneer we ons zorgen maakten over dat we geen huis kunnen krijgen, geen baan kunnen krijgen, onze rekeningen niet meer kunnen betalen?

Lieve gewone Nederlanders, ze praten ons naar de mond en ze stelen ons geld waar we bij staan. We dachten zelf dat we zo lekker gewoon waren gebleven. Maar we werden zoet gehouden met verhalen over hoeveel beter we zijn, hoe superieur we zijn. En dat zeggen ze terwijl ze onze miljarden weggeven. Ze lachen ons achter onze rug uit terwijl ze met ons geld pochen om indruk te maken op iemand anders.

Ze sluiten dealtjes voor 676 miljoen met Procter & Gamble, alleen noemen ze het geen dealtjes maar ‘rulings’. Daar hebben ze er zo’n vierduizend van gemaakt. Omdat we er zo op aandringen gaan ze die nu maar eens onderzoeken, want ze weten zelf ook niet precies om hoeveel belastinggeld het daadwerkelijk gaat. Hoeveel leraren we daar eigenlijk van hadden kunnen betalen.

Ze laten tot zeker 2020 mazen in de wet staan waardoor multinationals als Nike in Nederland kunnen doen alsof ze stateloos zijn, en dus helemaal nergens ter wereld belasting hoeven te betalen. Een op de zes dollars die multinationals internationaal verdienen, wordt via Nederland weggesluisd. Alsjeblieft, lieve multinationals! Cadeautje van de Nederlanders. Ze hebben zelf niet eens door dat ze het weggeven. Hoeveel ambulancebroeders, wijkverpleegkundigen, sociale huurwoningen hadden we daarvan kunnen betalen? Hoezo was het eigenlijk nodig dat we ons eigen risico moeten blijven betalen?

Ze schrijven het op in juridisch belastingjargon, omdat ze weten dat we dat te saai vinden om te lezen. Helemaal als Ik Hou Van Holland, The Voice of Holland of Heel Holland Bakt op staat. Maar de rest van de wereld heeft het wel gelezen. En we staan voor lul, lieve gewone Nederlander.

Misschien moeten we weer boos en bezorgd worden.