Dag van de Mantelzorg: 'Soms rouw ik om de kinderen die ik niet heb gekregen'

DEN HAAG - De vier miljoen mantelzorgers in ons land geven altijd al hun aandacht aan hun hulpbehoevende ouder, kind of buur. Maar één dag in het jaar staan we bij hen stil. Dat is op 10 november, de Dag van de Mantelzorg. De zorg die zo vanzelfsprekend lijkt maar toch ook vaak offers vraagt.
Tineke de Jong uit Zoetermeer heeft de zorg over haar drie kinderen. Twee dochters met een licht verstandelijke handicap terwijl de jongste zoon hoogbegaafd is. Ze moet met alledrie anders omgaan en op eieren lopen.
'Dat brengt je echt in een spagaat. Soms denk ik dat ik vier levens leef', zegt Tineke. 'Dat van de kinderen en van mezelf'.

Bloemetje?! Personeel erbij!

Het CDA Den Haag bezorgt op deze Dag van de Mantelzorg een aantal mantelzorgers een bloemetje. Viktor Hopman bijvoorbeeld, die voor zijn oude moeder zorgt. 'Goed dat je dat doet', zegt Daniëlle Koster, fractieleider van het CDA in de Haagse gemeenteraad.
Maar Viktor heeft ook nog wel iets tegen de politiek te zeggen. 'Ik hoop dat jullie er geld bij doen, dat is hard nodig, vooral voor de verpleegkundigen', aldus de mantelzorgende zoon. 'Mijn moeder ligt soms in haar eigen uitwerpselen in bed, zo erg dat de matras moet worden vernieuwd. Omdat er niemand is om haar te helpen.'

'Hier gaat niets vanzelfsprekend'

Maar ook  mantelzorgers vaak het idee dat ze er helemaal alleen voor staan. En de hulp die zij krijgen is vaak niet wat ze nodig hebben. De hulp die nu wordt gegeven is vaak een aai over de bol voor de mantelzorger. Lector mantelzorg dr. Deirdre Beneken genaamd Kolmer kan zo'n bloemetje gestolen worden. 'Het is beter als de huisarts een tijd zou hebben om met de patiënt én de mantelzorger samen aan tafel een goed gesprek te hebben.'
Praten, helpen en de tijd geven, als werkgever bijvoorbeeld. De Haagse Hogeschool, waar dr. Beneken lector is, werd vrijdag onderscheiden om het mantelzorgvriendelijke beleid.  'Mensen begrijpen de impact van de situatie vaak niet', zegt moeder Tineke de Jong. 'Soms zou ik ook weleens met mijn benen op de bank willen zitten, soms zou ik ook willen dat de kinderen direct begrijpen wat ik zeg, hier gaat niets vanzelfsprekend. Soms rouw ik om de kinderen die ik niet heb gekregen.'