Laten we van Amsterdam een minder verwijfde plek maken

Eerder schreef ik op deze plek al een uitnodiging aan Thierry Baudet om samen met mij een dag in de tot wellnesscentrum omgetoverde voormalige gevangenis Bijlmer Hammam te gaan stomen en te praten over zijn angst voor vrouwen. Een reactie van zijn kant bleef uit.

Kort daarna werd twee keer in een week tijd de voordeur van zijn huis beklad door feministen. Of deze twee zaken verband houden met elkaar, zeg ik lekker niet. Wat ik wel kan zeggen, is dat ik in mijn verzoek vergat te melden dat Thierry niet alleen bang is voor vrouwen maar ook voor mannen die mooiere baarden dragen dan hijzelf. Can't blame him.

Nu heb ik mijn zinnen gezet op zijn first lady Annabel Nanninga. De ongenuanceerde columniste en tevens mijn Radio 1-collega wordt de lokale lijsttrekker voor FvD in Amsterdam. En dat terwijl ze tot voor kort niets liever wilde dan dat er een volksverhuizing zou plaatsvinden onder haar leiding want de stad was 'op, dood, klaar en verloren'.

Mensen moesten het 'accepteren en verhuizen'. Nu pleit ze voor aanpakken in plaats van aanwijzen. Aan dat laatste heeft ze nota bene haar carrière te danken. Iets met schoenmaker en leest.

Een andere reden voor Annabel om te verhuizen uit Amsterdam was dat de stad volgens haar verwijfd was. Als ik bij het woord wijf moet denken aan, bijvoorbeeld, haarzelf, zou dat enkel goed nieuws moeten zijn. Toch?

Maar ik weiger om enkel cynisch te denken en te schrijven over Annie. Om eerlijk te zijn, heb ik al een tijdje stiekem een crush op haar. In mijn diepste fantasie zie ik geen strijd, maar een samenwerking tussen ons. Kom, laten we met z'n tweeën van Amsterdam een minder verwijfde plek maken door ons beiden bloot te geven. Letterlijk.

Wat nou als de hele FvD-fractie een bedrijfsuitje doet naar de Bijlmer Hammam en dat ik dan Annabel, ik kan niet zonder jou, Annabel een full body massage geef? Ze hoeft me niet uit te leggen hoe ze het hebben wilt, ik weet waar ze van houdt: drukken waar het pijn doet. En drukken zal ik.

Hoe onvriendelijker ze zegt wat ik moet doen, des te enthousiaster ik zal werken voor haar. Hoe meer ze zegt dat ik van haar voeten moet afblijven, des te fermer ik mijn vingers zal verstrengelen tussen haar tenen. Volledig in de filosofie van haar bedrijfs­leider: nee is ja.

Ik zal haar hoofd en nek masseren met Afghaanse muziek op de achtergrond. En terwijl zij vraagt of die Arabische herrie uit mag, zij verwart Perzen met Arabieren want ze weet niet beter, zing ik Hans de Booij voor haar. Ik zing alles voor haar. Wat ze maar wilt. Alles voor Annie. Uit volle borst. De massage zal, met haar goedkeuring, te livestreamen zijn via Instagram zodat we achteraf niet hoeven te tweeten met #metoo en #ihave.

Lieve Annabel, ik wacht. Kom je?

Rapper en schrijver Massih Hutak (25) schrijft elk weekend een column voor Het Parool. Reageren? m.hutak@parool.nl