We moeten voorkomen dat #MeToo slechts een hashtag blijft
De hashtag #MeToo wervelde de wereld over deze week. Miljoenen vrouwen deelden publiekelijk hun ervaringen met seksueel geweld en intimidatie.
Daarmee verschoof de aandacht van Hollywoodbaas Harvey Weinstein naar alle daders van seksueel geweld en intimidatie. Het enorme aantal getuigenissen schokt en maakt verdrietig. Wat zegt dat over onze samenleving, over onze gemeenschappen, over de verhouding man-vrouw en machthebber-ondergeschikte? In ieder geval dat ondanks decennia feminisme, strijd voor bewustwording en slachtofferhulp misbruik en intimidatie van vooral vrouwen en meisjes nog steeds niet verleden tijd is. Maar het taboe erop begint te schuiven.
Positief is dat velen zich gesterkt voelden – soms na vele jaren – hun verhaal te vertellen. Twitter en Facebook fungeren als moderne divan, en hier wringt ook meteen de schoen. Want we moeten voorkomen dat #MeToo ‘slechts’ een hashtag blijft, net als de eerdere virals #NotOkay, #Whatwereyouwearing of #SurvivorPrivilege.
Laten we daarvoor te rade gaan bij Tarana Burke, de vrouw achter de echte #MeToo campagne. Al tien jaar strijdt zij in de VS tegen seksueel geweld tegen vrouwen en meisjes, met name vrouwen ‘van kleur’. Gekleed in altijd hetzelfde MeToo-t-shirt sprak ze rally’s toe, organiseerde talloze bijeenkomsten en werkte aan een documentaire ‘MeToo’ die volgend jaar uitkomt.
Positief is dat velen zich gesterkt voelden – soms na vele jaren – hun verhaal te vertellen
Burke realiseerde zich meteen na het viraal gaan van #MeToo afgelopen week dat dit succes haar werk zou kunnen ondersneeuwen, misschien zelfs teniet doen. Want wat gebeurt er met de talloze vrouwen die zich nu hebben geopend, hun ervaring gedeeld, maar die nog steeds schaamte, woede en onmacht voelen? En hoe zit het met de daders? Burke wijst er in een interview met de Washington Post op dat het echte gesprek pas begint na de coming-out.
Laten we haar advies ook hier in Nederland ter harte nemen. De tekenen dat er nog ongelooflijk veel werk te doen is, zijn overduidelijk. Zo kwamen recent meer getuigenissen naar boven over misbruik in de sport. Natuurlijk, er gebeurt al zinvol werk door organisaties als Fonds Slachtofferhulp, maar de discussie moet verbreed. Ook wanneer geen sprake is van een seksueel misdrijf, maar van intimidatie, kunnen we het gesprek aangaan. Hoe voed jij je zoon (en dochter) op? Wat is normaal in de kleedkamer bij het voetbal of op het bedrijfsfeest? Wat zien we gebeuren in tram of trein, café of concert? Zeggen we er met z’n allen wat van? Om met de woorden van Burke af te sluiten: #MeToo is meer dan een hashtag. Het is het begin van een veel groter gesprek en van een beweging om de samenleving op dit vlak gezond en evenwichtig te maken.
De mening van de krant, verwoord door leden van de hoofdredactie en senior redacteuren.
Lees ook de tv-column van Maaike Bos: Het grotere verhaal achter #MeToo is de schaamte achter het zwijgen
En lees ook de column van Seada Nourhussen: De focus van de #MeToo-campagne ligt op rijke, veelal witte vrouwen
Lees meer commentaren van Trouw op trouw.nl/commentaar.