Terwijl alle signalen op rood staan in Spanje, keuvelen EU-leiders verder op hun gezellige EU-topjes
We bevinden ons nu in de vierde dimensie, jaar zoveel. In een tijd waarin alle politieke bevoegdheden al lang en breed van Den Haag naar Amsterdam zijn overgeheveld.
In de Nederlandse hoofdstad zetelen ook regering en parlement. En zie hoe het in deze dimensie mogelijk wordt dat Zuid-Holland van separatisme dagdroomt. In Rotterdam wordt zelfs het plan gelanceerd om een onafhankelijkheidsreferendum te houden. Illegaal weliswaar, maar door een aanzienlijk deel van de Zuid-Hollanders gewenst.
Op de achtergrond van de scheidingsperikelen speelt natuurlijk de rivaliteit tussen Rotjeknor en Mokum. Mijn vraag: hoe zouden ‘Amsterdam’, de premier en zijn kabinet hierop reageren? Zouden duizenden ME’ers van buiten de provincie naar de Rotterdamse regio gestuurd worden met als opdracht geweld te gebruiken om het stemmen onmogelijk te maken? Zouden de meest prominente politici uit de provincie die voor onafhankelijkheid zijn in het cachot worden gesmeten? En zou Artikel Zoveel in werking worden gesteld, dat alle bestuurlijke bevoegdheden van Zuid-Holland lam zou leggen? Welnee, ‘Amsterdam’ zou hectoliters thee bereiden en die in tankwagens naar de rebelse provincie sturen.
De unionist-premier zou per turbo-ondergrondse onmiddellijk naar Rotterdam afreizen, zijn kabinet tijdelijk inkwartieren in Hotel New York, en iedere avond op zijn kosten copieus dineren met de separatisten. Verder zou hij in de Markthal, de Koopgoot en in de Kuip keer op keer zijn befaamde toespraak herhalen: ‘We houden van jullie, blijf bij ons!’.
Helaas beschikt Spanje over een halsstarrige premier die er niet over peinst in crisis naar Barcelona af te reizen
Helaas beschikt Spanje over een halsstarrige premier die er niet over peinst in crisis naar Barcelona af te reizen. Geen toenadering, geen bemiddeling, wél de knoet en de knuppelende Guardia Civil naar Catalonië, waar een regiopresident zit, Carles Puigdemont, die even stijfkoppig en destructief is als Mariano Rajoy. Het Spaanse artikel 155 dat het Catalaanse zelfbestuur opschort, zal vandaag door Rajoy als ‘grondwettelijk atoomwapen’ worden ingezet.
Waar zal dit eindigen? Hoe opgehitst is men aan beide kanten? Spanje is pas sinds ongeveer vier decennia een democratie. Daarvoor werd het land geteisterd door een ongelofelijk wrede burgeroorlog en vervolgens door een fascistische dictatuur, waarin Catalonië stelselmatig door ‘Madrid’ werd onderdrukt. Het collectieve geheugen van de Catalanen is nog vers. En Spanje heeft ook in zijn democratische fase met separatistisch geweld (Baskenland) te maken gehad.
Terwijl alle signalen op rood staan, keuvelen EU-leiders verder op hun gezellige EU-topjes. Ze kijken weg van Spanje. In Madrid en Barcelona geen EU-delegatie om heethoofden tot kalmte te manen. EU-leiders vergeten kennelijk dat hun instituut, na een verwoestende oorlog, gesticht is als pacificatie-instrument. Mocht het geweld Spanje straks in de tang nemen, dan zullen de deserteurs Juncker, Tusk, Merkel en Macron zich voor het Gerecht van de Geschiedenis moeten verantwoorden.