#MeToo-hysterie overschaduwt werkelijk seksueel geweld (elsevierweekblad.nl)

@298 Prima post.
Als het aan @171 ligt dan kunnen we wel ophouden met z'n allen.

@289
Mentaliteit veranderen dat gaat natuurlijk niet zo snel, dat gaat met veel moeizame stappen , maar er breed over praten en denken lijkt me best wel een stapje.

Ook ergernis kan bijdragen aan bewustwording, vaak wijst ergernis op een weerstand en voor sommigen, die niet bang zijn van een beetje zelfreflectie, rijst dan de vraag waar die weerstand vandaan komt.

Zo gauw Adam een hap nam van die appel die Eva hem gaf dacht ie aan seks had ie geen tv of rappers die het hebben over 'bitches' voor nodig.

@302 Ik constateer vooral ergernis wegens gebrek aan nuance, net als bij de ZP-activisten. De vorm dus.

@297
Niet bepaald aan een bar na de wedstrijd maar een keer tijdens hun sport oefeningen zelf.
Wat die ene sportlerares toen als grap zei tegen mij en mijn collega in een zaal vol 35 + vrouwen heeft me jaren achtervolgd in de vorm van een passie voor milfs.
Hier heb ik niet om gevraagd.

@302 Geloof je trouwens werkelijk dat er ook maar een man bestaat die niet weet dat een tik op de bil bij een vreemde te ver gaat? Ik niet. Mag er nog wel geflirt worden dan? Want dat kan ook opgenomen worden als ‘seksuele intimidatie’.

Krijgen we nou straks ook nog een stille tocht?

@305 Heb je er nog 1 van gepakt?

@291
Inderdaad, TV,cinema, games,reclame, in één woord de media zijn voor een groot deel verantwoordelijk voor het heersende beeld, dat vooral de denkwereld van jongeren ongemerkt bepaald .

Ik ben in mijn goede tijd ook wel eens door vrouwen in mijn billen geknepen en ongevraagd een hand onder mijn shirt gehad
Ik heb er geen trauma aan over gehouden
Ik vond het wel grappig

Het lijkt nou net of ik dit gedrag tegenover vrouwen goedpraat maar dat is niet zo
Ik wil gewoon een beetje ouwehoeren

@309
Het bepaalt vooral de denkwereld van de jongeren.
Een groot voorbeeld is de zogenaamde ´rapper ´ boef .
Kijk eens naar hoe zijn fans hem aanbidden en zelf ook wel een ´gangster ´ willen zijn omdat dat nu eenmaal ´ hot ´ is volgens de ´boef´ , in opdracht van de heersende muziekindustrie.
De jeugd verzieken en het liefst zo dom mogelijk houden en vooral zeer rebels.
Het is niet zo vreemd dat ´fans ´ van dit soort rap bullshit, want meer is het niet en eigenlijk niet eens echte rap, zich zo gaan gedragen, ze gaan het na doen.
De dingen en symbolen in dit soort videos doen iets met het onderbewustzijn en in dit geval op een ziekelijke manier die totaal niets goeds doet.

De TV en muziek, tv series, bepalen ons gedachtens en voortvloeiende beeldvormingen.
Hier doen we het dan mee. Maar de realiteit is iets totaal anders.

@304
"wiens" gebrek aan nuance?

Zowel de getuigenissen onder #metoo als de commentaren in de pers zijn behoorlijk verscheiden, dus wie kennis neemt van die verscheidenheid ziet allerlei mogelijke nuances.

@309 In de jaren '50 was rock 'n' roll muziek verboden op de radiostations, want was des duivels en de jeugd zou helemaal ontsporen etc... En die mensen klagen nu weer op hun beurt over de jeugd van nu :-/ Dus tja...

@314
Mij hoor je niet klagen over de jeugd van tegenwoordig, ik heb daar best wel vertrouwen in.

De mensen die verantwoordelijk zijn voor het geschetste beeld dat zijn niet de jongeren, maar "t is wel zo dat jongeren wiens wereldbeeld nog in wording is gewoon makkelijker beinvloed worden door wat ze zoal zien voorbijkomen.

Ik denk dat de definitie van wat seksueel grensoverschrijdend gedrag is best wel wat scherper gesteld kan worden zodat er niet allerlei klein geneuzel bij betrokken wordt. Kijken, flirten, complimentjes, van mijn part kan er best veel mits er na een, sorry geen interesse, niet mee doorgegaan wordt. Op het moment dat een aangeven grens wordt overschreden is het foute boel.

@314 een zeer goed punt.
Oude mensen hebben altijd die neiging
Ik heb ook een paar jaar volgehouden dat de moderne manier van communiceren niks voor mij was
Ik app me nu de pleuris

@296 Alles aan de wet overlaten is een typische Amerikaanse instelling, ik denk dat je daar een onprettige en asociale maatschappij van krijgt. Je hebt ook fatsoensnormen nodig. Eindeloos naar iemands borsten blijven staren nadat ze er al 3 keer iets van gezegd heeft doe je niet. En opmerkingen erover blijven maken doe je ook niet als het duidelijk is dat ze het vervelend vind. En 'flirten' op het werk kan niet echt meer tegenwoordig, terwijl het een aantal jaar geleden nog redelijk normaal was. In de tijd dat die zaken met regisseurs speelden waren er heel andere normen. In de billen knijpen is trouwens ook helemaal niet zo duidelijk, ik heb ook meiden gesproken die het leuk vonden als dat na een paar biertjes gebeurde in een café(mijn zusje dacht daar trouwens anders over, die heeft er heel wat op een legerkist in de ballen getrakteerd).

Er zit een ontzettend groot grijs gebied in wat wenselijk en onwenselijk gedrag is
Dus je kunt eigenlijk alleen doen wat je geweten je ingeeft
Een soort van 50 tinten grijs zeg maar; -)

https://facebook.com/684233818337530/posts/1558634434230793

Ik denk dat hierin een les te leren is voor zowel mannen als vrouwen. Vrouwen( niet alle) moeten leren om in dit soort situaties veel eerder, hun aangeleerde, altijd maar aardig en beleefd zijn ding los te laten en stelliger een grens te stellen en mannen ( niet alle) moeten leren dat zelfs een zacht nee een nee is.

Afgelopen week dag in dag uit die Zwijnstijn op het nieuws met als gevolg dat mietoe-gekeuvel.

Gevolg:
Ik neem het nieuws niet alleen meer serieus maar ik ontloop het vanaf nu zoveel mogelijk!

Ik merkte dat ik erg boos werd van deze discussie, wat ik bij NK-discussies zelden word. Boos en verdrietig bovendien. Tijd om me even terug te trekken. Nu ben ik weer gekalmeerd en wil ik nog één keer uitleggen wat mijn bezwaar is tegen de manier waarop deze actie gevoerd wordt. En waarbij ik hoop dat als tegenargument niet domweg ‘je hebt ongelijk’ wordt neergezet. Bij voorbaat mijn excuses voor de lange post.

Ik zie seksueel geweld als groot probleem. Dat het voorkomt, en dat vrouwen en meisjes vervolgens geen aangifte durven te doen. Of, vergelijkbaar, niet naar de commissie Ongewenst Gedrag of een equivalent daarvan in een bedrijf of op een opleiding durven stappen.

Seksueel geweld kun je breed zien - van strafbare zaken (cq zaken die tot ontslag zouden leiden indien bekend) tot ‘dingen die een ongemakkelijk gevoel geven’. Ik vermoed dat iedereen op dit forum die eerste categorie verwerpelijk vindt en dat ook iedereen vindt dat vrouwen zich veilig moeten voelen om aangifte te doen als ze dit soort zaken toch moeten ervaren. Dat iedereen vindt dat de vrouw in deze gevallen slachtoffer is en als slachtoffer gezien moet worden.

Feit is dat dat in de boze werkelijkheid nog lang niet altijd gebeurt. Er zijn nog altijd vrouwen die geen aangifte durven doen, vrouwen die zich schuldig voelen als hen iets overkomen is. Ik ben zelf zo iemand. Ik was negentien, had de laatste trein van Utrecht naar Amsterdam gelopen en liep naar huis. Ik durfde niemand te vertellen dat ik in de bouwput die (ook toen) het Centraal Station was was aangesproken, meegenomen en misbruikt. Ik had alles al tegen mezelf gezegd - dat ik niet alleen midden in de nacht naar huis moest lopen, dat ik me had moeten verzetten, verzin het maar. Ik wilde dat niet van een politieagent of wie dan ook nog eens horen.

Ik vermoed dat iedereen hier op dit forum er aan mee wil werken om te zorgen dat daar verandering in komt, dat vrouwen zich realiseren dat het niet hun fout is dat hen dit soort dingen overkomen.

Aan de andere kant van het spectrum heb je een categorie foute opmerkingen, ongewenste blikken, een arm om je heen van iemand van wie je op dat moment geen arm om je heen wilt hebben. Hoe naar dat ook is, dat is een categorie waar mensen van kunnen zeggen dat het slachtoffer zich niet zo aan moet stellen. Dat kan ten onrechte zijn, maar daar hebben we wel mee te maken.

Door in één campagne het hele spectrum te willen bedienen, veroorzaak je mijns inziens dat je de groep die z’n schouders ophaalt over de laatste categorie, zich af zal keren van de campagne en van de problematiek. Ik vrees dat zij afhaken omdat ze de indruk hebben dat een foute opmerking (die ze wellicht zelf ook wel eens maken) even kwalijk is als zwaar seksueel geweld (waar ze niets mee te maken willen hebben). Dat is daarmee het tegendeel van wat je beoogt - maatschappelijke verandering.

Als je de eerste problematiek, dat vrouwen geen juridische stappen durven nemen, hebt opgelost (voor zover mogelijk) kun je wellicht stap voor stap laten zien hoe seksueel gedrag in de taal en het alledaagse leven is ingebed en hoe vrouwen zich daar door geintimideerd voelen. Maar heb je alle varianten bij elkaar geveegd, dan ben je een groep medestanders kwijt - namelijk degenen die de arm-om-je-schouder maar aanstellerij vinden. Die krijg je niet meer terug.

Daarom vind ik dus dat de campagne in deze vorm z’n doel voorbijschiet. Dat het onverstandig is om de twee uitersten va het spectrum op dezelfde manier te behandelen. Om terug te komen op de cavia (@111): ik erken ieders recht om te rouwen om een cavia, zelfs om te vinden dat de dood van een cavia even ingrijpend kan zijn als die van een naaste. Ik denk echter dat als het gaat om een campagne om rouwenden op de werkvloer te ontzien (of zoiets), de cavia-rouwers niet door iedereen even serieus genomen worden. En daarom wil ik ze niet in dezelfde campagne.

@323 ; Het gaat juist om dat veilig voelen. Ik kan je wel vertellen dat ik me in die baan bij die handtastelijke mannen niet veilig voelde terwijl ik niet was verkracht. Ik ging met lood in mijn schoenen naar mijn werk en iedere keer dat iemand langs mijn werkplek liep verstijfde ik helemaal. Ik kreeg daar ook lichamelijke klachten van; spanningsklachten. Mijn werkplek verlaten probeerde ik te vermijden uit angst om weer zo'n man tegen te komen die weer aan me moest zitten.

Ik vind het juist goed dat er ook voor die kant nu aandacht is. Want dat schouderophalen is juist daar zo ingeburgerd.

@324 ...zich veilig voelen om aangifte te doen... schreef ik, dus bij uitstek niet het brede ‘zich veilig voelen’.

Ja, ik zou dolgraag een wereld zien waarin iedereen zich altijd en overal veilig voelt - wie niet? Ik vrees dat die wereld nog ver weg is, wat niet betekent dat je er niet naar moet streven.

En ik denk dat je daarin meer resultaat hebt als je je richt op zaken waarvan ieder weldenkend mens vindt dat ze moeten veranderen. U gaf, als ik me goed herinner, in uw vorige bericht over uw werksituatie aan dat uw klacht over de handtastelijkheden niet begrepen werd. Ik denk dat deze campagne daaraan niets verandert, terwijl uw ex-collega’s zich wellicht wél in willen zetten voor het bewerkstelligen van daadwerkelijke verandering: dat vrouwen aangifte durven te doen als hen strafbaar kwaad is gedaan.

@313 Volgens mij is dit nu al een paar keer uitgelegd: het op een hoop vegen van een tik op de bil of te lang staren en verkrachting of aanranding. Het is niet constructief. Wellicht begrijp je het beter als je @323 en @325 leest, waar ik het volledig mee eens ben.

@324 Ik kan me voorstellen dat zoiets heel vervelend is, maar er zijn maar weinig mensen die zulke goede voelsprieten hebben dat zij altijd inzien welk niet strafbaar gedrag ‘een vervelend gevoel oplevert’. Een hand op een schouder is bv. geen strafbaar gedrag maar kan wel intimiderend zijn. In zulke gevallen lijkt het mij constructiever om de weerbaarheid van vrouwen te versterken zodat zij er direct iets van zeggen, zelf actie ondernemen (informeren wie er nog meer last van heeft, gezamenlijk klagen) als ze niet serieus worden genomen. De mogelijkheid bestaat immers dat de ‘dader’ er geen flauw idee van heeft dat het intimiderend overkomt en dat het zelfs niet eens verkeerd bedoeld is. Zelf grenzen stellen dus, want het is *jouw* gevoel en *jouw* grenzen kunnen anders liggen dan die van een collega. In het geval van aanrakingen die wel strafbaar zijn kun je naar de OR of een vertrouwenspersoon stappen, of aangifte doen. Maar m.i. moeten we ervoor waken dat élke hand op een schouder, ook de goedbedoelde, in een kwaad daglicht wordt gezet.

* Verwijderd door de redactie *

@328
"Over het onderwerp: wat ik interessant vind; wat zijn redenen dat het de ene vrouw wel overkomt/toelaat en een andere het niet overkomt/toelaat?"

Met deze vraag impliceer je mijnsziens dat vrouwen een algemene actie-reactie zouden moeten hebben. Waarom overkomt het iemand wel, en de ander niet?
Toen ik een jaar of 15 was, was het een tien jaar oudere zoon van de overburen die mij in zijn auto ineens aan me vergreep. Nu was die gast een soort kind aan huis en mijn moeder liep nogal met hem weg. Die geloofde haar eigen kinderen sowieso nooit, dus waar had ik mijn verhaal moeten neerleggen?
Het feit dat het mij overkwam ? Misschien omdat ik toen te bang en te onzeker was om ook maar te suggereren dat ik ergens slachtoffer van zou zijn. Hoe dan ook lag het toch altijd aan je zelf, zo was de imprinting die ik van huis uit had meegekregen.

Jaren later, ik liep stage bij een welzijnsorganisatie. Toen ik op een dag later op een middag alleen achter bleef met een oudere "collega" begon hij dubbelzinnige, zogenaamd grappig bedoelde, opmerkingen te maken. Hij boog zich onder het bureau om ...oh oh..wat was hij toch grappig...onder mijn rok te gluren.
Ik stond op en ben gigantisch tegen hem uitgevallen. Hij kreeg een lading van 15 jaar opgespaarde en ingeslikte woede over zich heen. Ik heb nooit meer een volwassen vent zo zien afdruipen. Misschien niet sociaal correct ..Maar...Ik kan er nog steeds met veel genoegen naar terug kijken.
Overigens is het mij ook nooit meer overkomen.
Zou dat kunnen omdat ik bewust/onbewust signalen uitzend die niets aan onduidelijkheid overlaat? Voortkomend uit een situatie waarin ik jaren lang vernederd werd?
Voor mij geldt dat. Maar elke vrouw/meisje is een individu met haar eigen persoonlijke ontwikkeling en karakter.

Dat geldt ook voor mannen...We zijn in eerste plaats MENS en we willen geen van allen vernederd worden. Laten we dat maar als eerste uitgangspunt nemen.

Typisch Elsevier, als vrouwen een terecht punt maken is dat " hysterisch". " Kom kom (mede) vrouwen, rustig maar, niet gelijk weer emotioneel worden" ...Reminder waarom ik dat k** weekblad al jaren niet meer lees...

@329 Dat je iemand helemaal verrot scheld en daar achteraf genoegen aan beleeft vind ik niet passen. Je kunt en mag niet alle opgebouwde woede op een persoon afreageren. Je had eerder je mond open kunnen doen naar degenen die je volgens jou onheus benaderden.

Ik vind gewoon dat een ieder moet weten waar zijn plaats is en met zijn tengels van wie of wat dan ook moet afblijven. Maar er lopen heel wat testosteronknuppels rond die zeker in groepsverband menen dat ze zich alles kunnen permiteren en stoer willen zijn. Daar kun je als eenling niet tegenaan. Daar vraagt niemand om en daar zit niemand op te wachten. Ga naar de jungle daar heb je er misschien iets aan.

Als ik kijk naar sommige religies dan vraag ik me af waar die mee bezig zijn. Hoe kun je hele groepen wegzetten als minder dan een man? Zelfs in het Boeddhisme mogen vrouwen de monniken (die ze nota bene zelf hebben gebaard) niet aanraken. Ze mogen niet hoger zitten dan de monnik. Ik begrijp hier helemaal niks van.

Ik vind ook dat al die troep die snachts op de commerciële zenders wordt uitgezonden van de TV af moet. Het draagt niet bij tot het beeld dat mannen over vrouwen moeten hebben. Wat zullen al die nieuwe Nederlanders wel niet denken die 's nachts naar de TV kijken? Dat het hier een losbandige bende is? Wat mij betreft mag de politiek daar meteen op ingrijpen.

Daarnaast vind ik ook dat men niet meteen in de stress mode moet schieten bij een opmerking. De Annotatie kan heel anders bedoelt zijn dan dat de ontvanger ervaart. Doe je mond open en vraag ernaar. Communiceer en castereer niet meteen. Met dat laatste schep je alleen maar agressie en afkeer waar niemand op zit te wachten. Je moet je dan ook eens ernstig afvragen wie in dat geval dan de verliezer en winnaar is. Het is bijna hetzelfde wat men ervaart als men om het minste of geringste roept dat men wordt gediscrimineerd. Je moet het gebruiken wanneer het echt van toepassing is dan zal het effect hebben. Gebruik je het te vaak dan is uiteindelijk het resultaat weerstand en een effect van 0,0 !

Alles heeft voor en nadelen, ik begrijp wat smiling zegt, maar de koppen rollen bij bosjes, de schrik zit erin bij mannen die hun macht/positie misbruikten, deze "hysterie" levert dik op, dat soort zal wel even nadenken in het vervolg en dat is uniek een paar decennia geleden ondenkbaar.

De kern van de zaak is niet de gradatie van het kwaad, maar het machtsmisbruik dat in de meeste gevallen aan de orde is.

net zoals bij racisme draait het bij sexisme om machtsverhouding.

Als je gelijke je lastig valt dan bijt je gewoon van je af, opgelost, maar wanneer de agressor je meerdere is ( al was het alleen maar wat leeftijd of fysieke kracht betreft) wordt het een ander verhaal.

Ik heb nooit ongewenst aan een vrouw gezeten en zal dat zeker niet doen dat heet fatsoen , ik voel me ook niet aangesproken als zo'n actie die ik snap en begrijp en mensen zeggen als man moet je schuldig gaan voelen , ik voel me als man niet schuldig omdat ik er nooit aan meegedaan heb , nou ja een keer verbaal mijn excuus maar verder ook niet.

@323 Bedankt voor het lange en ontzettend goede verhaal. Ik ben het er 100% mee eens, maar wil nog een paar kleine dingen toevoegen. Ik denk dat het overgrote deel van de mannen die hun schouders erover ophalen verkeerd begrepen worden. Het is zeker niet zo dat ik vind dat vrouwen die zich ongemakkelijk voelen bij een hand op de schouder niet moeten zeuren. Iedereen moet zich op zijn gemak kunnen voelen, zeker bv op het werk.

Waar ik tegenaan loop is ten eerste dat als je alles op een grote hoop gooit, dat je er dan niks zinnigs meer over kunt zeggen. Het zijn totaal verschillende problemen, met verschillende oplossingen.

Het tweede is dat ik als man niet het gevoel heb dat ik de kans krijg om op een constructieve manier aan het gesprek deel te nemen. Mannen zijn de vijand, alles is onze schuld en we zijn allemaal net zo schuldig. Bij elke kritische vraag en bij elke mening die anders is dan 'het is allemaal onze schuld' worden we direct beschuldigd worden we direct beschuldigd van 'verkrachtingsgoedpraten' of 'victemblaming'. Of erger nog, zelf een verkrachter (willen) zijn (is dat waar u op doelde, Grootmoeder, toen u in @37 geniepig insinueerde dat ik nog wat te verwerken heb?).

Als ik niet de kans krijg constructief aan het gesprek deel te nemen, kan ik weinig anders dan mijn schouders ophalen en het negeren.

Ik wil niet dat mijn dochter over een jaar of 10 een #metoo ervaring heeft. Daarom zit ik hier in mijn weekend berichtjes te lezen en te typen. Omdat ik er alles aan wil doen de maatschappij prettiger en veiliger te maken, voor haar en alle andere vrouwen. En ook omdat ik beter wil begrijpen hoe die dingen gebeuren, zodat ik mijn dochter weerbaarder kan maken (hopelijk kan ik meer invloed op haar hebben dan op de hele maatschappij).

@331

"" Dat je iemand helemaal verrot scheld en daar achteraf genoegen aan beleeft vind ik niet passen. Je kunt en mag niet alle opgebouwde woede op een persoon afreageren. Je had eerder je mond open kunnen doen naar degenen die je volgens jou onheus benaderden."

Lezen mijn beste...en je kunnen voorstellen wat onderdrukking op lange duur met iemand doet...Het is maar een hint
Ik heb geen spijt, temeer omdat de betreffende persoon nou niet bepaald mij met respect behandelde. Alles behalve dat. Hij was de verkeerde tegengekomen en achteraf bleek ook een minder mondige jonge collega met zijn gedrag onderuit gehaald te zijn. Ze durfde er niet tegenin te gaan maar dank zij mijn ietwat over -assertieve uitbarsting, zijn er alsnog zaken aan het licht gekomen die niet getolereerd werden. Al helemaal niet in een welzijnsorganisatie waar iedereen zich veilig dient te voelen.

En ik had mijn mond niet eerder open kunnen doen...dat heb ik al uitgelegd in mijn eerdere bericht. De man in kwestie die dit jaren later weer probeerde bij mij, deed dat voor de eerste keer, dus ik had niet eerder kunnen reageren.

Weet je...soms kom je gewoon de verkeerde persoon op een verkeerd moment tegen. Beschouw het maar als een vorm van ptss als je vanaf je geboorte te horen krijgt niets voor te stellen en alles dient te accepteren omdat jij geen recht hebt op je eigen grenzen.

@323
@334
Beide sterke, constructieve reacties +

Ik als volwassene vindt het ook een betreurenswaardig misbruik (geestelijk misbruik wel te verstaan) dat wij in een maatschappij leven waarin jongens en zeker ook meisjes al op jonge leeftijd dagelijks porno kijken en een totaal verkeerd beeld krijgen van sexualiteit. Als ik iedereen van 13 of 14 jaar een euro zou moeten geven die vandaag porno kijkt op zijn of haar telefoon of tablet was ik over 1 uur totaal failliet voor de rest van mijn leven.

Iedereen weet het. En de toegang tot steeds ranzigere porno wordt simpeler en triester. Niemand die het iets kan schelen. Moet allemaal kunnen omdat je anders niet modern bent en niet meer van deze tijd. Je hoort dan zeggen dat het maar goed is dat er porno is als uitlaatklep omdat anders het aantal verkrachtigingen en sexueel misbruik nog groter zou zij. Ja, de groeten. Ik bijf het geestelijke mishandeling van kinderen noemen. Niet meer en niet minder.

@332 Ik ben het niet met u oneens. Alleen denk ik dat de mannen die met bosjes van hun voetstuk vallen nu net allemaal onder mijn eerste categorie vallen. (Ik heb niet alle verhalen uitgebreid bestudeerd, ik houd daarom hierbij een slag om de arm.) Zo niet strafbaar, dan toch reden voor ontslag.

Door de campagne op dat niveau te houden, voorkom je dat gezegd kan worden dat er sprake is van een heksenjacht waarbij objectief gezien minder ernstig gedrag ook wordt aangegrepen om koppen te laten rollen, ver na dato, als een soort politiek correcte wraak. Je moet als actievoerder zorgen dat je die suggestie ver buiten de deur houdt. Denk ik.

Met 'machtsmisbruik' maakt u ook al (terecht) een onderscheid. Hand-op-bil van een docent bij een student of een leidinggevende bij een medewerker is inderdaad kwalijker dan eenzelfde actie van een student bij een mede-student of tussen twee collega's op hetzelfde niveau in de organisatie.

Mij gaat het er vooral om dat je niet domweg alles op één hoop moet gooien. Zoals @334 ook al aangeeft, dan valt er weinig zinnigs meer over te zeggen.

@327 ; Je leest dus selectief want ik kwam juist met dit voorbeeld omdat assertief zijn totaal niet werkt wanneer 'men' vindt dat dergelijke aanrakingen heel gewoon en acceptabel zijn. Wanneer 'men' dergelijke aanrakingen ziet als een vorm van communiceren,

Het gevolg van mijn assertiviteit was dus dat het als een boemerang terug kwam want niet 'zij' maar ik zat fout en had een probleem. Er is mij toen zelfs gezegd dat ik maar naar een psycholoog moest omdat ik lichamelijk contact met collegae niet prettig vond. En ja, dit ging dus verder dan een hand op de schouder en viel toch niet onder aanranding.

De hashtag #metoo is er voor bedoeld om aan te geven dat dit dus NIET mijn probleem is maar dat van 'hen'.