Nederland wil niet gastvrij zijn en de welvaart niet langer delen
De Nederlandse en de Amerikaanse politiek hebben bijna tegelijkertijd hetzelfde dieptepunt bereikt: het afserveren van een kinderpardon en het voornemen om muren te bouwen rond hun land om migratie te stoppen.
Het geeft aan dat het regeerakkoord van het nieuwe kabinet in toonzetting en beleid net zo bekrompen is als de houding van de meest halsstarrige Amerikaanse Republikeinen.
Splijtzwam in de VS is een oude wet van Barack Obama, de Deferred Action for Childhood Arrivals (Daca) waardoor ongeveer 800.000 'illegale' kinderen worden gevrijwaard van deportatie. Zij waren als kind met hun familie Amerika binnengekomen en kregen door de Daca niet alleen de verzekering dat ze voorlopig mochten blijven, maar ook een werkvergunning, mits ze geen strafbare feiten hadden gepleegd. Onderzoek geeft aan dat Daca zowel het inkomen als het welzijn van deze kinderen en hun families heeft vergroot, zonder Amerikanen te hebben benadeeld. Maar vanaf het begin had dit beleid te maken met tegenwerking vanuit het Republikeinse Congres en een aantal staten, die niets zagen in dit 'kinderpardon' omdat de migranten banen zouden 'inpikken' en de toestroom van minderjarige gelukszoekers uit Centraal -Amerika zou hebben vergroot. Daarom besloot het Witte Huis vorige maand om Daca begin 2018 op te heffen en nieuwe maatregelen over te laten aan het Congres.
Stevig prijskaartje
Afgelopen week kwam de Amerikaanse regering alsnog met een voorstel om Daca-kinderen te helpen, maar met een stevig prijskaartje. Niet alleen zou voor hen geen Amerikaans paspoort in het verschiet liggen, er volgden nog zeventig andere aanscherpingen van het asielbeleid. Het wordt moeilijker om asiel te verkrijgen in de VS, er komen meer grensbewakers, steden mogen illegalen niet meer bescherming bieden tegen vervolging, groepen als jonge asielzoekers uit het 'moordzuchtige' Centraal-Amerika worden uitgesloten, en het wordt veel moeilijker voor immigranten om een Green Card te krijgen. Daarnaast worden Amerikaanse bedrijven strenger gecontroleerd om illegale arbeid tegen te gaan.
Terecht merkt Vluchtelingenwerk op dat deze nieuwe plannen ‘spijkerhard’ zijn
Het gaat de Nederlandse regering niet in eerste instantie om de werkgelegenheid. Ze maakt zich meer zorgen over 'onderling vertrouwen en sociale cohesie'. Daarom wil ze asielzoekers zoveel mogelijk buiten de deur houden en stelt ze voor om de opvang in de regio te verbeteren. Dan kunnen asielzoekers buiten Europa blijven, en komen ze 'in principe' niet meer in aanmerking voor een verblijfsvergunning: "Men kan na een korte procedure worden teruggestuurd naar de opvang in de regio". En "wanneer een asielzoeker aan de grens wordt tegengehouden wordt hem de toegang tot Nederland ontzegd en wordt hij overgedragen aan de Belgische of Duitse autoriteiten."
Dat zijn de muren die Nederland bouwt. Daarnaast wordt het kinderpardon niet uitgebreid. Dat betekent dat de huidige praktijk, waarin bijna alle aanvragen worden afgewezen, doorgezet wordt. Sinds 1 mei 2013 is het kinderpardon slechts bij honderd gezinnen ingewilligd. Het gaat in vergelijking met Amerika om zeer kleine aantallen, maar waarschijnlijk gaat het hier ook om 'het principe'. Ook steden worden - net als in Amerika - aan banden gelegd; ze mogen uitgeprocedeerden niet meer zelf opvangen in bed-bad-broodvoorzieningen. Terecht merkt Vluchtelingenwerk op dat deze nieuwe plannen 'spijkerhard' zijn.
Overal lijken landen over te gaan tot het sluiten van grenzen. Die overweging speelde ook bij de Brexit. En zelfs Angela Merkel zal rekening moeten houden met de winst van AfD en grootschalige migratie waarschijnlijk niet langer toestaan. Ongereguleerde migratiestromen kunnen een land ontwrichten en maatschappelijk draagvlak voor migratiebeleid is belangrijk. Maar dit beleid schiet door naar de andere kant, door per jaar slechts 750 uitgenodigde vluchtelingen toe te laten. Nederland wil niet gastvrij zijn en de welvaart niet langer delen. Deze tamelijk extreme politiek is te vergelijken met de ambities van het Witte Huis, waarbij het 'eigen volk' voorop wordt gesteld en de regering liever muren bouwt dan bruggen. Dat is geen gunstig teken voor de komende vier jaar.