Denk niet te licht over mantelzorg: 20 jaar je moeder in huis

En als oma het wat minder goed regelde, lachten ze erom. Anneke: ,,Weet je nog dat ze boodschappen had gedaan en jullie druivensap aanbood? Adrianne: ,, Het bleek wijn uit een literpak!”.

De eerste jaren hielp oma nog wat in huis en at mee. ,,’s Avonds keken we Idols op de bank”, vertelt Anneke. Haar moeder verdween vervolgens naar haar eigen vertrek achter de garagedeur: met slaapkamer, badkamer en keukentje. Sinds ze flink dementeert is de gaskraan dicht: te gevaarlijk.

Het gaat inmiddels zo slecht dat ze naar het verpleeghuis moet. Hartverscheurend, vindt Anneke. ,,Ze loopt weg als we haar alleen laten. Als ik even een boodschap wil doen, moet ik oppas regelen.” Adri: ,,’s Nachts dwaalt ze door het huis en doen wij geen oog meer dicht.” En het ergste, zegt Anneke: ,,Samen genieten lukt niet meer. Eerst teerden we uren op een gezellige winkelochtend, nu zegt ze: ik kom nooit ergens, ik krijg hier niets te eten.”

Toch zijn er goede momenten, zoals deze zaterdagochtend. Oma puzzelt, ondanks slecht zicht. ,,Ze drukt gewoon net zo hard tot het past”, lacht kleindochter Arianne, terwijl ze haar grootmoeder door haar witte haren strijkt. Die heeft net haar ochtendsigaretje op, buiten, zoals Anneke wil. ,,Mijn moeder is bescheiden. Ze heeft zich gelukkig ook nooit met de opvoeding bemoeit.” Adri knikt. ,,Omdat ze onze privacy respecteerde, konden wij ons eigen huwelijk hebben. Maar nu is de rek eruit.”

In de drukke tijden is Adri minstens 6 uur per week kwijt aan geregel. Van een drempel die de gemeente niet wil verwijderen, tot een rolstoel die na 15 jaar terugmoet omdat oma onder een andere zorgwet valt. Adri: ,,Denk vooraf na over praktische zaken. Heeft de mantelzorgwoning een eigen opgang? En wie springt bij als je op vakantie wil?”

Oma Enneke zit inmiddels aan de keukentafel. ,,Hoe ik het hier vind? Zo fijn, ik ben hier al zó lang. En weet u? Het eerste onvertogen woord moet nog vallen.”