Ze koos ervoor te sterven zodat haar ongeboren baby kon leven. Nu is die ook overleden (nieuwsblad.be)

Vreselijk voor de familie, dat ze dit mee moeten maken.

Kindje weer samen met moeder.

Dit kindje heeft ze in ieder geval bij zich. Het zou ook wel een beladen leventje zijn geweest, dat zo was begonnen.

@2
Samen waar en hoe?
Dood zijn lijkt me nogal een hindernis om samen te komen en buiten dat nogal nutteloos.

@3
Ze wou juist dat het kindje leefde, daarom offerde ze zichzelf op.
Weer dat zoetsappige het kindje is bij haar...nee het kindje is dood, zij is dood en ze komen nooit meer terug.
Het is erg tragische allemaal maar helaas de realiteit van ons bestaan.

@4 :
Het is maar net hoe je in je geloof staat.

@5

Geloof staat gelijk aan dingen verzinnen.

Je kunt alle geloven en informatie van die geloven vernietigen en over 1000 jaar zul je niet meer exact dezelfde geloven hebben die we nu hebben.
Als je alle informatie vernietigt over feiten van b.v. zwaartekracht, magnetisme of thermodynamica dan zullen precies dezelfde feiten weer geconstateerd zijn over 1000 jaar omdat feiten ergens op zijn gebaseerd, getest kunnen worden en geloof niet.

Jij zegt nu hetzelfde als....het is maar net hoe je dingen verzint en daarom is geloof dus niet relevant omdat het op niks concreets is gebaseerd en niet test baar is.

@5
Hoe kun je trouwens iemand veroordelen voor moord als je gelooft dat er een hiernamaals is waar je gewoon verder leeft?
Moet de rechter dan maar gewoon een oordeel vellen aan de hand van het geloof van de rechter?
Ja je hebt iemand vermoord maar die persoon leeft nog alleen nu in een betere plaats in het hiernamaals dus je hebt die persoon eigenlijk een gunst gedaan...dus vrijspraak.

@4 : Neemt u mij niet kwalijk, dat ik het een troostrijke gedachte vind. Het is geen "geloof" dat op u kennelijk werkt als een rooie lap op een stier.

En ik probeer me alleen te verplaatsen in de situatie van de baby, stel dat ze zou zijn blijven leven. Waarom heet ik "Life"? Omdat je mamma ervoor koos, dood te gaan zodat jij kon blijven leven. Um.

Eén en al treurigheid, bah.

@8

Niet echt, ik walg gewoon tijdelijk van de realiteits ontkenning en de ontkenning hoe waardevol en hoe snel het leven weg is door te stellen dat er een leven en een hiernamaals is zonder een enkel bewijs.
Je moet je juist beseffen hoe belangrijk het is om nu alles uit het leven te halen omdat het heel snel weg is.

Hoe is dat een troostrijke gedachte?

Zal de baby in het hiernamaals altijd baby blijven en zijn luier vol poepen tot in den eeuwigheid zonder ooit voorwaardelijk mens te worden?
Zit iedereen om een kampvuur hippie liedjes te zingen en plezier junks te zijn zonder enige nut of doel in hun leven.

Wat is nu wat je troost?