Ziekenhuiszorg, maar dan thuis: 'mooi voor patiënt, maar niet goedkoper'
Ziekenhuizen zeggen miljoenen te kunnen besparen door sommige ziekenhuiszorg meer naar de thuissituatie te verplaatsen, met inzet van e-health. Patiënten worden dan op afstand gemonitord. Ziekenhuizen willen meer geld om zulke initiatieven verder te ontwikkelen, om zo de zorg toegankelijk en betaalbaar te houden. Vijf vragen daarover aan zorgeconoom Wim Groot.
Maakt dit de zorg goedkoper?
Nee, het maakt de zorg als geheel niet goedkoper. Het zijn vaak mooie voorbeelden, omdat ze comfort op leveren voor patiënten. Maar wat opvalt is dat de meeste van dit soort projecten onder supervisie van het ziekenhuis blijven vallen. Het gaat dus alsnog om dure ziekenhuiszorg, maar dan bij de patiënt thuis.
De ziekenhuizen berekenen dat ze er miljoenen mee kunnen besparen. Is dat realistisch?
Je kunt je dus afvragen of die besparingen ooit gerealiseerd worden. De noodzaak om te vernieuwen, en om goede voorbeelden te volgen, ontbreekt vaak in de zorg. In andere markten moeten bedrijven elkaar nadoen als ze zien dat het ergens anders goedkoper kan. Anders raken ze hun klanten kwijt. Bij ziekenhuizen is die druk heel beperkt. Klanten houden ze toch wel. Daarnaast zeggen ziekenhuizen dat ze door die verplaatste zorg meer bedden overhouden. Maar die bedden gaan ze natuurlijk vullen met andere dure ziekenhuiszorg.
Als het de zorg als geheel niet goedkoper maakt, is het dan wel een goede ontwikkeling?
Ja, het heeft absoluut voordelen voor de patiënt. Door dat strakke monitoren kan bijvoorbeeld ook juist eerder ingegrepen worden. Als patiënten er baat bij hebben, is dat een belangrijke reden om ermee door te gaan.
Ziekenhuizen vragen meer geld voor die vernieuwende thuisbehandelingen. Is dat terecht?
Ziekenhuizen, en trouwens ook andere zorginstellingen, zeggen vaak: we willen meer geld om dit soort innovatie mogelijk te maken, omdat we daarmee eerst moeten investeren. Maar dat is eigenlijk een gekke redenering. Een bedrijf in een andere markt zou zeggen: ik zie een mogelijkheid van ruim vijf miljoen euro besparing bij landelijke invoering dus ik ga het geld dat ik heb investeren om dat te realiseren. Dan heb ik vijf miljoen euro meer voor bijvoorbeeld dure medicijnen. Maar ziekenhuizen hebben geen aandeelhouders tevreden te stellen. Ze zijn minder gericht op winst, en meer op omzet. In de zorg wordt niet zo zeer gekeken naar investeringsmogelijkheden. Wat dat betreft heerst er in de zorg een vreemde mentaliteit.
Als ziekenhuizen er geen extra geld voor krijgen, wat blijft dan als reden over om er toch mee door te gaan?
De overtuiging dat het goed is voor de patiënt. Of bijvoorbeeld het ontstaan van nieuwe prikkels waardoor ziekenhuizen wel moeten. Ziekenhuizen kampen met een groot personeelsprobleem. Dus als technologie bespaart op personeel, zou dat op den duur een prikkel kunnen zijn.
Vanwege haar suikerziekte was Marjolein een zogenaamde risicozwangere. Door zelf hartfilmpjes van haar ongeboren baby te maken, kon ze een ziekenhuisopname vermijden. Bekijk hieronder haar verhaal:
