10 jaar geleden stapte Andrew op de trein. Sindsdien is hij spoorloos

De 14-jarige Andrew was slim, heel slim zelfs. Hij won wiskundecompetities en volgde een speciaal programma voor bovengemiddeld intelligente kinderen. Verder was Andrew een normale tiener. Hij speelde spelletjes op zijn spelcomputer, woonde bij zijn ouders en zus in het Britse Doncaster en was fan van de bands Slipknot en Muse. Hij was niet heel populair op school, maar werd ook niet gepest.

Vrijdag 14 september 2007 begon zoals alle andere dagen. Andrew was wat chagrijnig, vertelde zijn moeder later. Hij sliep die dag lang uit, iets wat hij niet vaak deed. Snel kleedde hij zich aan, en vertrok naar school. 'Doei mam, tot later', riep hij naar zijn moeder, rond een uur of half negen in de ochtend.

Naar school is Andrew nooit gegaan. Een uur later was hij weer thuis. Alleen. Zijn zus Charlotte (toen 16) was naar school, zijn ouders Kevin en Glenys naar hun werk. Andrew trekt zijn schooluniform uit, legt zijn jasje keurig over de stoel in zijn slaapkamer en stopt de rest van zijn uniform in de wasmachine. Vervolgens trekt hij een spijkerbroek aan en een t-shirt van Slipknot. Hij slingert een nagenoeg lege rugtas op zijn rug met daarin een portemonnee en zijn spelcomputer (zonder oplader) en trekt de deur achter zich dicht. 

Lopend gaat hij op weg naar het treinstation, blijkt later uit beveiligingsbeelden. Onderweg pint hij 200 pond. Eenmaal op het station koopt hij een enkel kaartje naar King's Cross Station in Londen. Een rit van zo'n uur en drie kwartier. De verkoper op het station verklaarde later dat Andrew per se een enkele rit wilde kopen, ook al was een retourtje maar 50 cent duurder.

In de trein zit Andrew tegenover een ooggetuige. Deze ziet hoe hij rustig op zijn spelcomputer speelt. Om 11.20 uur stapt hij uit op King's Cross Station, blijkt uit beveiligingsbeelden. Het is het laatste beeldmateriaal van de 14-jarige jongen. Daarna is nooit meer wat van hem vernomen. 

's Avonds wordt de tiener als vermist opgegeven, maar de plaatselijke politie doet in de ogen van zijn ouders niet genoeg om hem snel te vinden. De ouders gaan daarom zelf op onderzoek uit en bekijken onder meer bewakingsbeelden van buren in de straat en op het station. De media krijgen lucht van het verhaal en berichten in mum van tijd volop over de mysterieuze vermissing. De ouders zijn blij met de publiciteit, maar in het onderzoek gaat een hoop mis, vinden zij. Beveiligingscamera's worden te laat geraadpleegd, waardoor veel materiaal al is gewist. 

Diverse mensen melden zich in de eerste dagen na de vermissing met nieuws over Andrew. Hij zou op diverse plekken in Londen zijn gesignaleerd. De meest plausibele plek is een Pizzahut-restaurant dichtbij King's Cross. Maar de politie verzuimt daar extra onderzoek te doen, beweren zijn ouders achteraf. Inmiddels verstrijken de dagen, en volgt er geen enkel teken van leven. Zijn bankrekening blijft onbewogen en ook op internet is geen spoor van hem te vinden.