Frits Sissing verklapt het geheim van Tussen Kunst & Kitsch

Tussen Kunst & Kitsch blijft onverminderd populair. Dat is best een prestatie.
,,De magie is denk ik dat je kijkt naar de ‘gewone’ mensen die met spulletjes vanuit huis komen. Dat heeft ook iedereen thuis wel. De identificatie is dus groot. Daar begint het eigenlijk mee: Wat heb ik thuis liggen? En het cumuleert in de waarde. Maar voor de kijker is het allebei leuk. Het is een lichte vorm van leedvermaak als het toch tegenvalt, of we zijn jaloers: zo dat is een hoop geld waard, had ik dat ook maar. Die emoties spreekt het aan. En je hoort leuke dingen over de geschiedenis, kunst en cultuur. Dus je steekt er ook nog wat van op.”

Aan de formule wordt dus niet gesleuteld.
,,We zijn een soort van Douwe Egberts roodmerk koffie. Die pakken hun verpakking ook niet rigoureus aan, zodat je niet misgrijpt in het schap. We zijn nooit gaan marchanderen met het format. Iedereen die er naar kijkt houdt ervan en vindt het leuk.’’

En dat in het on demand tijdperk.
,,De kracht van het programma is ook dat je wel blijft hangen als je er voorbij zapt. Dat hoor ik van zoveel mensen. Die hebben het programma misschien dan niet op hun lijstje, wat je bij een dramaserie wel hebt. Maar als je kijkt word je gegrepen door de verhalen en ben je nieuwsgierig: wat is het dan waard? En je wilt de teleurgestelde of blije reacties zien.’’

Leeft het programma ook onder jongeren?
,,Het is wel gemeten, maar die jongeren zijn wel licht ondervertegenwoordigd. Ze kijken wel. Uit mijn eigen ervaring zeg ik ook: als je niet geïnteresseerd bent in kunst, dan ga je niet kijken. Deze interesse komt ook pas op latere leeftijd. Bijvoorbeeld als je een erfenis hebt gekregen. Dat krijg je meestal pas vanaf je veertigste. Of je komt in de leeftijd dat de kinderen uit de luiers zijn en je zelf tijd krijgt om dingen te gaan doen. Het programma heeft een automatische aantrekkingskracht op de veertig plusser. Dat zit in de natuur van het programma. Maar als er 2 miljoen mensen zitten te kijken dan moeten daar ook heel veel jongeren tussen zitten. Anders haal je die aantallen niet.’’

Je gaat zelf nu het derde seizoen in als presentator. Voorheen was het programma echt “Nelleke” (van der Krogt). Heb je het gevoel dat je zelf inmiddels je stempel hebt kunnen drukken?
,,Ik heb mijn eigen route gevolgd daarin. Ik heb niet gekeken hoe Cees van Drongelen en Nelleke van der Krogt het deden. Ik ben ik. Ik ben nieuwsgierig en etaleer dat. Uit de reacties van de kijkers maak ik op dat ze me prima geaccepteerd hebben. Ik kan me nog herinneren dat ik kort na mijn eerste uitzending Edwin Evers iets op de radio hoorde roepen over een kunstvoorwerpje. Hij zei: ‘Daar moeten we Frits even voor bellen.’ Toen dacht ik: als dat al na drie weken op de radio wordt geroepen, dan is die overgang goed gegaan.’’

Welk recent Tussen Kunst en Kitsch verhaal is je het meest bijgebleven?
,,Tijdens opnames in België zat een meneer aan tafel die vertelde dat hij altijd met vakantie naar Frankrijk ging om te kamperen in een klein tentje. Een niet al te luxe vakantie dus. Hij ging daar rommelmarkten af. Op een dag kocht hij daar een zogenaamde getijdenboek, een Middeleeuws gebedenboek. De verrassing was voor mij dat hij dat toentertijd voor vijfduizend gulden gekocht had. Moet je je voorstellen dat je dus terug in je tentje komt en tegen je vrouw zegt: ‘Schat, ik heb een boek gekocht voor vijfduizend gulden.’ Terwijl je heel goedkoop op vakantie bent. Je snapt dat zijn vrouw het niet met veel gejuich ontving. Ik vind het al een fantastisch verhaal dat iemand dat gewoon doet. En dat boek bleek heel veel geld waard te zijn.’’

Wat zijn de meest populaire kunstobjecten die mensen laten taxeren?
,,Er komen zo’n duizend mensen met vaak twee á drie spulletjes aanzetten tijdens de opnamedagen. Dat zijn in totaal drieduizend spulletjes, waarvan er misschien vijftig interessant zijn voor de uitzending. De rest is niet veel waard of gewoon niet bijzonder. Het is zo divers. Boeken en klokken zijn wat minder populair, maar bij het zilver staan er altijd dikke rijen en bij Jaap Polak met zijn Aziatische kunst ook altijd.”

In 2011 werd een schilderij met de titel 'Het Kantwerkstertje' van Joost van Geel ontdekt met een taxatiewaarde van 250.000 euro. De duurste vondst ooit. Hoop jij dat dit record in een uitzending die jij presenteert gebroken wordt?
,,Wat denk je? Nee, maar we hopen er allemaal natuurlijk wel op dat er weer eens een vondst is waarvan iedereen echt van zijn stoel valt. Maar je weet het niet en daarom is voor ons elke opnamedag leuk. Er wordt niets voorgeproduceerd. Daar zijn we heel streng op. Mijn hoogste bedrag is iets van 80.000 geweest. Dat vind ik ook al mooi. Maar het zou leuk zijn als ik de geschiedenis in kan gaan als de presentator bij wie weer een nieuw record is gevestigd.’’

Vanavond zijn jullie in het Amsterdamse Scheepvaartmuseum
,,Expert Joseph Estié krijgt een heel schattige reisnecessaire op zijn tafel. Dat is een antieken doosje en wanneer je die opendoet komen de volgende dingen tevoorschijn: een flaconnetje parfum uit, een oorlepeltje, een mesje om briefjes te openen, een schaar, een balboekje en een potlood. Dat nam je vroeger mee op reis. Vaak kreeg de maîtresse dat van haar geliefde. En we hebben verder ook een fantastisch paar oorbellen die juwelier Steltman uit Nederland waarschijnlijk gemaakt heeft. De Cartier van Nederland.

Tussen Kunst en Kitsch, NPO 1, 20.35 uur