Quantum theorie: herbouwen uit simpele principes (quantamagazine.org)

Blijf dit onderwerp alleszins verwarrend vinden, wat zoeken ze nu precies mbt. Quantum Zwaartekracht?

A. Men wil weten hoe zwaarte kracht werkt, ofwel bestaat een graviton en hoe interacteert dit deeltje (als het bestaat) met bestaande deeltjes?

B. Men wil weten of/hoe zwaartekracht invloed heeft op Quantum Mechanische processen, aka. werkt quantum mechanica anders als de zwaartekracht anders is; ofwel, dit betreft dan meer de beschrijving van zwaartekracht als een veld theorie en hoe andere Quantum deeltjes zich dan in dat veld gedagen.

C. Veroorzaken quantum deeltjes als zijnde 'in principe' Energie en Moment zelf ook zwaartekracht, hoe groot is die zwaartekracht en hoe hebben quantum deeltjes daarmee naast de bestaande interacties ook interacties via zwaarte kracht.

D. 'All of the above'.
_______________________________________

Tevens erger ik me nogal over de 'Gebogen space/time' opvatting van de realiteit. Aangezien een licht energie is, is het dus ook materie, omdat zwaartekracht en materie interacteren interacteert zwaartekracht dus ook met licht. Dit volgt ook uit de experimenten waaruit 'mijnsinziens onterecht' de conclusie wordt getrokken dat de ruimte/tijd buigt, omdat we licht zien buigen... dat is als stellen dat een bocht in de weg een auto doet draaien, omdat we een auto de bocht zien nemen.

Tevens gaan we nog altijd uit van de Newtoniaanse opvatting van tijd als een lineariteit. Dit terwijl Quantum Mechanica (experimenten) er eigenlijk op hint dat tijd helemaal niet linear is. voorbeeld: Hoe kan een deeltje op twee plaatsen op hetzelfde moment zijn? Misschien omdat het op beide locaties dezelfde moment is? Ofwel, het deeltje bestaat op een bepaald moment, overal in de 'space' waar het dat moment is. Ofwel, waarom verspringt een deeltje van het ene op het andere moment naar een andere locatie? Omdat het deeltje enkel op een bepaald moment bestaat, en als dat moment op locatie A voorbij is, bestaat het daar dus niet meer, en 'verplaatst' het zich naar een andere locatie waar dat moment (op dat observatorisch moment) waar het wel kan bestaan.

Dit voorbeeld is helemaal niet vreemd als je de realiteit op bouwt vanaf de 0'de dimensie, en die dimensie tijd noemt, en deze voorstelt met een vector die in alle richtingen vooruit wijst. De 1ste dimensie is dan de dimensie van een punt, welke voorgesteld kan worden met een andere vector (loodrecht op die van de tijd) aangezien je met 2 vectoren een punt kan beschrijven. Zelfs in twee toestanden ... De tijd door een punt, en een punt in de tijd ... (van hieruit kun je met het toevoegen van vectoren dan achter een volgend een vlak en een ruimte aka. '3D' en tijd construeren)

Het kwantum deeltje hoeft zich echter als 1 dimensionaal object niets aan te trekken van 3D, waar het ook bestaat bestaat het op een moment en bestaat het aldaar zolang als het bestaat. Ofwel, 'het is een punt in de tijd' voor zolang 'DIE tijd door dat punt gaat', is dit tijd voorbij dan kan het niet anders dan elder te bestaan waar het die tijd nog wel is, en er is niets dat tegen gaat dat het op twee (of zelfs vele) momenten dezelfde tijd is.

Deze tijd heeft overigens niets te maken met ons concept van tijd, een klok of wat dan ook. Ons concept van tijd is immers afgeleid van de rotatie snelheid van de aarde, of de frequentie van de trilling van een atoom (maakt niet uit, nog steeds gerelateerd aan die rotatie snelheid). Wel kunnen we een moment of duur relateren aan onze perceptie van tijd, maar onze perceptie hoeft geenszins overeen te komen met de werkelijk 'natuur' van tijd.

Ofwel, onze mogelijkheden om dit 'probleem' op te lossen worden aanzienlijk gehinderd door hetgeen reeds is bedacht, en binnen welke referentie kaders (perceptie) die oplossingen zijn geformuleerd en bedacht.