Al van in het prille begin was het leven van Adrian een nachtmerrie. Niemand keek naar hem om. Het was zelfs zo erg dat zijn mama hem op een dag alleen achterliet als tweejarige. De verwaarlozing kwam aan het licht en de sociale inspectie besloot om de jongen bij haar weg te halen. Het peutertje moest zijn leven opnieuw beginnen bij zijn papa, Michael Jones, en diens nieuwe vriendin Heather. Daar lieten de autoriteiten hem achter in de veronderstelling dat die goed voor Adrian zouden zorgen.

Mishandeling en misbruik

Maar niets bleek minder waar. Jarenlang moest het kind de verschrikkelijkste dingen doorstaan. Elke keer wanneer er iets niet naar de zin was van zijn vader, moest het kleine jongetje in de hoek gaan staan. Daar werd hij geslagen op zijn benen, in zijn maag en op zijn handen. “De man hield niet op totdat zijn eigen hand pijn begonnen te doen”, zo staat er in het officiële rapport.

Een moederfiguur heeft de jongen nooit gekend. Zijn stiefmoeder Heather was een verschrikkelijke vrouw. Haar eigen kinderen mocht ze al niet meer bij zich houden, omdat ze het hoederecht had verloren nadat ze beschuldigd werd van kindermisbruik. Al haar woede en frustratie werkte ze dan maar op het kind van haar partner uit. Ze sloeg Adrian met speelgoed en andere spullen hard op het hoofd. Ze zou bovendien zwaar aan de drugs gezeten hebben.

Marteling en moord

In de herfst van 2015 escaleerde de zaak. Het koppel blinddoekte het kind en ketende hem vast aan een tafel. Zo moest hij een hele nacht blijven staan en overnachten, met zijn voetjes in het vuile water van een zwembadje. Adrian werd geboeid en moest met een stuk zeep in zijn mond toekijken hoe er een bord eten voor zijn neus stond. Ondertussen gaf zijn stiefmoeder hem stroomstoten die soms wel twintig seconden lang bleven duren. Nadat de marteling voorbij was, duwden ze hem in een douche. Daar lieten ze hem eenzaam sterven van de honger.

Het koppel wilde de jongen geen waardig afscheid geven, integendeel. Ze deden er alles aan om hun misdaad te verdoezelen. Ze besloten om zes varkens aan te kopen, speciaal voor de gelegenheid. Het lichaam van hun zoontje gooiden ze bij de dieren, die de meeste stoffelijke resten oppeuzelden. De foto’s van hun daden hielden ze bij.

Straf en boete: “overheid deed veel te weinig”

De mishandelaars konden worden ingerekend. De rechter was onverbiddelijk: allebei krijgen ze een levenslange gevangenisstraf voor moord. Maar niet alleen zij zijn schuldig, zo vindt de familie van Adrian.

Zijn grootmoeder is donderdag een proces gestart tegen de overheid en verschillende sociale instanties in de staten Missouri en Kansas. “De overheid heeft gefaald.” Volgens hen waren de autoriteiten op de hoogte van het strafblad en de situatie van Michael en Heather Jones. Toch kozen ze ervoor om Adrian bij zijn vader en stiefmoeder achter te laten, omdat dat de simpelste oplossing was, aldus zijn grootmoeder. “Het enige wat ze moesten doen was een papier ondertekenen waarop ze beloofden om Adrian niet te mishandelen”, aldus oma Judy Conway.

Ook de psychiatrische instelling die Adrian een tijdje opving, deed niets om de jongen te helpen, zelfs al gaf het kind alle typische signalen van een mishandelde jongen. Hij plaste in zijn bed, stal voedsel, pulkte zijn wonden open tot bloedens toe en stichtte brandjes. Ze stuurden de jongen gewoon naar huis, ook al had zijn papa gezegd “dat hij hem niet terugwilde”. Er zou later ook een maatschappelijk werkster gepasseerd zijn, maar die deed zijn verwondingen af als “slijkresten”. Ook zij wordt aangeklaagd.

Maar de autoriteiten schuiven de schuld van zich af. “Het gezin verhuisde regelmatig. Hun adres veranderde steeds. Nu eens woonden ze in Kansas, dan weer in Missouri. Dat bemoeilijkt een degelijke opvolging”, aldus de instanties. Maar Adrians oma vindt dat zever. Het kind zou immers meermaals gezegd hebben dat zijn ouders hem pijn deden. “Een eindeloze reeks verslagen en noodoproepen, maar niemand deed iets. Dat mag niet ongestraft blijven”, aldus Conway, die een schadevergoeding van 25.000 dollar eist.