Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Por Favor, denk niet dat wij kijkers dom zijn

  •  
31-08-2017
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
94 keer bekeken
  •  
xxl
Alsof U en ik het niet door zouden hebben dat Joey Boink tegen middernacht de camera schielijk uitzette als Jesse Klaver zijn tanden zette in de nek van een onschuldige maagd
Toen hij een jaar of acht was, werd mijn zoon een tijdje gelovig. “Miljarden mensen zeggen dat God bestaat”, zei hij, “Dan moet er wat inzitten”. Hieraan moest ik denken, toen Jair Ferwerda maandagavond in het progamma van Eva Jinek allerlei omroepcoryfeeën bevraagde over de affaire rond de documentaire over Klaver. Van Paul Witteman tot Arjen Lubach, allemaal steunden ze het besluit van BNNVARA-directeur Gerard Timmer om te zwichten voor de externe druk en het “intieme portret” uit het zicht te leggen. Jair Ferwerda knikte verheugd. Het ging er bij hem in als Gods woord in een ouderling. Ook hij meende dat BNNVARA ferm bezig was de journalistieke integriteit hoog te houden
Ik gunde mijn zoon destijds zijn geloof. De fout in zijn redenering zou ik hem later wel eens uitleggen als hij er niet zelf achter kwam: het beleid wordt wel bij meerderheid van stemmen bepaald maar het gelijk niet. Er is niks mis met een programma vanuit een specifieke hoek. Als je maar open bent over de achtergrond van de makers. Wat die kopstukken van het TV-scherm ook unisono en tegelijk en met het gewicht van hun succes op de buis mochten beweren. Zij hadden blijkbaar geen hoge dunk van hun publiek. Ze dachten – leek het wel – dat burgers zich zomaar laten manipuleren.
In een interview met Eva Jinek had documentairemaker Joey Boink net uitgelegd hoe enthousiast zijn productie bij de redactie van BNNVARA was ontvangen en dat de netmanager – een halfgod in Hilversum – er zelfs over dacht om er het seizoen mee te openen. En ook hoe de documentaire gepresenteerd zou worden. Meteen al in de begintitels zou duidelijk gemaakt worden in welke verhouding Boink stond tot Jesse Klaver. Alsof U en ik met die wetenschap niet in staat zijn het gebodene op zijn informatieve waarde te schatten. Alsof U en ik alles maar voor zoete koek aannemen. Alsof U en ik te dom of te manipuleerbaar zijn om een eigen oordeel te vormen over de waarachtigheid van wat ons op de televisie wordt voorgeschoteld. Alsof U en ik het niet door zouden hebben dat Joey Boink tegen middernacht de camera schielijk uitzette als Jesse Klaver zijn tanden zette in de nek van een onschuldige maagd.
Het was eigenlijk best beledigend. En vernederend ook. Het leken de twitteraars wel die hun krijgsgehuil hadden aangeheven in het kielzog van Baudet, Martin Bosma of  Hans Wansink, God betere het hoofdartikelenschrijver van de Volkskrant. Zij meenden kennelijk   ook al  dat de tere ziel van de burger tegen het werkstuk van Joey Boink beschermd moest worden omdat anders butsen onvermijdelijk waren. Zelfs Arjen Lubach….
Als je dan werkelijk zo worstelt met je geweten als opdrachtgever, deel dat dan met je publiek. Bekroon de documentaire met een tafelgesprek achteraf waarin het gaat over leugen, waarheid, propaganda, manipulatie en informatie. Met jezelf en een keur aan deskundigen en de mogelijkheid voor het publiek om per tweet aan het debat mee te doen.  Maar, pray, s’il vous plait, silahkan, por favor, denk niet dat wij kijkers dom zijn.
Vrolijk stemden ondertussen wel de nesten waarin BNNVARA zich had gewerkt door toe te geven aan de druk van buitenaf. Zij was nu eigenaar geworden van een documentaire die niemand mocht zien. De omroep van het vrije woord, de progressieve hemelbestormers van Hilversum hield het intiem portret van een geestverwante politicus voor het publiek verborgen. Op dinsdag nodigde nota bene GeenStijl rebelse medewerkers van BNNVARA uit om Boinks werkstuk stiekum op Dumpert te uploaden. Want, schreven de roze pestkoppen: “Nou willen we hem zien ook”. Uiteindelijk is het een farce geworden met in de komische rollen spelers die daar absoluut niet voor gekozen hadden maar de uitgestreken gezichten waarmee zij spraken over onafhankelijkheid en integriteit, die waren kostelijk om te zien. Helpen deed het niet. Het werd alleen maar erger. “ Masturbataire ” had kwelgeest Wouter de Winther van de Telegraaf gehoord uit de mond van een ongenoemd Haags kopstuk dat net zo min als wie dan ook de beelden kende. Daarna deed hoofdredacteur Paul Jansen er nog een schepje bovenop. Hij wilde de documentaire plus al het overige ongebruikte filmmateriaal overkopen om die vervolgens op het internet zichtbaar te maken.
En de Volkskrant maakte duidelijk hoe het de externe druk was geweest en niet een plotseling opgedoken gevoel van journalistieke zuiverheid, die Boinks werkstuk van de buis hield. Uiteindelijk verscheen op woensdag als een reddende engel de producent van Jesse, Doxy ten tonele en kocht het copyright van de eigen productie terug. Daarmee was voor BNNVARA niet de eer maar in ieder geval  de situatie gered.
Erasmus had met dit gegeven wel raad geweten. En George Bernard Shaw helemaal. Maar ik, ik laat het hierbij en ga glimlachend op zoek naar andere onderwerpen. Een kabinet dat bij nader inzien toch niet op barsten staat of zo.

Meer over:

jesse, opinie, media
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.