Helaas kunnen wij deze social post, liveblog of anders niet tonen omdat het één of meerdere social media-elementen bevat. Aanvaard de social media-cookies om deze inhoud alsnog te tonen.
Louisa en Rosanna waren bang dat het mis zou gaan met zwangerschap
VideoTransgenderkoppel Louisa en Rosanna verwacht een kindje: een zoon. Ze willen heel graag hun gypsy-roots aan hem doorgeven en gaan in dit nieuwe seizoen van hun reality-serie op reis door Europa, op zoek naar hun achtergrond.
Louisa vindt het heel belangrijk om de woonwagencultuur te behouden, want die sterft langzaam uit. Zelf is ze geboren in een woonwagen en heeft een groot gedeelte van haar jeugd met een woonwagen gereisd. ,,Het belangrijkste is om onze zoon de gypsy normen en waarden mee te geven. Het allerliefste zouden we daarom in een woonwagen gaan wonen en we hebben de wens dat Rosanna daar bevalt, maar dat is helaas onmogelijk. Het wordt je in Nederland als “reiziger” heel lastig gemaakt om een plek te vinden.”
In de eerste aflevering bezoeken de twee Louisa’s neef die nog wel in een woonwagen woont. Hij adviseert ze om hun zoektocht te beginnen bij een echt gypsyfeest in Duitsland. Louisa over die ervaring: ,,Ik miste helaas het echte gypsy gevoel. We kregen wel wat van de traveller cultuur mee. Met name de muziek. Maar het eten was echt afschuwelijk. Er zaten gewoon haren in het vlees.”
Toch kan het nog erger. Louisa: ,,Vroeger aten zigeuners egels. Mijn nichtje Johanna, die ook mee was op deze reis, riep dan ook de hele tijd: ‘Als ik maar geen egel hoef te eten’.’’
Voor Louisa is de ontmoeting met een Sinti clan in Duitsland, het hoogtepunt van de reis. “Ik voelde me echt begrepen door deze mensen. Zij willen net als wij in een wagen wonen, maar dit is ook voor hen heel lastig. Dus zij hebben het anders opgelost: zij wonen in een dezelfde straat met achttien gezinnen bij elkaar. Geweldig toch!”
Gypsy, travellers of woonwagenbewoners, ze zijn eigenlijk overal hetzelfde, concluderen ze. Klaar staan voor familie, schoenen uit voor de deur, vrouwen moeten poetsen en mannen zorgen voor het geld. Is een programma als My Big Fat American Gypsy Wedding – ook op TLC – herkenbaar? Louisa: ,, Nou dat vind ik wel erg over the top. Ik ga echt niet in een ananasjurk rondrennen. Zo ga je toch niet trouwen?” ,,Maar het is wel zo als iemand een bepaalde jurk heeft, dat een ander dan een nog grotere jurk wil. Rosanna beaamt: ,,Het valt mij wel op dat uitsloven in de traveller cultuur zit. We komen tijdens deze reis onder andere in Roemenië, waar we huizen zien met tien balkons voor één gezin met vijf mensen. Dat hebben wij met schoenen en goud. Verder hoeft het van mij niet zo, hoor. We zijn echt blij met de kleinste dingen.’’
De zoektocht naar de roots in Europa ging ook niet helemaal zonder slag of stoot voor de zwangere Rosanna. Louisa: ,,Aanvankelijk was het echt een hel. We waren zo bang voor alles. Bang dat het mis zou gaan. Terwijl we zoveel moeite hebben gedaan om zwanger te raken.” Rosanna: ,,Het waren lange dagen en ik was heel snel moe. We hadden wel een arts stand-by staan voor als er iets was. ‘’
Rosanna is nu twintig weken zwanger. Ze heeft haar wens, de transitie naar man, hiervoor tijdelijk moeten stilleggen. Maar zodra het kindje er is, wil ze verder. ,,Ik heb net mijn eerste gesprek in het ziekenhuis gehad. Ze vroegen mij hoe het voor het kind zou zijn als ik straks als man door het leven ga. Om het voor de kleine zo makkelijk mogelijk te maken, hebben we besloten dat ik papa ben en Louisa mama.”
Voor Rosanna was het een verrassing dat zo veel mensen begrip hebben voor hun situatie. ,,Ik snap heel goed dat sommige transgenders liever niet zwanger worden. Dat heb ik ook heel lang gehad. Daarbij heb ik niet die luxe dat ik met een ‘normale’ vrouw ben, maar met een transgender. We zijn heel gelukkig samen, alleen heeft Louisa niet de middelen om zwanger te raken. Adoptie en draagmoederschap zijn veel te lastig in Nederland. Het is dus negen maanden op een houtje bijten en even niet aan mezelf denken. Maar we krijgen er iets heel moois voor terug.”
Het is negen maanden op een houtje bijten en even niet aan mezelf denken
Rosanna
Ze hebben al een naam voor hun zoon, zeggen ze tegelijk. Sinds een week.
Was het een meisje geworden, dan hadden ze meteen een naam: Delilah Raisa Hannah, vernoemd naar onder meer de Russische grootmoeder van Rosanna en de moeder van Louisa. Maar een jongensnaam was lastiger. ,,We zaten niet op één lijn”, zegt Louisa. ,,Uiteindelijk hebben we iets gevonden. We geven hem gewoon één naam. Vol, krachtig en stoer.”
En komt er een tatoeage van zijn naam? Rosanna: ,,Ja, straks als ik mijn transitie heb afgerond, komt zijn naam groot op mijn borst te staan.” Louisa: ,,Ik heb zijn hartje zien kloppen. Daar laat ik een foto van maken en die ga ik op mijn onderarm tatoeëren. Onder de tatoeage ‘Family comes first’, die ik al op mijn arm heb staan.”
