Nederland blijft achter in verscherpte bewaking

De firma Engelen uit Limburg, gespecialiseerd in wegversperringen, ziet de vraag naar betonblokken, plantenbakken van kunststof en cement en verzinkbare paaltjes flink stijgen. De meeste bestellingen komen niet uit Nederland, maar uit België en Duitsland. In onze buurlanden, maar ook in een land als Australië, zijn autoriteiten volop bezig voorzieningen te treffen om het publiek tegen eventuele aanslagen te beschermen.

Nederlanders die op vakantie zijn geweest in Frankrijk kan het op straat niet zijn ontgaan: de noodtoestand, uitgeroepen na de aanslagen in Nice en Parijs, is nog onverminderd van kracht.

Door die verscherpte bewaking in de ons omringende landen valt extra op hoezeer Nederland achterblijft. Verzoeken van Amsterdamse neringdoenden in drukke winkelstraten om voorzieningen die bestelbusjes en vrachtwagens kunnen tegenhouden, worden afgewezen met het argument dat het om 'symboolpolitiek' zou gaan. De passieve houding van stadsbestuurders wordt onderschreven door terreurdeskundigen die komen aanzetten met de dooddoener 'dat een deel van de samenleving eenvoudig niet te beveiligen valt'.

Dat laatste zal niemand ontkennen, maar het is nog geen reden met de armen over elkaar af te wachten totdat ook bij ons de eerste slachtoffers van een aanslag op het plaveisel liggen. De tragedie op de Ramblas maakt andermaal duidelijk dat terroristen speuren naar juist die plek waar met minimale middelen een maximaal effect te bereiken valt.

Lees ook:

Angst voor aanslag in de Kalverstraat: ondernemers willen paaltjes of blokken

Nederland poseert graag als 'open en transparante samenleving'. We houden niet van hekken, bewakers en obstakels. De nieuwbouw van de Tweede Kamer stond enkele decennia bewust in het teken van de gastvrijheid: burgers konden hun volksvertegenwoordigers gewoon aanraken. Maar daarvan is men inmiddels teruggekomen. Ons parlement is nu veranderd in een voor onbevoegden vrijwel onneembare vesting. Niet leuk, wel nodig.

Dat geldt ook voor andere doelwitten in de openbare ruimte. In een stad als Brussel patrouilleren overal militairen op straat, in stations en in de metro. Een voorbeeld dat Nederlandse bestuurders tot nadenken en handelen moet aanzetten, liefst voordat één van onze steden aan de beurt is.