'Ik liep altijd in huispak zonder bh. Want hij kon elk moment bellen'

Ik heb vijftien jaar in een soort stand-by geleefd, klaar om ieder moment uit te rukken. 24 uur per dag lagen mijn mobieltje en autosleutels binnen handbereik. Want Guillaume kon altijd bellen, dat we elkaar weer stiekem konden ontmoeten. Ergens op een bospad, een parkeer- of picknickplaats. Ik liep vaak hele dagen in een huispak rond, zonder bh eronder. Of ik droeg bewust een jurk of kort rokje, lekker makkelijk. We hebben honderden keren in mijn auto gevreeën, maar ook in hotels en B&B’s. Kris kras door Limburg. Ik reed desnoods 100 kilometer om tien minuten bij hem te kunnen zijn.We hadden onze eigen codes voor locaties, zoals palm, giros, brick en we hadden een smoezenboek dikker dan de dikste bijbel. Ik voor mijn familie en vrienden, hij voor zijn vrouw. Ik was 27 toen ik hem voor het eerst zag, een oudere, statige man met grijze haren. Hij was dertig jaar ouder. Ik was 120 kilo, vijftig kilo zwaarder dan nu. Het was dus zeker niet alleen lijfelijke aantrekkingskracht. 25-5-2001 hebben we voor het eerst gekust. Ik voelde meteen, dit is de love of my life. We begrepen elkaar, lachten, droomden en vreeën. Altijd en overal. We stuurden elkaar honderd mailtjes per dag. Elke avond eindigde met een ‘truste mailtje’ en elke nieuwe dag begon met MML, morning my love. Een belangrijk ritueel, want ik ging elke avond alleen naar bed. In 2002 kwam zijn vrouw erachter en werd hij uit huis gezet. Hij zou gaan scheiden - er waren geen kinderen - we gingen samenwonen in de Westelijke Mijnstreek. Op het Griekse Kos kochten we een ‘trouwring’.

Klik hier voor het hele artikel en probeer de krant digitaal vier weken gratis.