Moeder terrorist vol ongeloof: Iemand maakte ze gek
De klokken sloegen zeven uur deze zaterdagavond in het Pyreneeëndorp Ripoll toen een vijftigtal Marokkaanse vrouwen en mannen een minuut stilte hield voor de slachtoffers van de aanslagen in Barcelona en Cambrils. Het waren niet zomaar Marokkanen. Elf van hen waren directe familieleden van de jonge terroristen die het dorp maar ook hun eigen ouders in verbijstering hebben achtergelaten.
Edwin WinkelsLaatste update:20-08-17, 13:23
Onder de aanwezigen waren de moeders van Mohammed Hychaml en Younes Abouyaaqoub. De eerste werd door een agent doodgeschoten in Cambrils, de tweede wordt ervan verdacht het busje over de Rambla in Barcelona te hebben gereden en is als enige van de terreurcel nog voortvluchtig.
,,Laat hem zich alsjeblieft aangeven. Ik heb hem liever in de gevangenis dan dood", zei zijn moeder Hanou op het centrale plein van Ripoll, de tranen in haar ogen, haar stem gebroken. ,,Het is vreselijk wat hij en zijn vrienden hebben gedaan. Dit is niet goed te praten, iemand heeft ze gek gemaakt." Van dat laatste wordt de plaatselijke iman verdacht, die mogelijk ook tot de dode terroristen behoort.
'Niet in mijn naam,' stond er in het Catalaans op de bordjes die de vrouwen droegen tijdens de minuut stilte. ,,Zo kennen we onze zonen niet. Zo zijn ze niet opgevoed. Wij zijn vreedzame mensen. We hebben ook niets vreemds aan hen gemerkt, de laatste maanden," zei Hanou.
Laat hem zich alsjeblieft aangeven. Ik heb hem liever in de gevangenis dan dood
Enkele meters verderop vertelde Halima, de moeder van Mohammed, wat er de laatste week gebeurde. ,,Mijn zoon zei dat hij op vakantie ging. Zijn laatste berichtje was dat hij met zijn vrienden op het strand lag." Ook Younes had dat excuus: ,,Hij was naar Duitsland, zei hij", aldus Hanou.
De laatste dagen voor de aanslagen kregen ze geen bericht meer van hun zonen. Donderdag waren de aanslagen, en na een eerste arrestatie in Ripoll vermoedde ook nog niemand wat er aan de hand was. Pas toen de eerste namen van de verdachten bekend werden, sloeg het ongeloof toe, en daarna de droefenis die de vrouwen gisteren toonden. ,,Van sommige jongens zijn de namen nog niet verschenen, maar ze zijn niet thuisgekomen. We weten niets van ze," aldus Halima.
'Nee tegen het terrorisme,' riepen de Marokkaanse mannen na de minuut stilte, terwijl de vrouwen elkaars tranen droogden.
