De islam moet hier weg
Mensen uit een moslimsamenleving zijn niet gemakkelijk in een ander soort samenleving dan die van de islam in te passen.
Die aanpassing gaat goed wanneer zij een kleine minderheid vormen, zoals dat bijvoorbeeld in Suriname het geval is. Het gaat ook wel goed als ze verspreid tussen autochtonen leven , zoal burgemeester Thomassen en zijn college in Rotterdam dat wilden. Maar in grote aantallen en bij elkaar wonend in moslimwijken geven ze problemen.
Dat is gebleken in India, waar hun gewelddadigheid na de onafhankelijkheid tot een vreselijke burgeroorlog heeft geleid. Het bleek in het voormalige Nederlands Indië, met name in Atjeh op Sumatra en op de Molukken. Het blijkt nu weer in ver van elkaar gelegen gebieden als de Filipijnen en de Kaukasus. En het blijkt in zwart Afrika en in het Midden Oosten. Sinds kort blijkt het ook in het meest welvarende deel van de EU, waar hun aantal de kritische grens in een aantal landen heeft overschreden.
Waar die grens precies ligt valt moeilijk vast te stellen, maar in Frankrijk, Duitsland, Italië, Spanje, de Benelux en de Scandinavische landen is die gepasseerd, zoveel is wel duidelijk[1]. Waar moslims leven is geweld nooit ver weg. Denemarken heeft de cartoonaffaire meegemaakt en niet lang erna een herhaling, toen een van de tekenaars en diens kleinzoon werden bedreigt door een vrome moslim uit Somalië. Frankrijk had haar opstanden in de getto’s, Duitsland een paar jaar geleden de Turkenrellen. Nederland had de moord op Van Gogh, de verdrijving van Hirsi Ali en de strafrechtelijke vervolging van Wilders. De vervolging van Wilders kan alleen begrepen worden tegen de achtergrond van de geweldsdreiging waar hij voor waarschuwde met een woordkeus die als een functionele belediging van de betrokken bevolkingsgroep kon worden aangemerkt. Hij vroeg wilt U meer of minder moslims en zijn aanhang riep minder, minder!
Ieder normaal mensen wil minder moslims in Nederland en in Europa maar om zoiets luidkeels te roepen wordt als een gebrek aan beschaving ervaren. Niet als iets wat strafrechtelijk vervolgbaar is, maar dat kwam ook tot uiting in het vonnis: veroordeling zonder oplegging van straf, een sanctie die niet vaak wordt opgelegd.
Het is de Russen onder het communistische regime niet gelukt om de moslims in de Unie te “bekeren”, maar men had in de communistische tijd wel een stuk minder last van ze dan tegenwoordig. Ook in Turkije was het openbare leven beschaafder onder het regime van Moestafa Kemal Ataturk, die de islam uit het openbare leven gebannen had. Onder het moslim regime van Erdogan die uit een achterbuurt van Istanboel afkomstig is, nemen de imams en oelama’s het heft weer in handen.
Dat Wilders als punt één op zijn programma heeft staan om de moslimgemeenschap uit het openbare leven van Nederland te bannen is tegen deze achtergrond begrijpelijk. Hij vertolkt daarmee de gevoelens van een flink deel van het volk. Hij behartigt daarnaast de belangen van veel goedwillende ex-moslims die nu door de fanaten van het verlaten geloof in een keurslijf van geweld en armoede worden terug gedrongen, een keurslijf waar ze zich juist aan wilden onttrekken door hun emigratie naar Europa. Om die twee redenen wil Wilders de toelating van moslims beperken tot degenen die in de Nederlandse samenleving kunnen worden opgenomen. Maar de Nederlandse overheid verzet zich met hand en tand, om redenen die aan niemand kunnen worden uitgelegd.
Als het hier China was zouden we zeggen dat deze overheid haar hemelse mandaat heeft verloren. In Europese landen verliezen overheid en regering hun legitimiteit wanneer zij het vertrouwen van het volk kwijt raken. Aan de peilingen te zien zijn we in Nederland dat punt intussen dicht genaderd. Een overheid wordt door het volk als legitiem aanvaard voor zover zij erin slaagt de problemen op te lossen waar de samenleving mee kampt. Onze overheid slaagt daar in afnemende mate in, in hoofdzaak om twee redenen.
Aan een ervan kan zij weinig doen. Het apparaat waarmee ze leiding moet geven dateert uit de eerste helft van de negentiende eeuw en is duidelijk aan vervanging toe. In elk geval aan een grondige herziening. Zij is niet uitgerust voor de taken van de een en twintigste eeuw. Maar helaas, de overheid is een rijdende trein. Eraf springen gaat niet. Geen regering gaat aan de megaklus van de eigen reorganisatie beginnen terwijl zij tegelijkertijd de lopende zaken moet blijven doen.
De tweede reden is de humanistische en individualistische ideologie waarmee een moderne westerse overheid is uitgerust. Die ideologie gaat ten onder aan haar eigen succes, niet alleen in Nederland maar ook in andere delen van de westerse wereld. Wij hebben een humanistische overheid die meent dat zij tot taak heeft het leven te veraangenamen van alle individuen die van onze samenleving deel uitmaken. Dat neemt te veel van haar middelen in beslag en haar primaire taken lijden eronder. De overheid is er in de eerste plaats om de samenleving in stand te houden en te zorgen voor handhaving van recht en vrede. Terwijl de overheid daarmee bezig is horen de leden van die samenleving in de eerste plaats voor zich zelf horen te zorgen.
Dat is waar bijvoorbeeld de bevolking van de zwarte getto’s in Amerika niet in slaagt. De getto’s zijn broeinesten van misdaad en geweld en veel meer mensen dan ooit in de media worden vermeld worden er het slachtoffer van. De kern van de Amerikaanse samenleving leeft in de suburbs en wordt door wat er gebeurt in de getto’s niet of nauwelijks geraakt. Ze zou er graag wel wat aan doen, die Amerikaanse middenklasse, maar al het geld en alle moeite die aan verbetering van de situatie in de getto’s werden gespendeerd zijn vergeefs gebleken. Alleen wie er op eigen kracht uitkomt en assimileert in de reguliere Amerikaanse samenleving wordt gered. Wie achterblijft in de getto’s is verloren. Dat is, kort samengevat, wat er nu al half dozijn generaties in Amerika aan de hand is.
Zo goed mogelijk handhaven de Amerikanen een cordon sanitaire om de getto’s maar de Amerikaanse gevangenissen zitten vol met hun bewoners. In Latijns Amerika gebeurt hetzelfde op een relatief nog grotere schaal rond de welvarende steden in het Zuiden van het continent. Nederland staat misschien een soortgelijke ontwikkeling te wachten als we de getto’s die hier de laatste twintig jaar zijn ontstaan ongelimiteerd laten groeien. Onze samenleving is domweg niet geëquipeerd om er wat aan te doen.
De overheid is er voor de gemeenschap, niet alleen voor die van nu, maar ook voor de toekomstige samenleving. De leden van de gemeenschap zijn niet allemaal gelijk. De humanistische leer wil graag dat we doen alsof dat wel geval is en dat heeft, vind ik, ook wel iets aardigs. Discriminatie is in elk geval ugly en moet vermeden worden. Maar in de werkelijkheid loopt de waarde die individuen voor de gemeenschap hebben behoorlijk uiteen. De waarde van beroepscriminelen is negatief. Het is de taak van de overheid om de vooruitzichten van de gemeenschap te maximeren. Ze moet daarbij met de uiteenlopende toegevoegde waarde van haar leden rekening houden.
Het is denkbaar dat dit rekening houden het beste kan gebeuren door iedereen voldoende kansen te geven en verder maar af te wachten, maar het kan ook zijn dat het beter is om gericht meer kansen te bieden aan degenen die er beter gebruik van zullen maken. Misschien kunnen we met het oog op de toekomst van de samenleving ons geld het beste zetten op de kansrijken. Vergroting van de kansen voor iedereen, maar alleen als dat kan en in elk geval zo dat de toegevoegde waarde voor de samenleving evenredig is aan de gespendeerde middelen. Dat lijkt me een verdedigbaar beleid.
Individuen hebben, anders dan het Gettysburg Address en het Charter van de VN dat pretenderen, van huis uit geen onvervreemdbare rechten. Die rechten hebben ze pas als iedereen vindt dat ze die horen te hebben. Wat zouden pas geboren kinderen immers ooit gedaan kunnen hebben om die rechten te verdienen? Wanneer we de humanistische gedachte loslaten dat iedereen rechten heeft, alleen omdat hij een mens is, verdwijnen veel van de plichten die de overheid op zich genomen heeft vanzelf. Maar de overheid heeft daarnaast wel degelijk urgente plichten, die zij alleen maar kan verwaarlozen op straffe van defungeren. Daartoe horen de handhaving van de burgerlijke – niet de sociale – vrijheden, de uitbanning van intern geweld en de verdediging van de samenleving tegen externe aanvallen. Als een overheid die plichten verwaarloost blijft een leefbare samenleving niet in stand. Alle andere overheidstaken zijn luxe.
Het is politiek verstandig van Wilders dat hij zich voorlopig in zijn publieke uitingen op een enkel issue concentreert. Hij heeft waarschijnlijk wel zijn les getrokken uit het gebeuren rond Fortuijn en Verdonk en hij organiseert zijn politieke omgeving, die nog steeds niet van erg hoge kwaliteit lijkt te zijn, zorgvuldig. Dat voorkomt debacles als met de LPF na de moord op haar leider. Het is duidelijk dat hij het voorlopig niet zal moeten hebben van een coalitie met andere politieke partijen. Die zijn voor hem allemaal te humanistisch. Het programma van Wilders, en vooral het enige punt waarmee hij tot nu toe naar buiten komt, is niet te verwezenlijken in een regeringscombinatie met anderen. Hij zal moeten wachten tot hij een meerderheid heeft en dan misschien nog eens kijken of hij in de uitvoering van de hervormingen die hij voorstaat medestanders kan vinden buiten zijn eigen kring. Voor die tijd kan hij alleen wachten en groeien. Voor zijn groei zorgt de bestaande overheid, die haar eigen gebreken niet wil onderkennen en die van het ene ongeluk in het andere blijft struikelen. PvdA en CDA, vanouds de twee politieke steunpilaren van de overheid zijn intussen afgekalfd tot het niveau van kleinere partijen.
Is Wilders te vergelijken met Hitler? Wel in zoverre dat beiden een regime voorstonden dat afstand neemt van de heersende humanistische ethos. Maar daar houdt de vergelijking ook op. Hitler heeft een historie van geweld, hij intimideerde zijn tegenstanders; hij was een jodenhater en volkomen meedogenloos. Dat is Wilders allemaal niet. Maar als Wilders meent dat hij goede gronden heeft om de koran met Mein Kampf te vergelijken dan kan een soortgelijke vergelijking worden gemaakt tussen zijn ideeën en die van de nationaal socialisten. In beide gevallen gaat die vergelijking maar ten dele op, maar zij is aan de andere kant ook niet helemaal onzin.
- Dat betekent niet dat alle individuele moslims of zelfs maar een meerderheid van hen geweld gebruiken of daarmee dreigen. Het betekent wel dat vanuit de moslimgemeenschap te weinig krachten gemobiliseerd worden om het geweld tegen andersdenkenden in eigen kring en daarbuiten in toom te houden. Dat lijkt uiteindelijk wel in Noord Ierland te zijn gelukt met de IRA en misschien nu ook in Baskenland met de ETA.
Dit essay verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
Uitstekend artikel! Door de behulpzame houding van de Nederlandse overheid richting de islam beschouw ik haar niet langer als legitiem.
We hebben dit laffe gedrag van onze overheid eerder gezien. Elk zinnig mens zal met terugwerkende kracht de met de Nazi’s meewerkende Nederlandse overheid in de jaren voor de bezetting afkeuren. I
We zitten nu in eenzelfde situatie als in de jaren 30. Een Nederlandse overheid die een Nederland vijandige ideologie- de islam- geen strobreed in de weg legt. Dat is reden om deze overheid met alle mogelijke middelen te bestrijden. De huidige kartelpartijen zijn de NSB-ers van onze tijd. Te dom om te begrijpen dat de islam ons de oorlog heeft verklaard.
Met name de linkse delen van de Nederlandse overheid collaboreren met de islamisten.
Neem nu zo’n burgemeester in Amsterdam, wiens radicaliseringsexpert een fraudeur en salafiste bleek.
Of die hoofdcommissaris in Amsterdam, die een adviseur heeft die nog dubieuzer is.
Die rotte plekken in het Nederlandse overheidsapparaat dienen te worden weg gesneden.
Dat moet “Voorwoord van de Grondwet” (Preamble to the Constitution) zijn, niet Ghettysburg Address. Dat laatste begint, Four score and twenty years ago…… terwijl jij het duidelijk hebt over These truths are self-evident: That all men are created equal; that we are endowed *by our Creator* with certain *inalienable* rights, among which are Life, Liberty, and the pursuit of Happiness. Daar gaan mensen niet over, ik krijg mijn rechten niet van de Samenleving want ze zijn *inalienable* — ieder mens dat zonder reden zijn leven of vrijheid verliest, of niet mag doen wat hij wil, voelt dat diep in zijn binnenste als ONRECHT.
Als men Islam uit de samenleving zou bannen zouden we een hoop aan harmonie en tolerantie winnen. Een hoop negatieve energie besparen! Ik ben er al voor.