"Geen tattoo? Dan ben je een uitzondering"
Tatoeages zijn geen taboe meer in Vlaanderen. Je hoeft er niet meer voor naar de smoezelige kamertjes van ongure types. Die populariteit heeft zijn prijs: lange wachtrijen. Tot twee jaar voor het betere werk.
Wanneer fotograaf Bas een foto wil nemen van de tatoeage waarmee Tom De Schuytere (40) bezig is, is die duidelijk: "Neen, alstublieft niet. Dit kan ik zo niet laten staan, ik moet dat aanpassen", wijst Tom naar het broddelwerk op de schouder van Benjamin (24). Drie jaar heeft de jongeman rondgelopen met een Polynesische tattoo die geplaatst lijkt te zijn met de achterkant van een vork. "In het begin vind je het mooi en pas later besef je dat het niet goed is", grimast hij.
Voor de 'restauratie' van het gedrocht op zijn lichaam kwam hij terecht bij Never Settle For Less, een tattooshop die zich in het Gentse Oudburg genesteld heeft tussen sushirestaurants en cocktailbars. Hier spuit Tom sinds 2012 meesterwerkjes onder de huid van zijn klanten en daar moeten ze geduld voor hebben. De eerste vrije plek in zijn agenda is in januari 2019. Benjamin: "Ik heb mijn afspraak in april 2015 gemaakt."
Knokken om te overleven
Wachtrijen van enkele maanden tot meer dan twee jaar zijn nu ook in Gent de standaard. Brussel en Antwerpen kennen het fenomeen al langer. "Ik ben nu afspraken aan het maken voor volgende zomer", zegt Vinnie Stones (40), de bezieler van Sinsin Tattoos in de Antwerpse Kammenstraat. "Vroeger had ik ook wachtlijsten van twee jaar, maar daar ben ik mee gestopt. Ik maak nu afspraken voor een aantal maanden en dan neem ik geen bookings meer aan. Op die manier komen er meer mensen die echt dedicated zijn."
Ook Den Tumi, al meer dan twintig jaar gevestigd in de Gentse Bagattenstraat, is gestopt met wachtlijsten. "Als je mensen zeven maanden laat wachten, zijn ze intussen van gedacht veranderd of zijn ze al elders geweest", zegt Kaat Depoorter (43). "Wij spelen kort op de bal."
Exact vierhonderd meter verder, in de Nederkouter, zet Tanne Sinnaeve (48) haar bril op. Zij is tot in het buitenland bekend voor haar Polynesische tatoeages, haar klant van vandaag heeft dertien maanden gewacht op zijn afspraak. Ze plaatst de naald op een gevoelig stukje huid nabij zijn oksel. "Als je sadist bent, is dit de ideale job", lacht ze. Haar klant geeft geen kik, maar af en toe schiet zijn onderbeen omhoog. Zijn gezicht wordt rood, hij knijpt zijn ogen dicht. Veel kan hij niet genieten van het uitzicht op de Leie.
Twintig jaar geleden is Tanne begonnen met haar tattooshop BodyDesign. Ze moest knokken om te overleven, want stoere bikers en schippers gingen niet meteen langs bij een vrouw. "Mijn mannelijke collega's waren 's avonds open in de uitgaansbuurt of het schipperskwartier. Ik vond dat de drempel verlaagd moest worden", zegt Tanne. "Daarom heb ik bewust gekozen voor een shop tussen de bureaumensen en de winkels."
Job vinden? Tattoo helpt
De meeste bekende Vlaamse tattooshops liggen intussen in de betere winkelbuurten. In praktisch elke tattooshop lopen er vrouwelijke tatoeëerders rond - als ze er al niet de plak zwaaien. Je hoeft niet meer stoer te zijn, je moet vooral kunnen tekenen. "Je ziet dat de jongere generatie afgestudeerd is aan de Academie of Sint-Lucas", zegt Tanne. Die shift zie je nog het best van al in de Noir, een tattooshop die twee weken geleden de deuren opende in het chique Onderbergen in Gent. Vintage meubelen en hertenkoppen overheersen het interieur. "Kijk naar ons team: dat zijn allemaal brave mannekes en meiskes", wijst Elke Baccaert (31) naar de drie tatoeëerders die aan het werk zijn.
Tatoeages zijn populair en daardoor kan een tattooshop zonder schaamte een herenhuis inpalmen. "Je bent echt een uitzondering als je geen tattoo hebt", stelt Elke. Vinnie Stones bevestigt: "In alle hippe winkels nemen ze het liefst mensen aan met tattoos." De laatste vijf jaar is het enorm veranderd, zeggen ze bij Brabo's Hand in Antwerpen: "Iedereen wil nu een tatoeage, niet langer enkel zeemannen en criminelen."
'Iedereen wil nu een tatoeage, niet langer enkel zeemannen en criminelen'
Doordat het publiek zo veel groter is, schiet ook het aantal tattooshops omhoog. "In Gent waren er negen toen ik begon. Ondertussen zijn er vijftien", zegt Tom. "Ze schieten als paddenstoelen uit de grond, maar het is daarom niet altijd kwaliteit. Wij moeten soms tattoos gaan bijwerken van anderen." In zijn shop werken er nog twee vrouwen voor het kleinere werk, een tactiek die ze ook toepassen bij BodyDesign. "Er helpt nu een dame mee uit Barcelona voor kleinere dingen om de wachtrijen in te korten.