De Afghaanse Masomah en Zahra dromen van fietsen en vrede

• Frank Renout

  correspondent Frankrijk

Het is een ware metamorfose: Masomah (20) en Zahra (19) gaan met hoofddoek en lange Afghaanse jurk de trap op en komen een kwartiertje later weer naar beneden in een strak wielrenpak met knaloranje shirt. Onder hun helm zit nu niet meer de lange gekleurde hoofddoek van net, maar een strak zwart sportexemplaar.

"We trainen dagelijks", zegt Masomah. Met haar zus stapt ze op de fiets en racet weg. En niet zomaar ergens, maar in een klein dorpje in Bretagne. Masomah en Zahra fietsen, met hoofddoek onder hun helm, kriskras over het Franse platteland.

De zussen komen uit Afghanistan. Daar maakten ze deel uit van het officiële dameswielrenteam. Maar fietsen voor vrouwen in Afghanistan is zo goed als onmogelijk.

Ze werden op straat bekogeld en hun ouders werden bedreigd. Fietsen is alleen voor mannen, kregen ze te horen. Tegenstanders probeerden een keer hun trainer te ontvoeren. Geef die meiden toch een huwelijkspartner, zeiden familieleden tegen hun ouders.

Masomah en Zahra kwamen naar Frankrijk en vroegen met hun ouders en drie broers asiel aan. Ze behoren tot een bedreigde sjiitische minderheid in Afghanistan. En ze willen fietsen. "Fietsen betekent voor mij: vrijheid", zegt Masomah. "Als ik fiets, voel ik me als een vogel! Ik kan gaan en staan waar ik wil."

Met haar zus doorkruist ze Bretonse weilanden en passeert ze Franse boerderijen. Heuvels op en heuvels af. Links langs de vijver, rechts langs een bos. "Frankrijk is geweldig. De mensen zijn heel aardig voor ons", zegt Masomah. Dan, hard lachend: "En mannen doen hier mee in het huishouden! Goed hoor, dat had ik in Afghanistan nog nooit gezien."

Ze wonen in het dorpje Guéhenno, dat zo'n 800 inwoners heeft. Het huis waar ze verblijven, is van oud-advocaat Patrick Communal. Hij leerde de zussen een jaar geleden kennen, haalde ze naar Frankrijk en helpt ze met de asielprocedure. "Ik dacht: die twee moeten de vrijheid krijgen om te fietsen", zegt Communal.

Toen het Afghaanse gezin in Guéhenno arriveerde, bracht een slager 26 halal ​kippenpoten aan huis. Oud-leraressen uit de buurt begonnen met Franse lessen voor de familie. Een buurvrouw kwam met bloemen.

En ondertussen trainen de zussen elke dag. "Ik hoop mee te kunnen doen aan de Olympische Spelen van 2020, namens de vrouwen van Afghanistan", zegt Masomah. "Mijn droom is natuurlijk dat er vrede komt in Afghanistan, maar ook dat alle meisjes daar gewoon weer mogen fietsen."