Nouri vs. MH17 (ad.nl)

Nou, het was bij mij precies andersom.

Wat Nouri is overkomen, en dat soort zelfde drama's komen elke dag voor. Kan er, om heel eerlijk te zijn, niet koud of warm van worden. Het haalt alleen het nieuws niet omdat het geen bekende Nederlanders zijn. Waarom zou je daar dan zo ontiegelijk mee meeleven?

MH17, dat is iets wat vrijwel nooit iemand overkomt. We stappen allemaal in het vliegtuig met het idee dat we veilig op de plaats van bestemming aankomen. Hoe je dan meer mee kan leven met Nouri (en soortgelijke gevallen) en minder met MH17? Dat is voor mij een compleet raadsel.

'Deze bekentenis is niet bedoeld om te provoceren of iemand te kwetsen, ook al kan ik de scheldkanonnades die zullen volgen op deze column wel vast uittekenen.'

Waarom zouden er scheldkanonnades volgen Hanina? Je kruipt deze keer eens niet in de slachtofferrol of trekt de racismekaart.

@2
Die 'scheldkanonnades' die ze verwacht zijn precies de redenen waarom ze dit stukje heeft geschreven.
Kan ze in haar eigen geloofs-/bevolkingsgroep weer lekker het slachtoffer uithangen en wijzen naar 'die anderen'

Hanina kruipt alvast weer in de verdediging om het riedeltje wat populairder te laten worden. Door dit te roepen, de schelkanonades die ze al kan uittekenen, geeft ze eigenlijk al aan waar het haar werkelijk om te doen is en dat is niet Nouri of MH17.

Dit mens is alleen maar uit op provocatie, om vervolgens de racismekaart te trekken en in de slachtofferrol te kruipen, zo triest en voorspelbaar allemaal
Waarschijnlijk staat er over een paar dagen een verontwaardigd stukje over alle "discriminerende" reacties op Joop of frontaal naakt.

@5 Ik zie het als normaal dat zij meer voelt bij Nouri omdat hij dezelfde achtergrond heeft als haar. Dat is het deel van de mens die van nature discrimineert/racistisch is, en daar is niets mis mee.

Om dezelfde reden dat ik bij bijvoorbeeld Tijn vrij weinig voel, mede omdat ik zelf geen kinderen heb en er dus geen link mee heb. Maar, een bericht over een kind met leukemie wekt bij mij allerlei emoties op omdat ik daar wel een link mee heb.

(Het is niet dat het niet onwijs erg is voor Tijn en zijn familie, maar er zitten zoveel mensen in diezelfde situatie. Overigens, staat dit compleet los van het feit dat wat hij met zijn actie heeft bereikt absoluut geweldig is en ik daar wel emoties bij krijg. )

Als je het hele verhaal andersom draait is het verhaal weer heel begrijpelijk....

@1 exact zoals de professor op tv nadrukkelijk zei dit overkomt jaarlijks een paar honderd mensen, niet alleen hij.

Hoe je dat individuele wel raakt en met een ramp van bijna 300 slachtoffers is mij ook een raadsel.

Ik denk dat iedereen op dat moment en tijdens het 'terugkomen' wel emotie voelde.

Vreemd als het je niets doet.

Ik vond het een nogal provocerende column. Ik heb me het lot van de MH17 slachtoffers en het ondraaglijke verdriet van de nabestaanden namelijk wel heel erg aangetrokken. Het MH17 ongeluk heeft iets herkenbaars omdat het iedereen had kunnen overkomen en herbergt een van onze grootste angsten; je dierbaren in een klap verliezen door een vliegtuigongeluk. Het trieste lot van Nouri raakte me ook omdat hij nog maar 20 was en het was ook zo onverwacht, maar ik was er sneller weer 'overheen' terwijl de media uitgebreid doorbleven gaan over Nouri, van NOS tot Nieuwzuur. Maar ik kan me echt niet vinden in deze column van Hanina Ajarai, ik vind het tamelijk bot, beschamend en provocerend, ze had dat beter voor zichzelf kunnen houden, maar nee hoor; mensen op de kast jagen en dan daarna de onschuld uithangen. Minder. (Ik bedoel: vind ik minder. Niet 'minder, minder!' anders krijg ik dát weer te horen, haha)

@6 Het is niet alleen dat. Er zit wel degelijk een kern van waarheid in wat ze zegt; één dodelijk slachtoffer mét gezicht doet ons al snel veel meer dan honderden slachtoffers zónder gezicht. Neem als voorbeeld die reclames waar je wordt gevraagd om geld te doneren aan een goed doel; er wordt altijd ingezoomd op één kind, omdat dat veel beter werkt dan zeggen dat honderdduizenden of zelfs miljoenen kinderen dreigen aan honger te overlijden. Een gezicht is een mens, een miljoen is slechts een getal. Waarom dit zo is weet ik verder ook niet; het zal wel iets met oerinstincten te maken hebben of zo.

Dat alles gezegd hebbende had mevrouw wel een beter voorbeeld kunnen nemen dan een van de grootste rampen in de Nederlandse geschiedenis.

@10 En wat ik dus aangeef, is dat ik dat absoluut niet heb. Ik heb mij geen moment 'anders' gevoeld toen ik het van Nouri vernam, idem ditto met toen Tijn was overleden. Maar de ramp met MH17 was ik toch echt wel eventjes van mijn stuk.

En, die reclames met die kindjes doen mij echt helemaal niks. Ik begrijp niet dat mensen daar intrappen, maar goed.

* Verwijderd door de redactie *

Ze moet voortaan die hoofddoek iets losser maken. Zit waarschijnlijk iets te strak. Vooral met dit warme weer moet je daarmee uitkijken. Dat afknellen is niet goed voor de bloedsomloop, ze gaat er ook wat benauwd van kijken.

@1 Hoe je dan meer mee kan leven met Nouri (en soortgelijke gevallen) en minder met MH17? Dat is voor mij een compleet raadsel.

Ik denk dat ze bedoelt dat ze meer bezig is met de Nouri case dan met de MH17 case.
Ik google ook meer op eerstgenoemde case,shoot me. ^_^

@11 Bluth
Wat met Nouri is gebeurd vond ik ook heel erg. Hele nare toestand dat zo iemand (zo jong) dan in een soort coma-toestand terecht komt. Net zoals bij prins Friso.
Dat is natuurlijk heel zwaar voor de familie.
En zeker ook omdat Nouri nog zo jong is, en van topsporter nu ineens misschien wel compleet invalide is. Natuurlijk is een ramp/aanslag met een vliegtuig ook altijd vreselijk.

Kort gezegd. Eigenlijk kun je leed niet met elkaar vergelijken.
1 dode is erg. 100 doden is ook erg. Je kunt het niet echt relativeren door te zeggen "oh er is hier maar 1 dode", of "oh er zijn daar maar 20 doden gevallen"..
Het is altijd erg en vreselijk, voor de familie en nabestaanden.