4 Russische theorieën die elkaar uitsluiten (m.metronieuws.nl)

** gebruiker verwijderd **

Jammer dat papier geld kost. Metro had wel 10 pagina's kunnen vullen met Kremlin theorieën die elkaar uitsluiten

Ze schamen zich echt helemaal nergens voor de Russen, ik mag echt hopen dat dit tuig niet wegkomt met deze aanslag!

Deze open brief van een advocaat voor nabestaanden spreekt boekdelen :

http://www.smh.com.au/comment/three-years-on--its-time-to-make-amends-for-mh17-mr-putin-20170712-gx9hi5.html

Deze week werd bekend, dat een Nederlandse rechter de strafzaak rond MH17 zal behandelen. Deze beslissing kan nadelig uitpakken voor de nabestaanden die hopen op een correct proces.

In het geval van Lockerbie werd na jaren onderhandelen gekozen voor een buiten de betrokken landen gevestigde rechtbank. Lockerbie werd in Nederland behandeld, omdat Nederland geen partij was bij de vliegramp met PA103. Uiteraard was de Schotse wet van toepassing, omdat de aanslag boven Schots grondgebied was voltrokken.

Door niet te kiezen voor een internationale rechtbank, dit zou het ICC kunnen zijn maar evengoed een tijdelijke rechtbank, kiest Justitie voor de opmerkelijke mogelijkheid, een verdachte te veroordelen of vrij te spreken zonder verdediging. In Nederland is vanaf het eerste uur Rusland als dader aangewezen en volgens het OVV-rapport van 2015 waren er ongeveer honderd mogelijke betrokkenen, allen behorend tot de Russische gemeenschap in Oost-Oekraïne en leden van de Russische krijgsmacht. In hetzelfde rapport wordt overigens ook de Oekraïense autoriteiten verweten, het luchtruim open te hebben gehouden terwijl dit allang onverantwoord was. Sterker nog, de route die MH17 volgde was gekozen om het luchtruim van het schiereiland De Krim te vermijden, terwijl die volkomen veilig was. Op de Krim is immers sinds 1945 geen schot gelost.

Wie de krantenkoppen van 18 juli 2014 naleest, komt tot de verbijsterende conclusie dat de hele Nederlandse pers Rusland als de gedoodverfde dader zag. Sterker nog, de president zou persoonlijk een raket hebben beschikbaar gesteld en opdracht tot het gebruik ervan tegen een burgertoestel hebben bevolen. “Poetin's raket”.

Zonder enige onderbouwing werden de hysterische krantenkoppen uitgesproken door de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken, Frans Timmermans, in een veelgeprezen rede bij de Verenigde Naties. “Dieven en boeven die de ring wegnemen van een geliefde” en “wat dachten ze in de laatste minuut, hielden ze elkaars hand vast?”. Het verdriet van de nabestaanden werd opgeklopt tot haat, nog versterkt door de rechtstreekse uitzendingen vanaf de vliegbasis Eindhoven, de rouwstoeten en de beelden van huilende mensen langs de weg.

Dat de Russische staat opdracht zou hebben gegeven voor het neerhalen van MH17 is een onzinnig idee. Er was geen enkel belang. MH17 stortte neer door een oorlog die niet in Moskou, maar in Kiev begon, met volle steun van de EU, de NAVO en de VS. Alle onrust in Oost-Oekraïne en de krim ontstond naar aanleiding van de gewelddadige staatsgreep van februari 2014, waarbij dezelfde Frans Timmermans glunderend op het Maidanplein in Kiev de ultra-nationalisten en vechtersbazen een hart onder de riem stak. Hij is er nooit voor op het matje geroepen, net zomin als de Nederlandse Europarlementariër Hans van Baalen. Nederland heeft stelselmatig de Oekraïense regering gesteund in de “Anti-Terreuroperatie”, zelfs met middelen.

En uiteindelijk heeft Nederland Oekraïne vrijgepleit van alle schuld aan MH17 door het land zitting te laten nemen in het Joint Investigation Team met een vetorecht op de bevindingen van het onderzoek. In die sfeer moet nu een Nederlandse rechter een oordeel vellen: op basis van een onvolledig, want wellicht deels onder het veto vallende, rapport, dat bovendien door een van de verdachten is opgesteld.

Geen uitlevering

Noch Oekraïne, noch Rusland heeft de verplichting, verdachten uit te leveren aan een Nederlandse rechter. Op die manier is het oordeel van de rechter gebaseerd op slechts het requisitoir van het Openbaar Ministerie. Verdachten kunnen zich niet verdedigen, maar ze kunnen evengoed worden vrijgesproken zonder dat een tegenpartij daar iets tegenin kan aanvoeren.

De hele gang van zaken lijkt dus een beschermingsconstructie te zijn voor degenen die door de Nederlandse overheid worden beschermd en een wapen te zijn tegen hen die door de Nederlandse overheid worden beschuldigd.

De onderzoeken van de OVV en het JIT

Het OVV stelde in 2015 vast, dat MH17 was neergeschoten door een BUK-raket van het type M1, waarover de Oekraïense krijgsmacht niet zou hebben beschikt. Het bewijs werd, volgens het OVV, gevormd door de vondst van slechts twee (!) bomfragmenten in de stoffelijke overschotten. Daarnaast heeft journalist Stan Akkermans ter plaatse een soortgelijk bomfragment gevonden, al deed hij zijn vondst ruim een half jaar nadien en liep hij er ook nog wekenlang mee rond.

Als bewijsstukken is dit onvoldoende voor een veroordeling. Het Nederlandse onderzoek van het plaats delict begon ruim een half jaar na de vliegramp. In de tussentijd zou het te gevaarlijk zijn geweest wegens gevechtshandelingen, maar al die maanden heeft Nederland nooit aan Oekraïne, nota bene het land waarmee een associatieakkoord werd doorgedrukt, gevraagd om te zorgen voor een staakt-het-vuren, of om een plaatselijke veilige zone in de linie. Net zomin heeft de Nederlandse regering in al die maanden, inmiddels jaren, aan de Volksrepubliek Donetsk verzocht om een internationale politiemacht in te kunnen zetten ter beveiliging van het gebied.

De Nederlandse regering heeft altijd op het standpunt gestaan, dat spreken met de “separatisten” een impliciete erkenning zou zijn voor “rebellen”. Dat de Nederlandse regering in Syrië openlijk “separatisten” en “rebellen” steunt is een feit dat de verdediging goed zal kunnen gebruiken.

In al die verstreken tijd kunnen bewijsstukken zijn weggehaald, verplaatst, neergelegd of aangebracht en kunnen getuigen zijn geëlimineerd en vervangen. Het JIT-rapport vermeldt dit niet.

In het JIT-rapport bestaat de voornaamste bewijslast tegen separatisten en Russen uit opgenomen telefoongesprekken en foto's die de route van de BUK van en naar Rusland moeten aantonen en zelfs de plaats waarvandaan de raket zou zijn afgevuurd.

De foto's zijn al in de zomer van 2014 gepubliceerd door het Britse “journalistenforum” Bellingcat.

Bellingcat

Hoe betrouwbaar is Bellingcat? Opvallend genoeg is Bellingcat op 5 juli 2014, twaalf dagen voor de vliegramp, opgericht. De bedenker van Bellingcat, Eliott Higgins, werd in onze pers destijds geportretteerd als een werkeloze elektrotechnicus die zich op zijn flat in Londen, min of meer uit verveling, bezighield met het onderzoeken van Syrië en Oekraïne en die opmerkelijke resultaten boekte door vergelijkingen te maken tussen “opgedoken” dashcam-filmpjes, foto's en Google Earth-beelden. Warempel, er kwam een reeks aantijgingen uit naar voren, zoals een dashcam-filmpje waarop te zien is dat er een trailer met BUK rondreed de dag na MH17 en dat dezelfde trailer stond geparkeerd voor een opvallend gestreept flatgebouw aan de Prospekt Gagarin in de stad Torez, onderbouwd met beelden van een dashcam die de precieze locatie vastlegde. Maar hoe betrouwbaar is Bellingcat?

Het antwoord is: totaal onbetrouwbaar. Eliott Higgins is niet de amateur waarvoor hij zich uitgeeft, maar geeft leiding aan zo'n zeventig “onbetaalde” medewerkers, en beschikt over een hele verdieping van een luxe bankgebouw in Londen. Bellingcat is gelieerd aan The Atlantic Council, het PR-bureau van de NAVO, en laat zich sponsoren door in Kiev gevestigde NGO's die op hun beurt weer worden bekostigd door de Oekraïense regering en door organisaties gelieerd aan de miljardair George Soros. Bellingcat verspreidt dan ook eenzijdig nieuws. Het richt zich steeds tegen Rusland, nooit tegen Oekraïne, in Syrië steeds tegen Assad, nooit tegen de “rebellen”. Bij de bevrijding van Aleppo publiceerde Bellingcat dagelijks over burgerdoden, bij de bevrijding van Mosul publiceert Bellingcat niets. Desalniettemin nam het JIT publicaties van Bellingcat in haar rapport over. Publicaties die de Bellingcat-beweringen teniet doen, echter niet.

De dashcam-beelden waarop de BUK te zien is, tonen bloeiende vlierbessen in de berm. Vlierbessen bloeien in de lente, niet in de zomer. Er is dus opzettelijk (?) een trailer met BUK-installatie gefilmd in mei of begin juni. Waarom, is nu de vraag. Hetzelfde geldt voor de opvallend geparkeerde trailer voor de flat aan de prospekt Gagarin in Torez. De straat heeft ter plaatse een helling van zeker 15%. Op de foto staat de trailer waterpas. De foto is gemanipuleerd. Een filmfragment toont vanuit de struiken een “toevallig” langsrijdende lanceerder met een ontbrekende raket met op de achtergrond een gemakkelijk traceerbaar reclamebord. Wie filmt er vanuit de struiken langsrijdend verkeer? Al deze “bewijslast” lijkt te zijn gefabriceerd, niet op of rond 17 juli, maar veel eerder. En wie dat deed, of er opdracht toe gaf, moet op de hoogte zijn geweest van een plan dat niet uit het onderzoek naar voren komt. Nog maar een maand geleden publiceerde Bellingcat een groepsfoto van soldaten “die de BUK transporteerden”, let op: in juni of juli 2014. De vlierbes is kennelijk ook bij Bellingcat doorgerdrongen. Echter, in het rapport van de Militaire Inlichtingendienst van 14 juli 2014 wordt duidelijk gesteld dat er rond die dag geen zware Russische grond-luchtraketten in Oekraïne waren.
En nee, militairen op een clandestiene, uiterst geheime missie zetten zichzelf niet met een groepsfoto op internet. De SBU maakt zulke foto's, die dan door Bellingcat “gevonden” worden.

Dan waren er de onderschepte telefoongesprekken tussen separatisten en Russische militairen. Het lijkt me vrijwel onmogelijk te veronderstellen dat militairen dergelijke gesprekken voeren via het mobiele netwerk van de vijand.

Dat geldt des te meer NA het neerkomen van MH17, toen alle inlichtendiensten van de wereld hun apparatuur op Oost-Oekraïne hadden gericht. Mochten de separatisten hier achter hebben gezeten, al dan niet met hulp van de Russische collega's, dan is het allerlaatste wat je doet, een reeks telefoongesprekken voeren via het Oekraïense mobiele netwerk waarbij niet alleen namen, plaatsen en bekentenissen worden gedaan, maar ook de route wordt verteld waarlangs de BUK wordt teruggereden naar Rusland. Mochten ze die fout al hebben gemaakt, dan nog noem je geen namen, plannen, plaatsen en daden. In die zin zijn de “opnamen” van een bijna kinderlijke doorzichtigheid. Ze vormen een complete schuldbekentenis, maar de stemmen kunnen van iedereen zijn. Nogmaals, het grenst aan het infantiele om te denken dat deze gesprekken echt zijn gevoerd tussen de Russische hogere legerleiding en commandanten van de separatisten.

De route van de BUK

Het moordwapen, de BUK-installatie met afgeschoten raket, zou volgens het JIT daags na 17 juli over een afstand van 130 kilometer, ongecamoufleerd, op klaarlichte dag, dwars door vijandelijk gebied terug naar Rusland zijn gebracht. Hiermee is het JIT-rapport in overeenstemming gebracht met de beelden die Bellingcat eerder publiceerde.

Alsof de betrokkenen niet bij machte zouden zijn geweest, de installatie te camoufleren en bij duisternis de Oekraïens-Russische grens over te smokkelen, slechts twintig kilometer verderop.

Alle “bewijzen” van het JIT, foto's, films en onderschepte telefoontjes, zijn dus niet alleen afkomstig van onbetrouwbare bron, maar zelfs onzinnig.

Blijft de vraag, wie al die foto's en films heeft gefabriceerd, deels lang voor 17 juli 2014? Want degene die dit deed, had niet alleen voorkennis, maar maakte zich ook schuldig aan het produceren van valse bewijslast. Het faciliteren van een misdrijf is strafbaar. Laster en obstructie van de rechtsgang ook.

Het onderzoek naar MH17 is gevoerd onder Nederlandse leiding. Maar het zwaartepunt van het onderzoek lag in Kiev. Alle bewijslast is afkomstig van de Oekraïense inlichtingendienst SBU, Oekraïense ministeries en de Oekraïense politie. Bewijslast, die is aangeleverd vanuit Rusland is domweg genegeerd, zoals de lezingen van het Russische Ministerie van Defensie en de lezingen van Almaz-Antey. Die werden zondermeer afgedaan als “vals”.

Wat niet werd genegeerd waren publicaties in de Russische pers, die in Nederland werden gepresenteerd als “De Russen”. Omdat ook in Rusland journalisten een gooi naar de waarheid moeten doen, werden er allerlei scenario's gepresenteerd die in Nederland als “tegenstrijdig” en “desinformatie” werden afgedaan, alsof de Russische regering al deze krantenartikelen zou schrijven. Overigens hadden in de afgelopen drie jaar ook de NOS en de kranten meestal een andere uitleg van de vliegramp dan het OVV en het JIT.

Radar en satelliet

De olifant in de kamer is het ontbreken van ruwe radar- en satellietbeelden. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry verklaarde al op 19 juli 2014 dat hij persoonlijk de lancering had gezien, maar de VS heeft niets overhandigd. Oekraïne ook niet, want alle radar zou zijn uitgeschakeld en later in reparatie zijn geweest.

Het JIT heeft de VS toestemming gegeven om haar radardata niet openbaar te maken omwille van het feit dat daarmee gevoelige militaire informatie zou worden prijsgegeven. Maar daarmee gaf het JIT impliciet aan Rusland voldoende redenen om eveneens informatie achter te houden. Rusland is echter tot op heden het enige land geweest dat aan het verzoek tot openbaarmaking van deze beelden medewerking heeft gegeven, al was het na lang wachten. Drie maanden na ontvangst maakte Justitie bekend, dat ze de Russische data niet kon uitlezen. Er werd dus niets mee gedaan.

De houding van de VS Oekraïne en Nederland roept dan ook vragen op, wat nog wordt versterkt door de verklaring van de Duitse Bondsdag dat er AWACS-beelden zouden zijn van een raketlancering, terwijl het JIT-rapport meldt dat die er juist niet zijn. De AWACS zijn eigendom van de US Air Force. Wie niets te verbergen heeft, hoeft geen radar- en satellietbeelden achter te houden of tegenstrijdige verklaringen af te leggen. Zowel de VS als Oekraïne hebben kennelijk iets te verbergen en schenden bovendien de VN-resolutie die alle landen oproept om aan het onderzoek volle medewerking te verlenen.

Het is mogelijk dat, zoals de publieke opinie is bespeeld, separatisten de beschikking hadden over een door Rusland aangeleverde BUK. Dat daarmee opzettelijk een passagierstoestel is neergehaald is zeer onwaarschijnlijk. Het zou geen enkel Russisch belang dienen. Is MH17 neergeschoten door een separatisteneenheid, dan zou dit een daad van zelfverdediging zijn geweest tegen de onophoudelijke, Oekraïense luchtaanvallen op hun bevolking. Aanvallen die nooit voor Nederland een reden zijn geweest om te protesteren, of om het luchtruim te sluiten.

Ten Broek over … MH17
MH17 monument
Gedenkmonument MH17 ramp in Donbass
MH17 onderzoek

Deze week werd bekend, dat een Nederlandse rechter de strafzaak rond MH17 zal behandelen. Deze beslissing kan nadelig uitpakken voor de nabestaanden die hopen op een correct proces.

In het geval van Lockerbie werd na jaren onderhandelen gekozen voor een buiten de betrokken landen gevestigde rechtbank. Lockerbie werd in Nederland behandeld, omdat Nederland geen partij was bij de vliegramp met PA103. Uiteraard was de Schotse wet van toepassing, omdat de aanslag boven Schots grondgebied was voltrokken.

Door niet te kiezen voor een internationale rechtbank, dit zou het ICC kunnen zijn maar evengoed een tijdelijke rechtbank, kiest Justitie voor de opmerkelijke mogelijkheid, een verdachte te veroordelen of vrij te spreken zonder verdediging. In Nederland is vanaf het eerste uur Rusland als dader aangewezen en volgens het OVV-rapport van 2015 waren er ongeveer honderd mogelijke betrokkenen, allen behorend tot de Russische gemeenschap in Oost-Oekraïne en leden van de Russische krijgsmacht. In hetzelfde rapport wordt overigens ook de Oekraïense autoriteiten verweten, het luchtruim open te hebben gehouden terwijl dit allang onverantwoord was. Sterker nog, de route die MH17 volgde was gekozen om het luchtruim van het schiereiland De Krim te vermijden, terwijl die volkomen veilig was. Op de Krim is immers sinds 1945 geen schot gelost.

Wie de krantenkoppen van 18 juli 2014 naleest, komt tot de verbijsterende conclusie dat de hele Nederlandse pers Rusland als de gedoodverfde dader zag. Sterker nog, de president zou persoonlijk een raket hebben beschikbaar gesteld en opdracht tot het gebruik ervan tegen een burgertoestel hebben bevolen. “Poetin's raket”.

Zonder enige onderbouwing werden de hysterische krantenkoppen uitgesproken door de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken, Frans Timmermans, in een veelgeprezen rede bij de Verenigde Naties. “Dieven en boeven die de ring wegnemen van een geliefde” en “wat dachten ze in de laatste minuut, hielden ze elkaars hand vast?”. Het verdriet van de nabestaanden werd opgeklopt tot haat, nog versterkt door de rechtstreekse uitzendingen vanaf de vliegbasis Eindhoven, de rouwstoeten en de beelden van huilende mensen langs de weg.

Dat de Russische staat opdracht zou hebben gegeven voor het neerhalen van MH17 is een onzinnig idee. Er was geen enkel belang. MH17 stortte neer door een oorlog die niet in Moskou, maar in Kiev begon, met volle steun van de EU, de NAVO en de VS. Alle onrust in Oost-Oekraïne en de krim ontstond naar aanleiding van de gewelddadige staatsgreep van februari 2014, waarbij dezelfde Frans Timmermans glunderend op het Maidanplein in Kiev de ultra-nationalisten en vechtersbazen een hart onder de riem stak. Hij is er nooit voor op het matje geroepen, net zomin als de Nederlandse Europarlementariër Hans van Baalen. Nederland heeft stelselmatig de Oekraïense regering gesteund in de “Anti-Terreuroperatie”, zelfs met middelen.

En uiteindelijk heeft Nederland Oekraïne vrijgepleit van alle schuld aan MH17 door het land zitting te laten nemen in het Joint Investigation Team met een vetorecht op de bevindingen van het onderzoek. In die sfeer moet nu een Nederlandse rechter een oordeel vellen: op basis van een onvolledig, want wellicht deels onder het veto vallende, rapport, dat bovendien door een van de verdachten is opgesteld.

Geen uitlevering

Noch Oekraïne, noch Rusland heeft de verplichting, verdachten uit te leveren aan een Nederlandse rechter. Op die manier is het oordeel van de rechter gebaseerd op slechts het requisitoir van het Openbaar Ministerie. Verdachten kunnen zich niet verdedigen, maar ze kunnen evengoed worden vrijgesproken zonder dat een tegenpartij daar iets tegenin kan aanvoeren.

De hele gang van zaken lijkt dus een beschermingsconstructie te zijn voor degenen die door de Nederlandse overheid worden beschermd en een wapen te zijn tegen hen die door de Nederlandse overheid worden beschuldigd.

De onderzoeken van de OVV en het JIT

Het OVV stelde in 2015 vast, dat MH17 was neergeschoten door een BUK-raket van het type M1, waarover de Oekraïense krijgsmacht niet zou hebben beschikt. Het bewijs werd, volgens het OVV, gevormd door de vondst van slechts twee (!) bomfragmenten in de stoffelijke overschotten. Daarnaast heeft journalist Stan Akkermans ter plaatse een soortgelijk bomfragment gevonden, al deed hij zijn vondst ruim een half jaar nadien en liep hij er ook nog wekenlang mee rond.

Als bewijsstukken is dit onvoldoende voor een veroordeling. Het Nederlandse onderzoek van het plaats delict begon ruim een half jaar na de vliegramp. In de tussentijd zou het te gevaarlijk zijn geweest wegens gevechtshandelingen, maar al die maanden heeft Nederland nooit aan Oekraïne, nota bene het land waarmee een associatieakkoord werd doorgedrukt, gevraagd om te zorgen voor een staakt-het-vuren, of om een plaatselijke veilige zone in de linie. Net zomin heeft de Nederlandse regering in al die maanden, inmiddels jaren, aan de Volksrepubliek Donetsk verzocht om een internationale politiemacht in te kunnen zetten ter beveiliging van het gebied.

De Nederlandse regering heeft altijd op het standpunt gestaan, dat spreken met de “separatisten” een impliciete erkenning zou zijn voor “rebellen”. Dat de Nederlandse regering in Syrië openlijk “separatisten” en “rebellen” steunt is een feit dat de verdediging goed zal kunnen gebruiken.

In al die verstreken tijd kunnen bewijsstukken zijn weggehaald, verplaatst, neergelegd of aangebracht en kunnen getuigen zijn geëlimineerd en vervangen. Het JIT-rapport vermeldt dit niet.

In het JIT-rapport bestaat de voornaamste bewijslast tegen separatisten en Russen uit opgenomen telefoongesprekken en foto's die de route van de BUK van en naar Rusland moeten aantonen en zelfs de plaats waarvandaan de raket zou zijn afgevuurd.

De foto's zijn al in de zomer van 2014 gepubliceerd door het Britse “journalistenforum” Bellingcat.

Bellingcat

Hoe betrouwbaar is Bellingcat? Opvallend genoeg is Bellingcat op 5 juli 2014, twaalf dagen voor de vliegramp, opgericht. De bedenker van Bellingcat, Eliott Higgins, werd in onze pers destijds geportretteerd als een werkeloze elektrotechnicus die zich op zijn flat in Londen, min of meer uit verveling, bezighield met het onderzoeken van Syrië en Oekraïne en die opmerkelijke resultaten boekte door vergelijkingen te maken tussen “opgedoken” dashcam-filmpjes, foto's en Google Earth-beelden. Warempel, er kwam een reeks aantijgingen uit naar voren, zoals een dashcam-filmpje waarop te zien is dat er een trailer met BUK rondreed de dag na MH17 en dat dezelfde trailer stond geparkeerd voor een opvallend gestreept flatgebouw aan de Prospekt Gagarin in de stad Torez, onderbouwd met beelden van een dashcam die de precieze locatie vastlegde. Maar hoe betrouwbaar is Bellingcat?

Het antwoord is: totaal onbetrouwbaar. Eliott Higgins is niet de amateur waarvoor hij zich uitgeeft, maar geeft leiding aan zo'n zeventig “onbetaalde” medewerkers, en beschikt over een hele verdieping van een luxe bankgebouw in Londen. Bellingcat is gelieerd aan The Atlantic Council, het PR-bureau van de NAVO, en laat zich sponsoren door in Kiev gevestigde NGO's die op hun beurt weer worden bekostigd door de Oekraïense regering en door organisaties gelieerd aan de miljardair George Soros. Bellingcat verspreidt dan ook eenzijdig nieuws. Het richt zich steeds tegen Rusland, nooit tegen Oekraïne, in Syrië steeds tegen Assad, nooit tegen de “rebellen”. Bij de bevrijding van Aleppo publiceerde Bellingcat dagelijks over burgerdoden, bij de bevrijding van Mosul publiceert Bellingcat niets. Desalniettemin nam het JIT publicaties van Bellingcat in haar rapport over. Publicaties die de Bellingcat-beweringen teniet doen, echter niet.

De dashcam-beelden waarop de BUK te zien is, tonen bloeiende vlierbessen in de berm. Vlierbessen bloeien in de lente, niet in de zomer. Er is dus opzettelijk (?) een trailer met BUK-installatie gefilmd in mei of begin juni. Waarom, is nu de vraag. Hetzelfde geldt voor de opvallend geparkeerde trailer voor de flat aan de prospekt Gagarin in Torez. De straat heeft ter plaatse een helling van zeker 15%. Op de foto staat de trailer waterpas. De foto is gemanipuleerd. Een filmfragment toont vanuit de struiken een “toevallig” langsrijdende lanceerder met een ontbrekende raket met op de achtergrond een gemakkelijk traceerbaar reclamebord. Wie filmt er vanuit de struiken langsrijdend verkeer? Al deze “bewijslast” lijkt te zijn gefabriceerd, niet op of rond 17 juli, maar veel eerder. En wie dat deed, of er opdracht toe gaf, moet op de hoogte zijn geweest van een plan dat niet uit het onderzoek naar voren komt. Nog maar een maand geleden publiceerde Bellingcat een groepsfoto van soldaten “die de BUK transporteerden”, let op: in juni of juli 2014. De vlierbes is kennelijk ook bij Bellingcat doorgerdrongen. Echter, in het rapport van de Militaire Inlichtingendienst van 14 juli 2014 wordt duidelijk gesteld dat er rond die dag geen zware Russische grond-luchtraketten in Oekraïne waren.
En nee, militairen op een clandestiene, uiterst geheime missie zetten zichzelf niet met een groepsfoto op internet. De SBU maakt zulke foto's, die dan door Bellingcat “gevonden” worden.

Dan waren er de onderschepte telefoongesprekken tussen separatisten en Russische militairen. Het lijkt me vrijwel onmogelijk te veronderstellen dat militairen dergelijke gesprekken voeren via het mobiele netwerk van de vijand.

Dat geldt des te meer NA het neerkomen van MH17, toen alle inlichtendiensten van de wereld hun apparatuur op Oost-Oekraïne hadden gericht. Mochten de separatisten hier achter hebben gezeten, al dan niet met hulp van de Russische collega's, dan is het allerlaatste wat je doet, een reeks telefoongesprekken voeren via het Oekraïense mobiele netwerk waarbij niet alleen namen, plaatsen en bekentenissen worden gedaan, maar ook de route wordt verteld waarlangs de BUK wordt teruggereden naar Rusland. Mochten ze die fout al hebben gemaakt, dan nog noem je geen namen, plannen, plaatsen en daden. In die zin zijn de “opnamen” van een bijna kinderlijke doorzichtigheid. Ze vormen een complete schuldbekentenis, maar de stemmen kunnen van iedereen zijn. Nogmaals, het grenst aan het infantiele om te denken dat deze gesprekken echt zijn gevoerd tussen de Russische hogere legerleiding en commandanten van de separatisten.

De route van de BUK

Het moordwapen, de BUK-installatie met afgeschoten raket, zou volgens het JIT daags na 17 juli over een afstand van 130 kilometer, ongecamoufleerd, op klaarlichte dag, dwars door vijandelijk gebied terug naar Rusland zijn gebracht. Hiermee is het JIT-rapport in overeenstemming gebracht met de beelden die Bellingcat eerder publiceerde.

Alsof de betrokkenen niet bij machte zouden zijn geweest, de installatie te camoufleren en bij duisternis de Oekraïens-Russische grens over te smokkelen, slechts twintig kilometer verderop.

Alle “bewijzen” van het JIT, foto's, films en onderschepte telefoontjes, zijn dus niet alleen afkomstig van onbetrouwbare bron, maar zelfs onzinnig.

Blijft de vraag, wie al die foto's en films heeft gefabriceerd, deels lang voor 17 juli 2014? Want degene die dit deed, had niet alleen voorkennis, maar maakte zich ook schuldig aan het produceren van valse bewijslast. Het faciliteren van een misdrijf is strafbaar. Laster en obstructie van de rechtsgang ook.

Het onderzoek naar MH17 is gevoerd onder Nederlandse leiding. Maar het zwaartepunt van het onderzoek lag in Kiev. Alle bewijslast is afkomstig van de Oekraïense inlichtingendienst SBU, Oekraïense ministeries en de Oekraïense politie. Bewijslast, die is aangeleverd vanuit Rusland is domweg genegeerd, zoals de lezingen van het Russische Ministerie van Defensie en de lezingen van Almaz-Antey. Die werden zondermeer afgedaan als “vals”.

Wat niet werd genegeerd waren publicaties in de Russische pers, die in Nederland werden gepresenteerd als “De Russen”. Omdat ook in Rusland journalisten een gooi naar de waarheid moeten doen, werden er allerlei scenario's gepresenteerd die in Nederland als “tegenstrijdig” en “desinformatie” werden afgedaan, alsof de Russische regering al deze krantenartikelen zou schrijven. Overigens hadden in de afgelopen drie jaar ook de NOS en de kranten meestal een andere uitleg van de vliegramp dan het OVV en het JIT.

Radar en satelliet

De olifant in de kamer is het ontbreken van ruwe radar- en satellietbeelden. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry verklaarde al op 19 juli 2014 dat hij persoonlijk de lancering had gezien, maar de VS heeft niets overhandigd. Oekraïne ook niet, want alle radar zou zijn uitgeschakeld en later in reparatie zijn geweest.

Het JIT heeft de VS toestemming gegeven om haar radardata niet openbaar te maken omwille van het feit dat daarmee gevoelige militaire informatie zou worden prijsgegeven. Maar daarmee gaf het JIT impliciet aan Rusland voldoende redenen om eveneens informatie achter te houden. Rusland is echter tot op heden het enige land geweest dat aan het verzoek tot openbaarmaking van deze beelden medewerking heeft gegeven, al was het na lang wachten. Drie maanden na ontvangst maakte Justitie bekend, dat ze de Russische data niet kon uitlezen. Er werd dus niets mee gedaan.

De houding van de VS Oekraïne en Nederland roept dan ook vragen op, wat nog wordt versterkt door de verklaring van de Duitse Bondsdag dat er AWACS-beelden zouden zijn van een raketlancering, terwijl het JIT-rapport meldt dat die er juist niet zijn. De AWACS zijn eigendom van de US Air Force. Wie niets te verbergen heeft, hoeft geen radar- en satellietbeelden achter te houden of tegenstrijdige verklaringen af te leggen. Zowel de VS als Oekraïne hebben kennelijk iets te verbergen en schenden bovendien de VN-resolutie die alle landen oproept om aan het onderzoek volle medewerking te verlenen.

Het is mogelijk dat, zoals de publieke opinie is bespeeld, separatisten de beschikking hadden over een door Rusland aangeleverde BUK. Dat daarmee opzettelijk een passagierstoestel is neergehaald is zeer onwaarschijnlijk. Het zou geen enkel Russisch belang dienen. Is MH17 neergeschoten door een separatisteneenheid, dan zou dit een daad van zelfverdediging zijn geweest tegen de onophoudelijke, Oekraïense luchtaanvallen op hun bevolking. Aanvallen die nooit voor Nederland een reden zijn geweest om te protesteren, of om het luchtruim te sluiten.

Is het echter niet ook mogelijk, dat de Verenigde Staten in samenwerking met de Oekraïense overheid, die de oorlog in Oost-Oekraïne begon, belang had bij het zoveel mogelijk beschadigen van de reputatie van zowel de separatisten als Rusland? Er zijn nogal wat aanwijzingen van voorkennis, zoals met het maken van de genoemde foto's en films, het oprichten van Bellingcat op 15 juli 2014, het verspreiden van artikelen door Reuters op 16 juli 2014 over wapenleveringen van Rusland aan de separatisten en de EU-sancties van 16 juli 2014 tegen Rusland om dezelfde reden?

Tel daarbij op dat de inhoud van de Zwarte Dozen nooit openbaar is gemaakt, dat de betrokken verkeersleider al drie jaar “vakantie” heeft, dat Oekraïne nog altijd geen geluidsopname van de luchtverkeersleiding heeft vrijgegeven, het beschieten van de plaats delict direct na de vliegramp door het Oekraïense leger, de bizarre Oekraïense verklaring over in onderhoud zijnde, defecte of domweg uitgeschakelde burger- en militaire radar en de al drie jaar durende weigering ruwe radardata en satellietbeelden aan te leveren door Oekraïne en de VS?

Ten slotte noem ik de NAVO-oefening in de Zwarte Zee op het gebied van “elektronische waarneming en oorlogvoering” die uitgerekend op 17 juli 2014 werd beëindigd. Deze NAVO-vloot moet niet alleen hebben gezien wat zich boven het Oekraïense grondgebid afspeelde, maar kan zelfs een ondersteunende rol hebben gespeeld bij het neerhalen van MH17. De NAVO-radar staat immers nooit uit bij een conflicthaard in een buurland.

Al met al is er een opstapeling van aanwijzingen, dat Nederland, Oekraïne en de VS een en ander verborgen houden. Met haar besluit om de zaak door een Nederlandse rechtbank te laten behandelen kiest de regering voor de mogelijkheid, de daders vrijuit te laten gaan en verdachten te laten veroordelen die zich niet kunnen verdedigen.

De Nederlandse overheid en het onderzoeken van politiek gevoelige gebeurtenissen

De laatste vraag die gesteld moet worden is: “hoe betrouwbaar is de Nederlandse overheid als het gaat om politiek gevoelig liggende onderzoeken”?

In juli 1995 maakte luitenant Ron Rutten foto's, waarop te zien zou zijn hoe militairen van Dutchbat onvoldoende deden tegen het deporteren van Bosnische Serviërs uit de veilige enclave Srebrenica. Dat rolletje bevatte dus uiterst gevoelige, voor de Nederlandse regering wellicht zeer schadelijke informatie.

Op 25 juli 1995 werd het fotorolletje dan ook bij luitenant Rutten thuis persoonlijk opgehaald door een inlichtingenofficier en per dienstauto overgebracht naar de Militaire Inlichtingendienst van de Koninklijke Marine. Daar is dezelfde dag het rolletje ingeschreven als zijnde “vernietigd”. Volgens verklaring van de MID is het rolletje ondergedompeld in een mengsel van 70% ontwikkel- en 30% fixeervloeistof.

Natuurlijk mag u geloven dat de Nederlandse inlichtingendienst het meest waardevolle fotorolletje van het decennium per ongeluk laat ontwikkelen door een amateur die de flessen ontwikkelaar en fixeer door elkaar haalt en daar pas achter komt nadat de films al helemaal zijn gewist, wat eigenlijk niet uitmaakte omdat ze toch al als “vernietigd” waren ingeschreven.

Ik geloof daar zelf helemaal niets van, en ook niet van de inhoud van het JIT-rapport.