Mag Café Amsterdam mij verbieden te roken op het terras?

Vorige week ging ik eten bij Café Amsterdam. Het zomert volop en de keuze is daarom snel gemaakt voor het fijne terras aan de achterkant.

Terwijl de zon achter de omliggende appartementen kruipt, zorgen de schaduw en een flesje witte wijn voor de nodige verkoeling. Na het eten steek ik een sigaret op. Niet dat ik een fervent roker ben, maar op feesten en partijen en/of situaties van een gelijke strekking mag ik van mezelf een sigaret roken.

Terwijl het rokertje net halverwege is, komt er iemand van de dienstdoende equipage op de tafel aflopen: of ik mijn sigaret wil doven. Ik ben verbaasd. De tafels staan dicht op elkaar, maar niet zo dicht dat ik andere mensen stoor met mijn rook en daarbij: ik zit buiten. Het is een huisregel, meldt de jongeman.

Daarop volgt een korte discussie want achter mij zitten ook mensen te roken, waarop ook een van de managers zich mengt in het gesprek. Je mag wel roken maar daar, ze wijst naar een plek op nog geen twee meter van mijn tafel, niet op het terras. De baas (Milène Hoving) heeft besloten dat het terras rookvrij moet zijn. Wederom wijzend, maar nu naar een kleine sticker geplakt op de de hoek van de tafel.

Ik heb afgerekend maar wel vriendelijk te verstaan gegeven dat ik er nog op terug zou komen. De volgende dag bel ik daarom naar Café Amsterdam om het een en ander nog eens te bespreken. "U wordt terug gebeld," krijg ik te horen. En dat moet bij het schrijven van dit stukje nog steeds gebeuren.

Duidelijke regelgeving
Over dat een horecagelegenheid mag beslissen of er wel of niet gerookt mag worden op het terras is de regelgeving duidelijk. Er mag worden gerookt, maar de uitbater kan ook anders beslissen. Zo leert navraag bij de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA), het agentschap van Economische Zaken dat moet toezien op de naleving van de Tabakswet.

"Café Amsterdam kan ook beslissen om bijvoorbeeld geen honden toe te staan," meldt de mevrouw aan de andere kant van de lijn. Waarop ik toevoeg dat dit dus ook mensen met - bijvoorbeeld - blauwe schoenen kunnen zijn. Enfin, of het wenselijk is, laat ik het midden; het mag. Echter, dat is in het geval dat een terras onderdeel is van de bedrijfsruimte en juist daar schuurt het bij mij.

Want het terras van Café Amsterdam, net zoals veel andere terrassen in de stad, staat in de publieke ruimte. Mevrouw Hoving mag dus middels de verstrekte vergunning haar tientallen tafeltjes op de stoep zetten. Een buitenruimte die met de belastingcenten van alle Amsterdammers onderhouden wordt.

Daarbij leert opvraag bij het kadaster dat er ook nog een stoep loopt tussen de twee rijen tafels. En dat brengt mij bij de vraag of in zo'n geval de huisregel van Café Amsterdam wel op zijn plek is. Want er zijn in deze stad talloze publieke ruimtes die door ondernemers gebruikt worden middels een vergunning, zoals in het Vondelpark, aan de grachten, et cetera. Mag daar dan ook niet meer gerookt worden als de uitbater het niet zint?

Randjes opzoeken
Het wekt dan ook mijn verbazing dat ik na wat googelen een artikel vind in deze krant van eind april waarbij de 'huisregel' van Café Amsterdam worden aangekondigd omdat de uitbater in kwestie het 'vindt stinken' op haar terras. Dat laatste irriteert me.

Maar in het artikel wordt verder niet bevraagd of het uitroepen van zo'n verbod door een bedrijf in de openbare ruimte wel wenselijk is. Terwijl we bij andere bedrijven die de randjes opzoeken (Airbnb, Uber) vele malen uitgesprokener zijn.

Heeft Café Amsterdam namelijk wel de bevoegdheid om mij te verbieden buiten op een terras te roken dat in de publieke ruimte staat? Waarbij we onszelf ook nog kunnen afvragen of de plekken waar de rokers naartoe worden gedirigeerd geen overlast gaan veroorzaken voor de buurt.

De mevrouw van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit weet het ook niet, daarom ligt mijn vraag nu bij de specialisten van het agentschap.
Daarnaast lijkt mij dit ook een vraag voor de gemeente Amsterdam die de terrasvergunning verstrekt.

Welke regel geldt hier? Die van willekeurig rookverboden uitdelende horecaondernemers, zoals mevrouw Hoving, die vinden dat het buiten op het terras stinkt, of die van de publieke buitenruimte waar gerookt mag worden? Kortom: dat worden vast leuke gesprekken onder de Amsterdammers deze zomer op het terras. Laten we hopen dat we snel witte rook zien!